Niewypowiedziany
Mari Jungstedt

Okładka pasuje do tomu pierwszego, utrzymana w tym samym stylu. Matowa w dotyku, z wytłuszczeniami. Widzimy u dołu postać na koniu, co ma ścisły związek z fabułą. Posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami. Na jednym z nich znajdziemy polecajkę, a na drugim kilka słów o pisarce oraz okładkę następnego, trzeciego tomu. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Niestety pojawiło się kilka literówek, czy błąd w opisaniu rozdziału złą datą. Niemniej jednak pochłaniałam strony z ogromnym zaciekawieniem, że te błędy mnie nie raziły. Poza tym nie ma żadnych zarzuceń, cieszę się bardzo, że mam tę serię u siebie. 

Kolejne spotkanie z autorką i po raz drugi z tym tytułem, czytanym po latach. Nic się nie zmieniło. Oprócz wydarzeń oczywiście w życiu postaci, to moje odczucia do Jungstedt są niezmienne. Czyta się szybko, lekko, przyjemnie i jest niezwykle wciągająco! Nie wiem, jak Mari to robi, że czaruje czytelnika na tyle, że ciężko mu się oderwać chociaż na chwilę! Wraz z pierwszym rozdziałem zaczyna się żyć życiem wszystkich osobników. Samo śledztwo, fabuła jest po raz kolejny świetnie wymyślone, że trudno zorientować się, kto jest winny. Miałam trop, początkowo dobrze mi się wydawało, ale dałam się zwieść i wpuścić w maliny. Taka rola czytelnika. Są to na tyle ciekawe książki, że z wielką przyjemnością się je czyta. I chce jeszcze więcej. Jak dobrze, że na półce mam jeszcze trzeci tom!

Mamy tutaj po raz kolejny wielu bohaterów, chociaż jako głównych określiłabym Andersa, Karin, Johana i Emmę. Nie zmieniłam stosunku co do nich, darzę ich sympatią i trzymam mocno kciuki za to, żeby w ich fabularnym życiu wszystko przebiegło pomyślnie. Mamy relacje nie tylko damsko męskie, w kwestii miłości, przyjaźni, ale nawet i relacji partnerskiej w pracy. Cieszę się, że wraz z nimi mogłam odczuwać emocje, które towarzyszyły im. Czułam rozdarcie Emmy, podekscytowanie Johana, czy zdenerwowanie coraz to nowszymi faktami w śledztwie, w którym uczestniczył Knutas i Jacobson. Są wykreowani bardzo dobrze, nie brakuje im niczego, nie są płascy. Są uparci, dążący do celu, nie dającymi za wygraną. Myślę, że bez problemu zapałacie do nich sympatią.
Jest jeszcze 14stoletnia Fanny, która zaginęła. Przyznam, że od razu czytając o jej losach poczułam smutek. Serce mnie ściskało, bowiem to, co musiała dzień na dzień przeżywać... A później, co ją spotkało, to było niczym strzał z trutką. Trzymałam kciuki, by szybko się odnalazła... Jest jeszcze jeden zamordowany, Henry, który wygrał pieniądze na wyścigach konnych. To też było przykre, nie móc nacieszyć się do końca wygraną, co jak co, ale to jakieś szczęście, prawda? 

Na pewno nie uśniecie podczas lektury, a z zainteresowaniem będziecie pochłaniać kolejne stronice. Ja byłam jak zaczarowana. Akcja ma raz szybsze, raz wolniejsze tempo, opisy i dialogi są na tyle wyważone, że ani jedno ani drugie nie jest męczące. Czułam wiele emocji, związane nie tylko z fabułą, ale i emocjami krążącymi w relacjach między bohaterami. Pękało mi serce, ściskało, czułam ból, smutek, żal, współczucie... To jest piękne, że czytając możemy wiele odczuć i nie być tylko obserwatorem, ale i częścią tej historii.
Miejscem akcji oczywiście jest Gotlandia, do której zaczynam się przyzwyczajać, na tyle, że chciałabym to miejsce kiedyś w swoich życiu odwiedzić. Pytanie tylko, czy nie będę mieć pietra przed wszystkimi zbójami. :) 

