Pająk
Laura Passer

"-Tak bardzo cię kocham, że aż nienawidzę.
Nienawidzę tej pier*olonej miłości.
Nie chcę jej."

W trzecim tomie dostajemy trzecią historię, tym razem już nie żadnego z rodzeństwa Ragnatellich, ale historię Shade'a - jednego z pozostałych "Pająków".
Do tej pory był typowym podrywaczem o wyglądzie surfera, który w swoim słowniku nie miał słów takich jak "miłość", "wierność" czy "monogamia".😉
Nie miał też problemów z podrywaniem kolejnych dziewczyn, aż trafił na nią...

Nina, nowa kelnerka w klubie zarządzanym przez Jaydena, chociaż od razu zwróciła uwagę na zielonookiego przystojniaka, dość długo wodziła go za nos, mając zresztą w tym swój cel. 😉
Nie była nieskazitelnym kwiatuszkiem, ślepo zakochanym w dobrej gadce Shade'a, a kimś, kto też ma swoje sekrety.
Czy będzie się je dało pogodzić z rozwijającą się między bohaterami relacją?
Kto okaże się się największym sabotażystą ich wątłego związku?
I najważniejsze, jak sobie ze wszystkim poradzą?😁

Gdybym miała opisać tę książkę jednym słowem, byłoby to zdecydowanie słowo EMOCJE.
Dawno nie targało mną tyle uczuć, dawno nie doświadczyłam takiej mieszanki i dawno tak dobrze się nie bawiłam!
Z pozoru typowa mafijna historia, kryje w sobie wiele niespodzianek, świetne zwroty akcji, wciągające wątki, przeplatające się ze sobą w taki sposób, że książka staje się po prostu nieodkładalna.
Co jednak podobało mi się najbardziej? Kreacja Shade'a! Wow!
Świetnie skonstruowana postać, niesamowicie niejednoznaczna, pełna kolorów, odcieni, rozterek, problemów i właśnie emocji, z którymi musi sobie poradzić.

Niejednokrotnie się wzruszyłam, niejednokrotnie byłam zła i smutna, a jednak wszystko zostało napisane tak spójnie, że nie da się tej postaci nie lubić. Naprawdę, szacun, Laura za stworzenie takiego "złotego potworka", o tylu obliczach i zakamarkach, które mogłam na każdej kolejnej kartce odkrywać.
To naprawdę cudowne, że nie mamy tu idealnych bohaterów, przykładnych książkowych mężów, ale skomplikowanych facetów, którzy nie są w tej mafii bez powodu, a ich życie jest odzwierciedleniem ich duszy i odwrotnie.
Nina też bardzo fajna babka, choć pierwsze skrzypce gra tu zdecydowanie tytułowy Pająk.😉
Tak jak w poprzedniej części (mojej ukochanej), tu również dostajemy historię w tle i trochę retrospekcji, które stają się coraz jaśniejsze dla czytelnika, a ostatecznie okazują się bardzo ważne.
Nie zabrakło tu również drastycznych scen i takiego plot twistu, że szczęka opada. Kompletnie nie spodziewałam się tego, co się stało, wręcz nadal nie mogę uwierzyć, ale jednocześnie tak bardzo zabarwiło to kolejne rozdziały, że już nie wyobrażam sobie, aby mogło być inaczej.
Żeby nie było- nie będzie tylko mafijnie, krwawo i smutno, będzie też gorąco, romantycznie i zabawnie, a proporcje tych cech jak zwykle wyważone są idealnie.
Zajrzymy też trochę w życie bohaterów poprzednich tomów, więc jeśli tęsknicie za Katią i Jayem oraz Nico i Sofią, to się nie zawiedziecie.
Gorąco polecam ten tom i całą serię, jest naprawdę świetna!
9/10🖤

Trzecia część serii „Pajęczyna”, dzięki której mieliśmy przyjemność poznać mafijnych bossów i szeregowych żołnierzy.

Tym razem z bliska poznamy jednego z pająków, Shade’a. Wiodący do tej pory beztroskie życie mafijnego podrywacza chłopak nawiązuje relację z Niną, kelnerką z baru należącego do rodziny Ragnatelli. Ich romans nabiera tempa i pojawia się niespodziewane zauroczenie, na które młodzieniec nie był gotowy. Dramatyczne wydarzenia w mafijnej społeczności odbijają się ciężkim piętnem na rodzącym się uczuciu pomiędzy Shadem a Niną. Czy parze uda się odbudować związek? A może sprawy skomplikują się jeszcze bardziej?

W ogóle nie spodziewałam się ze kolejną osoba opisaną w Pajęczynie będzie Shade, liczyłam na Rio ale kto wiem wszystko przed nami. Jestem kompletnie zaszokowana, ponieważ najczęściej im dalsza część tym mniej nas interesuję a tu jest całkiem inaczej bo co kolejna to mocniej wciąga i zainteresuje czytalnika. Łamało mi się nie raz serce czytając ile ten człowiek przeszedł i ile pracy w siebie włożył. Jeszcze bardziej bolało mnie jak każdy go opisywał tylko przez jego fizyczność i co obecnie robi a nie docenia co musiał zrobić. Bardzo podoba mi się w tej części układ jak cofamy się w czasie i to że w mojej wersji książki przeszłość była napisana kursywą, dzięki temu łatwo można było odszukać fragmentu który chciałam przeczytać jeszcze raz aby upewnić się ze wszystko jest dla mnie jasne.

