Necrovet. Usługi weterynaryjno-nekromantyczne
Joanna W. Gajzler

„Necrovet. Usługi weterynaryjno-nekromantyczne” autorstwa Joanny W. Gajzler niestety rozczarowuje na wielu poziomach, co czyni ją trudną do polecenia. Główna bohaterka, Florka Kuna, miała potencjał na interesującą postać – młoda kobieta ucieka z wielkiego miasta, by pracować w nietypowej lecznicy weterynaryjnej na wsi. Niestety, jej postać jest powierzchowna i brakuje jej głębi, co sprawia, że trudno się z nią utożsamić.

Narracja jest rozwlekła i pozbawiona dynamiki. Styl pisania Gajzler jest miejscami nużący, a dialogi często sztuczne i mało naturalne. Autorka próbuje wprowadzić elementy humorystyczne, ale niestety większość z nich nie trafia, co dodatkowo obniża jakość książki.

Największym problemem „Necroveta” jest brak spójnej fabuły. Powieść składa się z epizodycznych rozdziałów, z których każdy przedstawia inną magiczną istotę i nową przygodę, ale brakuje tu centralnego wątku, który spajałby całość. Poszczególne epizody wydają się niepowiązane i często kończą się bez satysfakcjonującego rozwiązania, co sprawia, że książka wydaje się chaotyczna i niespójna.

Choć pomysł na magiczną klinikę weterynaryjną jest ciekawy, jego realizacja pozostawia wiele do życzenia. Opisy procedur weterynaryjnych, choć realistyczne, nie rekompensują braku głębszej fabuły i dobrze zarysowanych postaci. Postacie drugoplanowe, jak nekromantka doktor Iza i faun współpracownik, również są niedopracowane i brakuje im autentyczności.

Książka nie porusza żadnych głębszych tematów ani nie oferuje znaczących refleksji, co sprawia, że jest mało angażująca. Wprowadzenie magicznych stworzeń i elementów nadprzyrodzonych, choć interesujące, nie wystarcza, by utrzymać uwagę czytelnika.

Podsumowując, „Necrovet. Usługi weterynaryjno-nekromantyczne” to książka, która ma potencjał, ale nie spełnia oczekiwań. Brak spójnej fabuły, płytcy bohaterowie i słabe dialogi sprawiają, że trudno ją polecić. Zasługuje jedynie na 2/6 za oryginalny pomysł, który niestety został zmarnowany przez niedopracowaną realizację.

Joanna W. Gajzler nie jest debiutantką, jednak ja spotykam się z jej twórczością po raz pierwszy. I to mimo faktu, że mam na półce wydaną dwa lata temu jedną z pierwszych książek autorki, a mianowicie powieść „Bóg Maszyna”. Nie czytałam jej jednak jeszcze, ale mam zamiar, bo lektura „Necroveta” sprawiła mi ogromną przyjemność i mam chęć sprawdzać twórczość autorki dalej.

Do książki przyciągnęła mnie przepiękna okładka oraz oczywiście informacja o magicznych istotach, które w niej znajdę. A także fakt, że autorka z zawodu jest technikiem weterynarii, dlatego wiedziałam, że będzie wiedzieć o czym pisze. I faktycznie, mimo że obowiązki powieściowej pani technik są odrobinę niestandardowe, widać, że autorka zna się na rzeczy. Mimo połączenia klasycznej weterynarii z magiczną i z dodatkiem nekromancji praca lekarzy i techników weterynarii, a także problemy zwierząt wydają się realistyczne. Tym bardziej, że przy okazji autorka zwraca uwagę na prawdziwe problemy, z jakimi muszą się mierzyć nasi zwierzęcy przyjaciele. W dodatku problemy te są dobrze opisane. Opisy zabiegów weterynaryjnych potrafią przyprawić o ciarki i sprawić, że dopiero co zjedzone śniadanie/obiad/kolacja zaczną nam się przewracać w żołądku. Mimo to uważam je za jeden z najmocniejszych aspektów książki, głównie przez wiedzę w temacie, jaką posiada autorka.

