Nella. Piękno nieoczekiwanego
Kelle Hampton

Po wielu pozytywnych opiniach, na które miałam okazję się natknąć, byłam święcie przekonana, że dzieło Kelle Hampton mnie porwie, nakłoni do refleksji i zmienię swój sposób patrzenia na świat. Jakże się myliłam... W pewnym momencie narratorka zaczęła najzwyczajniej w świecie mnie irytować. Rozumiem tragedię, która ją spotkała, ale... ileż można? Ileż można pisać o swoim płaczu? O swoich schizach? O wspaniałych przyjaciołach? Idealnej rodzinie? Cudownym mężu? Tak naprawdę miałam wrażenie, że każdy następny rozdział jest powieleniem poprzedniego. Cały czas miałam cichą nadzieję, że wkrótce książka zmieni tor. Niemniej jednak nie wytrwałam do samego końca. Jestem w stanie zrozumieć rozdarcie matki chorego dziecka, ale pisanie o tym na okrągło w książce staje się nudne dla czytelnika. Miałam styczność z paroma książkami związanymi tematycznie z dziećmi chorymi na zespół Downa. Spośród wszystkich, ta była najgorsza. Zniechęca, nudzi, irytuje. Zero wzruszeń z mojej strony, ZERO. Domyślam się więc, że w tym przypadku "Poczwarka" Doroty Terakowskiej wciąż pozostanie moim numerem jeden.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)