Książkę polecam każdemu kto czytał dwie pierwsze części na pewno się nie zawiedziecie. Moim zdaniem jest to najlepsza część trylogii.

Przed tą częścią ostrzegam...emocje poszybują w górę i nie da się przed nimi uciec .Chyba,że będziecie mieli w zasięgu pudełeczko chusteczek .To jedyna część,która tak mnie wzruszyła.
W "Pająku" poznajemy historię Shade'a , który był bohaterem drugoplanowym w dwóch poprzednich częściach.Tym razem to on jest głównym bohaterem,który zakochuje się w Ninie .Nie wie jednak,że ta dziewczyna poluje na jednego z "Pająków" . Ma ku temu poważny powód aby wkręcić się w ich świat. Chociaż wie, że jest zły, to musi w nim być. To sprawa życia lub śmierci.
W tej części autorka dobitnie pokazuje, że rodzina to nie tylko więzy krwi, to także ludzie którymi się otaczamy i jesteśmy w stanie dla nich zrobić wszystko. Czasem nawet poświęcić własne życie.
Laura Passer genialnie poprowadziła fabułę ,w której znalazłam wszystko co oczekuje od bardzo dobrej książki. Emocje, które odczuwałam na każdej stronie, raz były słabsze raz mocniejsze,że nie mogłam się opanować.Wszelkie uczucia tu tlą się jak mały płomyk by z czasem zabłysnąć jak wielki ogień.Tu o wszystko się walczy ...o uczucia ,o rodzinę ,o samego siebie...o wszystko.Powiem tak,nie zastanawiajcie się ,tylko czytajcie "Pająka",który złamie Was nie jeden raz,roztrzaska Wasze serca na milion kawałków,by potem je umiejętnie naprawić.Polecam

[...]To zabawne, że świat ciągle idzie do przodu. Powoli gubimy się w technologiach, mamy tyle pieniędzy, że nie jesteśmy w stanie ich zliczyć. Mamy nieograniczoną władzę, a wciąż ulegamy tak przyziemnemu uczuciu jak miłość. Tak niepozorna, a powinno się ją nazywać kolejnym żywiołem. Bo potrafi siać zniszczenie nie do opisania. Człowiek boi się zła, tymczasem to ta pierdolona miłość jest najgorsza. Dla mnie zło to codzienność, to szczerość. Przyzwyczaja nas do siebie, uczy. Zżywamy się z nim, oczekujemy, przygotowujemy się. To miłość jest nieprzenikniona, podstępna. To miłość zadaje ci największy ból. To miłość cie niszczy[...]

A wam jak się wydaje? Czy faktycznie niszczy nas miłość? A może jest inaczej?

Ostatnia cześć o Pajączkach, o rodzinie Ragnetelli, która wzajemnie się chroniła, opiekowała. O żołnierzach i przyjaciołach. Tym razem poznajemy Shade. Bawidamka, nie bawiącego się w związki mężczyznę. Wszystko zaczyna się zmienić, gdy Shade poznaje nową kelnerkę, Ninę. Rosnące uczucie pomiędzy nimi zaczyna przerażać Shade. Jednakże spokój zostaje zburzony gdy? Tego musicie się sami dowiedzieć.

Jeszcze się nie otrząsnęłam z tej historii. Jeszcze nie opadły emocje jakie zafundowała mi Laura w tej części. Części, która mnie rozwaliła emocjonalnie, która wbiła w ziemię niczym gwóźdź. Części, która sprawiła, że wypłakałam morze łez(Laura! wisisz mi chusteczki). Części, po której miałam ochotę wejść do książki i przełożyć przez kolano nie tylko Shade, ale też Ninę. Części, która sprawiła, że moje ciało płonęło i czułam wielkie podniecenie w dole brzucha. Bo to co tam nawyprawiała Laura, wprawiło mnie w osłupienie. Ta część była najlepsza ze wszyskich trzech. Taka szczera i prawdziwa. Taka która potrafiła rozerwać serce na strzępy, żeby później je na nowo posklejać. Trudno mi będzie żyć po tym jął świat moich ulubionych Pająków się skończy, ale oni zawsze pozostaną w moim sercu. (Nadal nie cierpię pająków jako stworzeń)Bo ci chłopcu są niezniszczalni, choć groźni to potrafiący oddać życie za sprawę, a w szczególności jeden za drugiego. Bo to właśnie jest rodzina. 

Kochana Lauro, dziękuję Ci za tą historię i za tego dupka Shade. Pokazałaś mi jego prawdziwą twarz, gdy w pewnym momencie chciałam go spisać na straty. Mam nadzieję, że jeszcze wrócisz do tej historii i opiszesz choćby tego nicponia Rino. Bo czuję, że może z tego być niezła historia. A @ dziękuję, że w końcu zmusiłaś mnie tym booktourem do przeczytania tej części. Polecam wszystkie trzy.