Niebieska łódka
Lucyna Leśniowska

Czy można pokochać książkę całym sercem? Oczywiście ,że tak!

O tym jak pokochałam książkę „ Niebieska łódka” autorki Lucyny Leśniowskiej.

Kiedy otrzymałam książkę w zachwycie oglądałam grafikę okładki bo uwielbiam takie motywy inne niż wszystkie. …i jakoś tak wewnętrznie czułam nieodpartą chęć aby usiąść i przeczytać chociaż kilka pierwszych stron. I stało się. Przepadłam. Nie mogłam się oderwać…bo na kartach tej książki zaczynałam odnajdywać siebie z dawnych lat. To tak jakby ktoś opisał historie o mnie i moich marzeniach. Dał mi do ręki pędzel i pozwolił malować niebieskie łódki nad morzem. I jeszcze do tego ta niebieska róża…

Autorka w swojej książce zabiera nas na półwysep helski do malowniczej Jastarni. To tu poznajemy dwoje nastolatków Julię i Zygiego, którzy w dzieciństwie bardzo się przyjaźnili a teraz po latach spotykają się w jednej ławce w liceum.

Oboje obdarzeni są talentami i wielką wrażliwością. Julia pięknie maluje akwarelami i wkłada w to całe swoje serce a Zygi jest uzdolniony muzycznie i literacko. Ich życie wypełnia pasja , która ich uszczęśliwia i pomaga zapominać o trudnościach z jakimi przyszło im się zmierzyć w dzieciństwie i obecnie.

Czy przez to jedno wypowiedziane bez przemyślenia zdanie teraz uda im się od nowa odbudować przyjacielskie relacje z przed lat? Kim będą dla siebie dzisiaj gdy na ich drodze pojawią się Adam i Wiktoria?

„Niebieska łódka” to książka o pięknej podróży w głąb swojej duszy takiej z nutką nostalgii, lekkiej jak szum morza. To opowieść o pięknej miłości, przyjaźni, która umie wybaczać, dodawać siły i podnosić na duchu gdy zagrażają problemy a życie wydaje się porażką. Oraz taka o życiowych wyborach, które choć wydają się małe potrafią wpływać na nasze życia.

Autorka stworzyła piękną i autentyczną historię dla młodzieży jak również dobrą dla dorosłego czytelnika. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie i przeżyje niesamowitą podróż w głąb siebie, swoich wewnętrznych przeżyć oraz uczuć.

Pokochałam książkę całym sercem bo tak pięknie przemówiło do mnie to "młodzieżowe love story prosto z Jastarni". Zauroczyło i wywoła wiele dobrych emocji, ale również wiele wzruszeń.

Książka jest malownicza i wartościowa.

Czy wybierzesz się z autorką w rejs niebieską łódką? Ja nie żałuje tej podróży. Spróbuj i Ty, a poczujesz szum wiatru i pasek pod stopami … Polecam.

„Słowa wypowiedziane na głos mają specyficzną moc. Powinien o tym wiedzieć najlepiej. Mam tyle do powiedzenia, tylko od czego zacząć?” [1].

„Niebieska łódka”, debiut Lucyny Leśniowskiej przykuwa uwagę już od pierwszych zdań. Atmosfera małej, nadmorskiej miejscowości emanuje z każdej strony, a historia wkraczania w dorosłość dwojga nastolatków wyzwala w czytelnikach całą gamę emocji. W młodszych poczucie, że nie są sami z burzą hormonów i uczuć, których doświadczają, że podobne rozterki przeżywają ich równolatkowie; w  tych starszych czytelnikach zaś wywołuje nostalgię i przywołuje wspomnienia z lat licealnych.