Inną mocną stroną powieści jest kreacja głównej bohaterki. Mimo iż sama Florka potrafi dość mocno irytować, bo jest cicha, spokojna, nieco zahukana, nieporadna, ciągle w siebie wątpi. Zdecydowanie nie jest przebojową osobą, która ma wokół siebie wianuszek przyjaciół i znajomych. Florka jest specyficzna i swoją postawą drażni czytelnika. Dlaczego więc uważam, że kreacja tej postaci jest doskonała? Dlatego, że autorka pokazuje w powieści, jak bohaterka się uczy i w skutek nowych doświadczeń zmienia. Ale powoli, nawet bardzo powoli. Nic nie następuje w jej przypadku nagle. W żaden magiczny sposób nie staje się nagle pewną siebie, przebojową dziewczyną. Nie, jej przemiana zachodzi stopniowo, po drodze dziewczyna popełnia mnóstwo błędów, potyka się, podnosi i tak w kółko. Ma mnóstwo wad, ale dzięki temu wydaje się bardziej ludzka i przez to bardziej autentyczna. W moim odczuciu poboczni bohaterowie zostali przedstawieni już trochę gorzej, ale wiem, że to dopiero pierwszy tom, dlatego zakładam, że w kolejnych dostaną więcej miejsca i będzie możliwość poznania ich znacznie lepiej.

Świat przedstawiony w powieści, nie jest jakoś specjalnie oryginalny, jeśli chodzi o umiejscowienie akcji, bo rozgrywa się ona w małej polskiej wiosce – Zrębkach. Na pewno jednak unikalny jest pomysł z lecznicą weterynaryjną dla magicznych i mitycznych stworzeń. Lecznicę prowadzi nie do końca żywa nekromantka, która zostaje szefową Florki, a jej współpracownikiem zostaje faun. No powiedzcie sami, czy to nie brzmi zachwycająco? I takie w rzeczywistości jest. Przychodnię odwiedzają różnorodne stworzenia, począwszy od papug, które na skutek wypadku zaczęły władać magią (scena z papugami jest cudowna!), przez mantykorę, której nasza dzielna technik ulży w cierpieniu, kończąc na jednorożcach, które nieczęsto zdarza mi się w powieściach spotykać, a mam do nich wyraźny sentyment.

 
Powieść ta to idealne antidotum na gorszy dzień. Jest pełna przygód, pozytywnych emocji, napisana lekkim piórem i bardzo klimatyczna. To historia o odnajdywaniu siebie, swojego miejsca na ziemi, o pokonywaniu przeszkód i budowaniu swojej pewności siebie od nowa z mnóstwem cudownej magii w tle. Świetnie się bawiłam, czekam na kontynuację, a Wam serdecznie tę nietuzinkową opowieść polecam.

Mieliście w swoich rękach książkę dopiero co wziętą od kuriera, a na drugi dzień przewracacie ostatnią stronę? Ja właśnie zaliczam się do tej grupy. Fantastyka pełną buzią, która sama się czyta, a mowa o książce Pani Joanny W. Gajzler „Necrovet. Usługi weterynaryjno nekromantyczne. Jeżeli jesteś fanem książek Anety Jadowskiej, to w 100% ta przypadnie wam do gusty. Standardowo opis książki macie w internecie, więc jak lubicie wiedzieć co was czeka, to zapraszam, ale mimo wszystko namawiam do pójścia na całość i poddać się przygodzie.
Przedstawiam wam troje głównych bohaterów, czyli Florka, która właśnie wprowadziła się do ciotek i liczy na prace w lecznicy, Izabela Pokot, która jest niecodziennym lekarzem weterynarii, a to za sprawą tego, że jest też nekromantką, no i kolejny to Bastian, który jest faunem z wielkim poczuciem humoru. Oczywiście są też inni bohaterowie, ale to ta trójka nieźle namiesza. Miał być spokój, miała być cisza i ustatkowanie się w pracy jako technik oraz głaskanie kotków, piesków i innych pupili, którzy zachorowali, a co się okazało? Oj kochani nawet sobie tego nie wyobrażacie, a na pocieszenie napiszę, że zanim podejmiecie jakiekolwiek badanie to lepiej załóżcie okulary ochronne, bo możecie stracić np. oko.

