Niebezpieczne kobiety
Patryk Vega

W samym założeniu ciekawy pomysł na pokazanie prawdy o kobietach w policji. Nie powiem żeby była zła, ale jakoś do mnie nie przemawia forma wywiadów. Po prostu ciężko się połapać w sytuacjach i osobach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdecydowanie gorsza książka niż obie części Złych Psów, trochę za mało typowo policyjnych opowieści, a dużo więcej "obyczajowego" życia policjantek, z którymi Vega prowadził wywiady. Niemniej fajne uzupełnienie i lekkie urozmaicenie historii ze Złych Psów. No i o wiele, wiele lepsza książka i opowieści policjantek, niż film (rzekłabym dość... prostacko prymitywny, który z dawnym Pitbullem z Dorocińskim i Grabowskim nie ma za wiele wspólnego), który niedawno pojawił się na ekranach kin.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Planuję obejrzeć film na podstawie tej książki, więc sięgnęłam po "Niebezpieczne kobiety", żeby mieć jakiś pogląd na twórczość Vegi. Całkiem niezła pozycja, oczywiście nie będę jej porównywać do wielkich dzieł literatury, ale w swoim gatunku daje radę. Napisana w formie wywiadów, autor daje wypowiedzieć się poszczególnym bohaterkom o ich pracy w policji, rodzinnych dramatach, wstrząsających sprawach, a czasem zabawnych wydarzeniach związanych ze służbą. Dostrzegamy poświęcenie tych kobiet, bo wielu z nich rozpadają się małżeństwa przez pracę, niektóre z nich padają ofiarami przemocy, a inne po prostu kochają to co robią. Prosta, momentami dość banalna, ale warto przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy wieczorem spokojnie przeczyta bajkę swojemu dziecku, skoro parę godzin wcześniej znalazła ciało noworodka? Czy zje obiad z rodziną, jeśli tego dnia czuła smród rozkładających się, kilkutygodniowych zwłok? Czy mąż zobaczy w niej kochankę, gdy z patrolu wróci ze złamanym żebrem i wybitą szczęką? Matki, żony, policjantki - poddane niezwykłej presji w wymarzonej pracy. Często to one prowadzą najmroczniejsze śledztwa i osiągają lepsze wyniki niż mężczyźni. Równouprawnienie dotarło do polskiej policji. W 2015 roku 40% nowo przyjętych do tej służby stanowiły kobiety. Patryk Vega jako pierwszy przedstawia świat policji widziany oczami funkcjonariuszek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Niebezpieczne kobiety" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Patryka Vegi mimo, że na półce leżą dwie wcześniejsze jego książki. Po lekturę sięgnęłam po to, by zaspokoić swoją ciekawość oraz sprawdzić co ominęło mnie w życiu, ponieważ od zawsze marzyłam o pracy w policji, lecz moja kariera zawodowa potoczyła się całkowicie inaczej. Książka napisana jest w formie wywiadu (rozmowy) autora z policjantkami- siedmioma kobietami o różnych stopniach oraz z różnych wydziałów, ale co najważniejsze z różnymi historiami do opowiedzenia (może nie licząc prywatnych opowieści, które wyglądały jak jeden schemat). Policjantki opisują zarówno swoje życie prywatne (związki, życie rodzinne), jak i pracę w policji- przytoczonych zostaje wiele historii z interwencji oraz życia na komendzie. Znajdziemy tu głównie opowieści o alkoholu w policji, naruszaniu procedur i uprawnień, nieudanych małżeństwach i licznych rozwodach. Przeczytamy również o często niebezpiecznych, ale także zabawnych interwencjach. Wysłuchamy jak ciężko mają kobiety wykonujące ten zawód i dowiemy się czy są traktowane na równi z mężczyznami. Muszę ostrzec, że kobiety te nie stronią od licznych wulgaryzmów, mocnego języka i momentami drastycznych historyjek, w które niekiedy ciężko uwierzyć. Końcową ocenę- ile prawdy jest w nich zawartej- pozostawię jednak indywidualnej ocenie każdego z czytelników. W książce przeraziło mnie to, że pokazuje ona policję z bardzo złej strony, wręcz mam wrażenie, że po tej lekturze nikt nie miałby ochoty wkroczyć w ten policyjny świat. Pan Vega jednak chyba właśnie słynie z pokazywania policji w krzywym zwierciadle- groteskową, przerysowaną i od tej negatywnej strony. Pomimo tego, że książka nie do końca spełniła moje oczekiwania i trochę się na niej zawiodłam to czytało się ją szybko i z zainteresowaniem. Możliwe, że zawiniły temu moje nadzieje, które pokładałam wobec lektury oraz moje podejście do niej. Polecam tę pozycję wszystkim fanom filmów ,,Pitbull" oraz kobietą, które myślą o wstąpieniu do policji- powinny podejść do niej z dystansem, ale może w jakimś stopniu uświadomią sobie co wiążę się z podjęciem takiej pracy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szczera książka - rozmowa z kobietami w policji. Poprzez swobodną rozmowę z kobietami - policjantkami poznajemy je z normalnej ludzkiej strony, ze strony kobiety a nie ze strony munduru. Książka pokazuje kobieca twarz policji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka w formie wywiadu z kobietami związanymi z policją. Vega maluje nam portret kobiet-policjantek, twardych i niezłomnych. Otwiera oczy na dyskryminację w tej branży, stres towarzyszący pracy w tej branży oraz na trudy życia prywatnego pań-niejednokrotnie szokujące historie z życia, w których nie brakuje traum, rozwodów i przemocy . Czyta się szybko, potoczny i bardzo prosty język nie przeszkadza, a wręcz dodaje wiarygodności pozycji, nawet sypiące się wulgaryzmy nie przeszkadzają w odbiorze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mam bardzo mieszane odczucia wobec tej książki. Jest to jakby forma reportażu, luźne rozmowy Vegi z siedmioma kobietami pracującymi w policji. Każda z nich jest inna. Jedne budzą niesmak, inne podziw, a jeszcze inne ogromnie irytują.  Ale łączy je kilka rzeczy. Wszystko przyznają, że miały ciężko. Praktycznie każdej praca  nie pozwala na normalne życie. Opisują jak wygląda ich dzień służby,  mówią o sukcesach i porażkach. Zdecydowanie warto przeczytać tą książkę  ale nie jest to lekka i przyjemna lektura.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest rozczarowaniem ze względu na złe ujęcie samej koncepcji książki. Zakładać można by, że książka przedstawi nam środowisko polskich policjantek, ich pracę, wyzwania i zagrożenia. Książka jednak odnosi się jedynie do życia kobiet, ich wewnętrznych, życiowych problemów jako kobiet w związkach, w społeczeństwie, które jedynie dodatkowo pracują w Policji. Nie byłaby więc to zła pozycja dla czytelnika, gdyby jednak nie popełniono tak podstawowego błędu, jak zmylenie potencjalnego czytelnika okładką,tytułem i opisem nie pasującym do zawartości książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)