Nana
Emil Zola

"Wysoka, piękna, o wspaniałym ciele, jak roślina wybujała na kupie gnoju, mści się na żebraków i nędzarzy, których jest tworem. Przez nią zepsucie, szerzące się wśród ludu, zaraża arystokrację. Ta kobieta jest żywiołową siłą, destrukcyjnym fermentem; swymi śnieżnymi udami bezwiednie deprawuje i rozprzęga Paryż." (s. 210) Nana - czarująca acz zdeprawowana. Na swój sposób szczera lecz przy tym cwana i wyrachowana. Za główny cel obrała sobie zabawę mężczyznami, których owija wokół palca i niecnie wykorzystuje. Męska część Paryża bezwiednie do niej lgnie, ku swojej zgubie. Zacni mężowie trwonią więc majątki, popełniają samobójstwa, popadają w obłęd. Wszystko dla Nany. Samą zainteresowaną niewiele obchodzą te starania. Jest egoistką, która nauczyła się jedynie sprytnie wykorzystywać powab swego ciała. "Nana" jest powieścią dosyć specyficzną, na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Niewiele się tutaj dzieje. Zola szczegółowo opisał zwykłe, monotonne i schematyczne życie paryskiej prostytutki, która z czasem staje się rozchwytywaną kurtyzaną. W tle rysuje się dosyć szczegółowy, targany zdradami obraz życia paryskiej arystokracji. Książka będzie prawdziwą gratką dla koneserów naturalizmu. Z kolejnych żmudnie zapisanych stron wylewa się cały odmęt paryskich ulic. Zatęchłe ściany, duszne pomieszczenia, niezdrowe wyziewy są jedynie tłem dla zwierzęcych żądz i moralnego zepsucia ówczesnej burżuazji, burżuazji, która ślepo chyli się ku upadkowi. Polecam wszystkim fanom realizmu, szczególnie tego niewygodnego, zepsutego i brudnego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Nana" Emila Zoli jest powieścią naturalistyczną nie ubarwiającą opisywanej rzeczywistości. Książka jest obrazem społeczeństwa przedstawionym bardzo dokładnie wraz z jego pięknem i brudem jednocześnie. Nana, dzięki temu, że gra na deskach teatru, staje się kobietą modną i pożądaną. Dzięki zapewnianiu każdego z mężczyzn o swej miłości i umiejętności dawania wielkich rozkoszy, potrafi stać się popularną paryską ,,damą" lekkich obyczajów, ciągnącą korzyści z uwielbienia jej przez mężczyzn. Jest kobietą zepsutą, a przy tym wykorzystuje mężczyzn, na ile tylko jej pozwolą. Panowie rujnują dla niej swe fortuny, targają się na swoje życie i lądują w więzieniu. Po tym ona sama czuje się pokrzywdzona: ,,Ja tu ucierpiałam najwięcej (...) Robią u mnie głupstwa, traktują mnie jako ostatnią łajdaczkę, na mnie zwalają cały ciężar...". Nana jest zakłamana do szpiku kości. Uważa, że jako posiadaczka posiadłości, jest osobą godną szacunku, choć dom osiągnęła dzięki usługom seksualnym. Postaci są przedstawione niezwykle dokładnie. Szczególnie charakter głównej bohaterki i motywy jej postępowania są godne analizy. Z kart książki wynika, że siłą napędową człowieka jest namiętność. Powieść pokazuje rozpasanie i moralny upadek francuskiego społeczeństwa tuż przed wojną z Prusami w 1870 roku, którą Francja sromotnie przegrała. ,,Nana zdobyła bogactwo innymi środkami: bagatelką, którą wyśmiewano, odrobiną delikatnej nagości, błahostką wstydliwą, a tak potężną, że zdolną świat udźwignąć". Tak ocenia prostytucję bohaterki jeden z mężczyzn, będący sutenerem swojej własnej żony. W książce znajdziemy również lesbijstwo, przemoc wobec kobiety i upadlanie mężczyzny (za obopólnym przyzwoleniem). Wszystko jest dla ludzi, jeśli ktoś lubi, jednak uważam, że nie jest to dobry przykład dla młodzieży. Dlatego szczerze się dziwię, że książka o takiej tematyce jest lekturą na poziomie rozszerzonym w szkole średniej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka nie była dla mnie prosta do przeczytania. Niestety rozległe opisy sytuacji nie przypadły mi do gustu, a w samej głównej bohaterce nie dostrzegłam niczego wspaniałego - zostaje wystawiona na scenę bez żadnego talentu, jest ona bez wyrazu, tak naprawdę zupełnie nie rozumiem jej fenomenu. Bardzo porównywalne do sposobu pisania "Pani Bovary" Flauberta (która również mi się nie podobała). Niestety obawiam się, że francuska literatura realistyczna XIX wieku nie przemawia do mnie zupełnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z opinii zasłyszanych spodziewałam się niezwykłej książki. Trochę się zawiodłam. Dłużyła mi się nieco, ale generalnie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)