Florka nie spodziewała się, że spokojna mieścina z dala od wielkomiejskiego zgiełku może przyprawić o bezsenność albo ubytek na zdrowiu. Cała książka przesiąknięta jest magią, magicznymi i niemagicznymi zwierzętami oraz istotami, a co za tym idzie? Tego dowiecie się z książki.

Moim ulubionym bohaterem jest Bastian i momenty, kiedy trzepie (nie wiem, jak inaczej określić) uszami i uwaga niby nic, ale autorka w taki sposób napisała, że faktycznie widziałam, jak to robi i było urocze. Każda strona książki widać, że jest przemyślana. Zakochałam się w tej pozycji od pierwszych rozdziałów i mam nadzieję, że jeszcze spotkamy się z tą ekipą. Gratuluję autorce, bo to fantastyka na wysokim poziomie i te cięte riposty między bohaterami są świetne.

Póki co w aplikacji Audioteka macie dostępny już audiobook i tutaj mam jeden minusik. Dla mnie lektorka mogłaby być inna. Pani Anna Dereszowska jest fantastyczną aktorką i lektorką np. w kryminałach, ale tutaj widziałabym bardziej np. Pana Janusza Zadurę za to jego wesołość i psoty w głosie, ale pamiętajcie to moja opinia, a może wam akurat przypadnie do gustu.

Polecam z całego serca.

Kto z Was jako dziecko marzył o zostaniu w przyszłości weterynarzem?

Ja będąc dzieckiem uwielbiałam "leczyć" swoje pluszaki. Miałam nawet mały zestaw lekarza, który mi do tego służył ?

Niestety odkryłam, że bycie weterynarzem to nie tylko dawanie zastrzyków i porzuciłam te marzenia.

Książka "Necrovet. Usługi weterynaryjno- nekromanckie" zdecydowanie zrekompensowała mi wybór ścieżki zawodowej. Szczegółowe opisy różnych zabiegów czasem aż mnie obrzydzały ? Nie zmienia to jednak faktu, że świetnie się bawiłam słuchając tej książki. Uśmiałam się zwłaszcza przy miłości do "Michałków". Jakbym słyszała swojego męża ? Do tego Bździągwa, która dała wszystkim popalić.

Jeśli chodzi o fabułę to główną bohaterką jest Florentyna. Techniczka weterynarii, która rozpoczyna pracę w lecznicy prowadzonej przez nekromantkę. Jej współpracownikiem staje się faun Bastian. Oprócz standardowych zwierząt w lecznicy pojawiają się także te magiczne. Florce nie brakuje wrażeń w nowym miejscu pracy, zwłaszcza, że zaczyna je z przytupem ?

Połączenie współczesnego świata z magicznym wyszło autorce fantastycznie. Ciężko było się oderwać od słuchania tej pozycji.

Jeśli nie przerażają Was szczegółowe opisy różnych zabiegów, którym poddawane są zwierzaki w gabinecie weterynaryjnym to naprawdę polecam sięgnąć po tę pozycję.

Takie tam życie weterynarza, ale w świecie realno-fantastycznym. Czyta się szybko, w powietrzu wisi romans (może?), i jest od cholery terminów medycznych. No moje jedynie zetknięcie z tematem to sąsiadowanie pracą z Powiatowym Lekarzem Weterynarii i .... i jest okej, ale bez szału. Jeśli powstanie dalszy ciąg, to ja sobie odpuszczę.