Reasumując uważam, że jest to świetna powieść kryminalna, z dobrze skonstruowaną fabułą, której niczego nie brakuje. Bohaterowie prawdziwi, nie przerysowani, mający zwykłe problemy tak jak my. Są trupy, miejsca zbrodni, zagadki i wiele okrucieństwa. W sposób niezwykle lekki, autorka czaruje słowem i po przeczytaniu pierwszego zdania nie chce, żebyśmy się odrywali od tej historii. Skłania, do sięgnięcia po następną część. Zdecydowanie polecam i już nie mogę się doczekać, aż przeczytam tom trzeci. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Wyjaśnienie morderstwa było jak rozwiązywanie krzyżówki. Rzadko rozwiązanie było widoczne na pierwszy rzut oka... Gdy potem powracał do tego, co odłożył na bok, wyłaniały się nowe możliwości..." Drugi tom serii mocniej przykuwa uwagę czytelnika, autorka świetnie rozwija w nim kryminalną fabułę, dajemy zaskoczyć się w wielu sytuacjach, dochodzą interesujące wątki, sporo dowiadujemy się na temat prywatnego życia głównych bohaterów. Coraz lepiej odnajdujemy się w klimacie powieści, z jednej strony trwamy w takim pozornym spokoju i trybie niecierpliwego wyczekiwania na rozwinięcie akcji, a z drugiej następstwa zdarzeń potrafią nagle bardzo mocno przyspieszyć i poprowadzić nas nieoczekiwanymi ścieżkami. Nieco mrocznie i duszno, tajemniczo i zagadkowo, ale jednocześnie urzekają nas malownicze opisy zimowej scenerii Gotlandii, jej linii brzegowej, urok turystycznych miasteczek, średniowiecznych zabytków architektury. Podoba mi się również podejmowanie przez autorkę różnych społecznych tematów, które znacząco wzbogacają przedstawiane w powieści wydarzenia. Książkę czyta się bardzo dobrze, szybko i przyjemnie, przez kilka godzin dostarcza ciekawej i zajmującej rozrywki. Tym razem, szwedzki inspektor policji Anders Knutas rozwiązuje sprawę brutalnego morderstwa fotografa i niezrozumiałego zaginięcia nastolatki. Tropy wydają się prowadzić do miejscowej stadniny i popularnych wśród mieszkańców wyspy wyścigów konnych. Jednak początkowe oczywiste założenia okazują się mylne, intryga staje się coraz bardziej pogmatwana, bardzo trudno jest znaleźć faktyczny motyw zabójstwa, a bez niego nie można liczyć na długo oczekiwany przełom w śledztwie. Przyznam, że zakończenie powieści mocno mnie zaskoczyło i okazało się bardzo satysfakcjonujące. Mari Jungstedt zdecydowała się również dość szczegółowo poprowadzić rozpoczęty w pierwszym tomie intrygujący wątek zawiłości uczuciowych między znanym sztokholmskim reporterem telewizyjnym a nauczycielką, mieszkanką wyspy. Pojawia się w nim wiele pragnień, dylematów moralnych, ciekawych zwrotów akcji. Ponieważ autorka w kulminacyjnym momencie zawiesza tę historię, automatycznie nasuwa się pytanie, jak dalej potoczą się losy Johana i Emmy. Z zainteresowaniem sięgnę po kolejną przygodę kryminalną z tej serii, gdyż drugi tom sprawił mi wiele przyjemnych czytelniczych niespodzianek. bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejny tom za mną. Jest dużo ciekawszy niż poprzedni. Sama historia jest dużo bardziej skomplikowana. W sumie inspektor Knutas ma do rozwiązania dwie sprawy. Pierwsza to morderstwo pewnego alkoholika, który właśnie co wygrał sporą sumę pieniędzy na wyścigach konnych. Druga sprawa to zaginięcie 14latki. Niestety nie kończy się ono happy endem. W toku śledztw okazuje się, że obie sprawy są powiązane. Oprócz tego mamy kontynuację romansu między Johanem a Emmą. Ta kobieta niesamowicie mnie drażni. Chciałaby mieć i rybkę, i akwarium.
Zakończenie jest przewidywalne. Ale ogólnie ksiązka jest ok. Tempo akcji jest raczej wolne. Ale mimo wszystko jest tu coś co przyciąga uwagę. Jest klimatycznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejne spotkanie z inspektorem Andersem Knutasem uważam za całkiem udane.Autorka stworzyła niezwykłą historię,gdzie malownicza wyspa Gotlandia zaprasza czytelnika od pierwszych stron .Mogłoby się wydawać,że wyspa ta jest idylliczna z opisów domów,ścieżek,plaż -ale niestety to kryminał a za nim idzie morderstwo ,które musi rozwiązać Knutas.
"Niewypowiedziany" to ksiązka napisana w całkiem ciekawy sposób,gdzie rozdziały sa naprawdę krótkie a akcja prowadzona jest wielotorowo.Kluczowych dla powieści bohaterów poznajemy niemal od razu,a wątki opisywane są krótko i zwięźle.
Powieść czyta sie naprawdę przyjemnie.Nie ma tu zbędnych opisów czu niepotrzebnych dialogów,tu wszytsko jest przemyślane,ma sens, prowadzi do celu, do rozwikłania zagadki. A sama zagadka kryminalna ?Trzeba przyznać,że autorka bardzo dobrze stworzyła fabułę ,gdzie na odpowiedź trzeba poczekać do samego końca.I muszę przyznać,że do finału obstawiałam innego sprawcę ...ostatecznie mylilam się i to bardzo.
Książkę polecam z czystym sumieniem wszystkim. I tym, którzy zaczytują się w kryminałach, i tym, którzy wolą zasiąść w fotelu i przeczytać romans,bo i tu taki wątek ma miejsce

(Kliknij aby rozwinąć opinię)