Okruchy szczęścia
Claudia Pieiro

Dzisiaj przedstawię Wam książkę, która nie należy zbytnio do wesołych, jednak, jak mówi sam tytuł, jest w niej trochę szczęścia. Mowa powieści obyczajowej "Okruchy szczęścia" Claudii Piñeiro. Nie znałam wcześniej twórczości tej autorki, ale wiele pozytywnych opinii skłoniło mnie do sięgnięcia po jej książkę. Zatem zapraszam na recenzję!

Mary Lohan po dwudziestu latach wraca na przedmieścia Buenos Aires, gdzie mieszkała jako Marilé Lauria. Miała tam rodzinę, znajomych i pracę. Rodzinna tragedia zmusiła ją do ucieczki i tym samym zmiany swojego wyglądu, głosu, fryzury, a także koloru oczu, dzięki kolorowym soczewkom. Ogólnie zmieniła ona swoją tożsamość, o czym świadczy zmiana jej imienia i nazwiska. Mary Lohan próbowała zapomnieć o swojej przeszłości, jednak sama nie rozumie tego, dlaczego postanowiła do niej wrócić... Czy podjęła dobry wybór, decydując się wrócić do Buenos Aires? Czy ktoś z jej dawnych znajomych oraz bliskich zorientuje się, że Mary Lohan i Marilé Lauria to ta sama osoba?

W książce występuje narracja prowadzona w pierwszej osobie. Jest ona napisana w formie dziennika, w którym główna bohaterka opowiada o swojej tragedii. Dzieli się na trzy części. Pierwsza opowiada o powrocie Mary Lohan do dawnego miejsca zamieszkania. Dopiero na końcu tej części dowiadujemy się wszystkich szczegółów dotyczących tragedii, która dotknęła główną bohaterkę. W drugiej części cofamy się do przeszłości, w tym do wydarzeń przed tragedią. Poznajemy wszystkie okoliczności tego nieszczęśliwego zdarzenia oraz stan psychiczny Mary po nim. Opisane są również powody, dla których zdecydowała się porzucić męża i dziecko. Trzecia część, która jest najkrótsza, opowiada o teraźniejszych zdarzeniach, czyli o powrocie Mary do Bostonu, gdzie obecnie mieszka. Książkę tę czyta się bardzo szybko, fabuła i styl pisania autorki bardzo przypadły mi do gustu i cieszę się, że mogłam poznać jej twórczość. Teraz rozumiem, dlaczego jej książki mają takie pozytywne opinie. Tę lekturę określiłabym bardziej jako powieść psychologiczną podchodząca pod dramat, w którym pełno wzruszeń i ciężkich decyzji.

"Okruchy szczęścia" jest powieścią, którą czyta się bardzo szybko. Dramatyczne wydarzenia i okoliczności z nimi związane sprawiają, że można się również wzruszyć. Myślę, że książka ta przypadnie do gustu każdemu, kto lubi wzruszające powieści obyczajowe lub psychologiczne, które robią duże wrażenie oraz skłaniają do refleksji.

Powieść psychologiczno – obyczajowa „Okruchy szczęścia” pióra argentyńskiej pisarki Claudii Piñeiro opowiada o bezgranicznej miłości macierzyńskiej, która została wystawiona na jedną z największych prób. Marilé Lauría wybierając tzw. mniejsze zło i mając na względzie jedynie dobro własnego synka postanawia opuścić rodzinę – męża i sześcioletniego Federica.

Zapytamy co skłoniło bohaterkę do tak drastycznego kroku?…  

Pewne tragiczne wydarzenia na niestrzeżonym przejeździe kolejowym, na skutek których ginie kilkuletni chłopiec, stały się powodem ciągłych oskarżeń i szkalowania Marilé, a ona została potępiona przez otoczenie i uznana winną śmierci dziecka. W hermetycznym środowisku Temperley na przedmieściach Buenos Aires nie było miejsca na zrozumienie, tłumaczenie, nastąpił osąd i wymierzono karę, która dotknęła nie tylko Marilé, ale również jej rodzinę. Patrząc jak społeczność mści się na jej niewinnym dziecku bohaterka decyduje się na krok ostateczny. Postanawia opuścić rodzinę, zostawić syna jego ojcu i w ten sposób zapewnić mu dalsze, względnie spokojne życie. Mając świadomość bólu i cierpienia jakiego doświadczy Federico decyduje się na ten drastyczny krok, dzięki któremu ma nadzieję ochronić swoje ukochane dziecko przed jeszcze dotkliwszymi konsekwencjami.
Opuszczenie dziecka to dla bohaterki największa kara. Dotkliwsza niż samobójstwo, bo dzięki niej Marilé skazuje się na śmierć za życia. Od tej pory nic już nie jest takie samo, a dalsze życie, w innym kraju, pod zmienionym nazwiskiem i wyglądem, nigdy już nie będzie normalne. Kobieta kolekcjonuje w pamięci tylko nieliczne jasne chwile, niczym drobne okruchy szczęścia, ulotne, nietrwałe i kruche. Niestety bolesna przeszłość, dużo bardziej realna i rzeczywista wraca do niej we wspomnieniach i w przykrej świadomości.
Po dwudziestu latach od tamtych tragicznych wydarzeń bohaterka wraca do Argentyny pod pretekstem wypełniania obowiązków zawodowych jako Mary Lohan. Ten szaleńczy krok to ogromne ryzyko, które jednak decyduje się podjąć, aby jeszcze raz, choćby z daleka, ujrzeć swoje dziecko. Z własnej woli wkracza ponownie do „paszczy lwa” narażając się na rozpoznanie, ból i cierpienie. Czy czeka ją za to nagroda?…
Autorka w bardzo ciekawy sposób przedstawiła wydarzenia z przeszłości, łącząc je z czasem teraźniejszym. Bohaterka, przepełniona żalem matka, siedząc w samolocie do Buenos Aires pisze dziennik, w którym opowiada o tamtych przykrych wydarzeniach. Robi to z myślą o swoim synu, nie szczędzi emocji, nie skąpi uczuć. Stosowanie niedopowiedzeń i dawkowanie prawdy fragmentami wzmaga napięcie i podsyca zainteresowanie. Autorka niespiesznie snuje swoją opowieść konsekwentnie odkrywając coraz to nowe elementy układanki, która ostatecznie przestaje być tajemnicą. Powieść jest bardzo realistyczna, a bohaterowie prawdziwi. Historia, która miała miejsce na przedmieściach Buenos Aires mogła wydarzyć się wszędzie. Ludzkie oskarżenia, szkalowanie, stronniczość zawsze doprowadzają do załamania, zmuszają do różnych drastycznych posunięć. Ukazując mechanizmy ludzkiego postępowania autorka stara się zachować obiektywizm. Dzięki temu dramatyzm sięga zenitu, a pozostawienie otwartego zakończenia pozwala zająć własne stanowisko w sprawie.
„Okruchy szczęścia” to rewelacyjna historia, którą mogę polecić każdemu bez wyjątku. Naprawdę warto po nią sięgnąć. Zachęcam serdecznie.