Okres dojrzewania – poznawanie siebie i świata, początek poszukiwań własnej drogi w życiu i czas pierwszych uczuć. Julia i Zygi chociaż znają się od najmłodszych lat, to na nowo zaprzyjaźniają się w liceum. I wydawać by się mogło, że będzie to klasyczna historia o miłości nastolatków osadzona w pięknej scenerii zachodów słońca na plaży. Ale tych dwoje nie daje się łatwo zaszufladkować i nie podąża oczywistymi ścieżkami. Ona to artystyczna dusza, stawia pierwsze kroki w malarstwie, a akwarele są dla niej okazją dla wyrażenia siebie. Zygmunt ucieka w muzykę, przetwarza kłębiące się emocje w piosenki, których teksty nawiązują do  jego pragnień i obaw. Łączą ich nie tylko wspólne doświadczenia i środowisko niewielkiej społeczności, ale także podobne traumy i kompleksy. Julia i Zygi to nad wiek dojrzali licealiści, nie bez powodu mogący powiedzieć o sobie „tylko my wiemy, jacy jesteśmy pokiereszowani, cali w niewidzialnych ranach” [2]. Sytuacja rodzinna kształtuje nie tylko ich charaktery, ale także może zdeterminować przyszłość i zaprzepaścić marzenia. Na razie jednak przed nimi pierwsze wyzwania – konkursy artystyczne, które mogą wskazać życiową drogę i trudności nawiązywania pierwszych relacji – przyjaźni i miłości.

„Czy w taki sposób zaczyna się miłość? Proste gesty, naturalne potrzeby, odwzajemnione uczucie. Czy to właśnie mieszanka, z której powstaje dzieło? W jakiej proporcji połączyć to wszystko, żeby było wystarczająco dobre na wygraną?” [3]. Piekło niepewności, pierwszych zawodów miłosnych i odkrywania euforii jakie daje uczucie zakochania – wiele życiowych lekcji jeszcze przed bohaterami „Niebieskiej łódki”. Jednocześnie Julia i Zygi uczą się, że „rozstania pozostawiają po sobie uczucie tęsknoty za czymś, czego jeszcze się nie przeżyło” [4].

Przed nastolatkami także nauka pokory i poznawanie smaku porażek. „Nie chcę być przeciętny. Przeciętność nie przynosi sukcesu” [5] – mówi Zygi. Julia natomiast zaczyna rozumieć wagę dokonywanych wyborów i konsekwencje podejmowanych decyzji. „Jednego byłam pewna – nie potrafię przenosić się w czasie i nigdy nie będę mieć możliwości zmiany biegu wydarzeń. Raz podjęta decyzja, bezpowrotnie ukształtuje resztę życia” [6].

„Niebieska łódka” to historia opowiedziana ujmującym, nieomal poetyckim językiem. Lucyna Leśniowska zagłębia się w dusze swoich postaci i dostrzega w nich rzeczy nieoczywiste, splątane jak rybackie sieci uczucia, sprzeczne emocje. Z delikatnością i wyczuciem pisze o braku akceptacji samego siebie, konieczności szukania wciąż wiary we własne możliwości i lęku przed powtarzaniem losu rodziców. Pisarka nie skupia się jedynie na głównych bohaterach, co jest najczęstszym mankamentem powieści o nastolatkach. Buduje także interesujące portrety psychologiczne postaci pobocznych – uwagę przyciągają maturzystka Wiktoria, która wyzwala się z ram wizerunku córki zamożnych rodziców, jak i Adam - wróg Zygiego z wcześniejszych lat szkolnych, usiłujący szturmem zdobyć Julię. Akcja powieści rozwija się powoli, ale nie jednostajnie, czytelnik ma szansę zaprzyjaźnić się z bohaterami i ich poznać.

„Niebieska łódka” to powieść urzekająca nie tylko intrygującym tytułem i piękną okładką, ale przede wszystkim stylem Lucyny Leśniowskiej, która potrafi opowiadać o młodości i dorastaniu w ciepły, dojrzały sposób. To historia o tym, co nieuchwytne – ulotności chwil, granicy między pełnoletnością a dzieciństwem, ale także o tym, co oznacza wkraczanie w dorosłość – kształtowanie się osobowości, wpływ doświadczeń z dzieciństwa na przyszłe życie oraz piękno rodzących się, nieporadnych jeszcze uczuć. Debiut Lucyny Leśniowskiej wzrusza i dzięki swojej uniwersalności zainteresuje nie tylko nastoletnich, ale również dojrzalszych czytelników.

[Recenzja opublikowana na innych portalach czytelniczych]

[1] Lucyna Leśniowska, „Niebieska łódka”, wyd. Marpress 2021 , s. 6.

[2] Tamże, s. 402.

[3] Tamże, s. 124.

[4] Tamże, s. 74.

[5] Tamże, s. 130.

[6] Tamże, s. 245.