Nocny motyl
Iga Wiśniewska

Opowieść o ciemnych stronach świata mody, i o dziewczynach, które za pławienie się w blasku fleszy i tłumy wielbicieli są gotowe zapłacić najwyższą cenę. Cenę swojego życia.   Marta, a raczej Księżniczka, bo tym mianem określana jest przez wszystkich bohaterów książki, to piękna osiemnastolatka, której nic poza uwagą rodziców do szczęścia nie brakuje. Bogata, popularna, inteligentna, jest gwiazdą swojego otoczenia. Ojciec, który zmarł gdy miała zaledwie 9 lat, wpoił jej, że jest najbardziej wyjątkową osobą pod słońcem, i od tego czasu Księżniczka robi wszystko, by inni ludzie wyrobili sobie na jej temat takie samo zdanie. Doskonałą okazją ku temu, aby utwierdzić siebie i innych w przekonaniu o swej wspaniałości są wybory lokalnej królowej piękności. Księżniczka bez wahania bierze w nich udział i zajmuje drugie miejsce. Podczas konkursu wpada w oko znanemu projektantowi mody i szybko zostaje jego najważniejszą modelką. Od tej chwili jej kariera nabiera zawrotnego tempa, jednak w tę bajkę coraz częściej wkradają się demony - natrętni paparazzi, zawistne koleżanki, drastyczna dieta, narkotyki. Księżniczka traci panowanie nad swoim życiem i sięga dna, a uroda i kariera modelki szybko stają się jedynie wspomnieniem.   Przyznam że ze względu na moją fizjonomię modeling nigdy nie był w obszarze mych zainteresowań - po prostu wiedziałam, że przy 160 centymetrach wzrostu i dość masywnej budowie ciała nigdy nie miałabym w nim szans. Jednakże nie raz czytałam o mrocznych obliczach tego zawodu. Wyznania dziewczyn, które przez swoją karierę zrujnowały swe zdrowie i życie co i rusz pojawiają się w kolorowych magazynach (ostatnio akcję "Modelki mówią: stop!" zapoczątkował "Twój Styl", patrz numer 04/2015). W tę tendencję doskonale wpisuje się także książka Igi Wiśniewskiej. Opisany przez nią świat wielkiej mody to przede wszystkim bezduszni projektanci, dla których liczy się wyłącznie kasa, a dziewczyny które zatrudniają traktują jak pozbawione uczuć manekiny, modelki gotowe wydłubać sobie oczy w walce o bycie "twarzą" nowej kolekcji, i zagłodzić się na śmierć byle tylko jak najdłużej utrzymać się na topie, paparazzi polujący na najbardziej kompromitujące zdjęcia młodych gwiazd mody, a także różnego rodzaju używki pomagające dziewczynom (i nie tylko - z powieści wyraźnie wynika, że w tym świecie biorą "wszyscy") utrzymać się w tym szalonym kołowrotku. Jednak losy Księżniczka i jej przyjaciela, charakteryzatora Daniela, pokazują że takie życie zabawne jest jedynie przez kilka miesięcy, przy dobrym zdrowiu przez kilka lat, a po nim zastraszająco szybko następuje dół, przepaść z której wydostanie się graniczy z cudem.   Nie wiem, czy autorka "Nocnego motyla" posiada jakieś doświadczenie w zawodzie modelki, w jej biografii nie znalazłam nic na ten temat, jednak podejrzewam że musiała się z tym światem zetknąć nieco bliżej, bowiem przedstawiła go w powieści tak realistycznie, jakby sama była jego częścią. Poza tym jako osoba młoda (w chwili wydania książki miała 19 lat) sprawnie posługuje się językiem nastolatków, zwraca uwagę na aspekty życia dla nich istotne - takie jak imprezy, walka o przywództwo w paczce czy pierwszy seks - dzięki czemu jej słowa łatwiej dotrą do młodych czytelników, niż gdyby pisała je w mentorskim stylu osoba dojrzała. Czasami jednak Idze Wiśniewskiej zdarzają się błędy logiczne. Po feralnym seksie z pękniętą prezerwatywą Księżniczka bez problemu kupuje w aptece pigułę "po", choć w rzeczywistości są one dostępnie jedynie na receptę (przynajmniej tak było do 2015 roku), a i nawet z receptą trudno je dostać, o czym nie raz szumiały media. Pigułka jednak nie działa, dziewczyna zachodzi w ciążę, postanawia ją usunąć i ponownie bez żadnych problemów znajduje w Internecie listę klinik aborcyjnych (jesteśmy w Polsce!!!). Przed samym zabiegiem koleżanka karze jej się najeść, ponieważ osobie na czczo lekarz może odmówić podania znieczulenia. Prawda jest taka, że przed planowanymi zabiegami pod narkozą (a taki miała Księżniczka)nie wolno spożywać pokarmów przez minimum 6 godzin. Rozumiem że autorka mogła tego nie wiedzieć, ale od czego jest redakcja? Niestety, redakcji w tej książce brak, o czym świadczy także brak jakiejkolwiek korekty, zwłaszcza na początku powieści. Do strony 34 aż roi się od literówek i wyrażeń typu "tata na chwilę zostawiała mnie samą", "mama wydawał mi się wtedy najpiękniejszą kobietą pod słońcem", "śniły mi się konkurs", w wielu miejscach brakuje myślników oddzielających wypowiedzi bohaterów od treści narratora, błędna jest też interpunkcja. To niestety mocno utrudnia czytanie tej w gruncie rzeczy dobrej książki.   Nie wiem ile prawdy jest w smutnych historiach byłych modelek, ze swej strony mogę jedynie powiedzieć, że modelingowy epizod miał mój mąż, który po kilku dniach spędzonych na sesjach podziękował za dalszą współpracę, twierdząc że "tam tylko piją i ćpają", więc chyba coś jest na rzeczy. Niemniej młode dziewczęta wciąż kuszone są propozycjami zrobienia błyskotliwej kariery w świecie mody, często przez te same czasopisma, które zamieszczają na swych łamach opowieści o upadłych modelkach. Obłuda gazet młodzieżowych nie zna granic - na jednej stronie piszą o zgubnych skutkach anoreksji, na następnej zaś przedstawiają zwyciężczynie konkursu na "twarz" danej gazety o wzroście około 180 cm i wadzę 40 kilo. Sama mam śliczną córeczkę i często wspominam, że nadawałaby się na modelkę. Jednak gdy już osiągnie odpowiedni wiek (i nie odziedziczy figury po mamusi) z pewnością zamiast kolorowych czasopism z bajecznie bogatymi chudzielcami dam jej do przeczytania powieść "Nocny motyl". Niech zobaczy też drugą stronę medalu.   Recenzja pochodzi z mojego bloga "Świat Powieści": http://swiat-powiesc.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ogłuszające, szybkie tempie życia uzależnia. Człowiek zapomina o prawdziwych wartościach, żyje dniem dzisiejszym. Warto poznać historię kobiety, która jest gotowa na wszystko, by stanąć na szczycie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na pewno przy takiej książce czas nie będzie zmarnowany.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ewidentnie da się zauważyć brak jakiegokolwiek głębszego spojrzenia na temat. Przez prawie cały czas czytania czułam się jakbym miała do czynienia z okrojoną notką na temat narkotyków w podręczniku do gimnazjum. Bohaterka była szablonowa, morał wręcz wołami napisany przyprawiał o mdłości, a akcja toczyła się w tempie doprowadzającym czytelnika do szewskiej pasji. Nie zachwyciła mnie. Autorka wyraźnie mało zainteresowała się problemem i pokazowo zawaliła sprawę. Nie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)