Niechciani generałowie. Sosabowski, Maczek, Bór-Komorowski i inni
Szymon Nowak

Zapomniani generałowie.

Znakomita synteza ukazująca życiorysy wybitnych i heroicznych ludzi, naznaczonych piętnem wojny i historią.

Pamiętano o nich jedynie podczas II wojny światowej, gdy byli potrzebni:  fetowani, zapraszani do najlepszych domów. Sytuacja zmieniła się po zakończeniu konfliktu. Wszyscy się od nich odwrócili, potraktowali ich jakby nigdy nie istnieli. Autor swoją pracą oddaje hołd niesłusznie zapomnianym bohaterom. Biogramy są pogłębione, prezentują rolę dowódców podczas wojny jak i po jej zakończeniu. Widzimy trud odnalezienia się w nowych realiach politycznych.

Szymon Nowak na łamach książki przywołuje takie postaci jak: Jerzy Wołkowski, Józef Unrug, Władysław Bortnowski, Ludomił Rayski, Stanisław Sosabowski Tadeusz ,,Bór" Komorowski, Stanisław Maczek, Leopold Okulicki ,,Niedźwiadek".

Niewątpliwym walorem publikacji są: obfity materiał źródłowy, liczne fotografie, wspomnienia, relacje. Ponadto zaletą są również przystępny i zwięzły język.

Niechciani Generałowie może nie są odkrywczymi rozważaniami, lecz pozwalają na uporządkowanie faktów historycznych. Warto zwrócić uwagę na zamieszczoną bibliografię.

Bogato ilustrowana książka, przedstawiająca losy wysokich rangą oficerów, którzy po wojnie postanowili nie wracać do kraju rządzonego przez komunistyczne władze wypełniona jest licznymi ciekawostkami. Wiele z zamieszczonych w niej historii nie było dotychczas znanych szerszemu gronu czytelników. Polecam.

Książka typowo historyczna zgodna z moimi zainteresowaniami. Opowiada losy tych znanych i nieznanych Polaków, którzy wywalczyli wiele na frontach II wojny świetowej a po wojnie zostali z niczym tzn. byli traktowani jako zło konieczne. I tak musieli podejmować się pracy, która była niezgodna z ich wykształceniem i tym co robili wcześniej m. in jeden był, tapicerem, barmanem, a niektórzy którzy wrócili do Ojczyzny zostali potraktowani jak bandyci i szpiedzy. Ich losy były różne, ale łączy je jedno- niesprawiedliwe traktowanie po zakończenu wojny. Wtedy nie byli już potrzebni, dla ,,sojuszkików'' byli balastem. Smutne, ale prawdziwe. Książę czyta się dość cieżko, ale podobnie jest z kilkoma innymi pozycjami tego autora.