Nana
Emil Zola

"Wysoka, piękna, o wspaniałym ciele, jak roślina wybujała na kupie gnoju, mści się na żebraków i nędzarzy, których jest tworem. Przez nią zepsucie, szerzące się wśród ludu, zaraża arystokrację. Ta kobieta jest żywiołową siłą, destrukcyjnym fermentem; swymi śnieżnymi udami bezwiednie deprawuje i rozprzęga Paryż." (s. 210) Nana - czarująca acz zdeprawowana. Na swój sposób szczera lecz przy tym cwana i wyrachowana. Za główny cel obrała sobie zabawę mężczyznami, których owija wokół palca i niecnie wykorzystuje. Męska część Paryża bezwiednie do niej lgnie, ku swojej zgubie. Zacni mężowie trwonią więc majątki, popełniają samobójstwa, popadają w obłęd. Wszystko dla Nany. Samą zainteresowaną niewiele obchodzą te starania. Jest egoistką, która nauczyła się jedynie sprytnie wykorzystywać powab swego ciała. "Nana" jest powieścią dosyć specyficzną, na pewno nie każdemu przypadnie do gustu. Niewiele się tutaj dzieje. Zola szczegółowo opisał zwykłe, monotonne i schematyczne życie paryskiej prostytutki, która z czasem staje się rozchwytywaną kurtyzaną. W tle rysuje się dosyć szczegółowy, targany zdradami obraz życia paryskiej arystokracji. Książka będzie prawdziwą gratką dla koneserów naturalizmu. Z kolejnych żmudnie zapisanych stron wylewa się cały odmęt paryskich ulic. Zatęchłe ściany, duszne pomieszczenia, niezdrowe wyziewy są jedynie tłem dla zwierzęcych żądz i moralnego zepsucia ówczesnej burżuazji, burżuazji, która ślepo chyli się ku upadkowi. Polecam wszystkim fanom realizmu, szczególnie tego niewygodnego, zepsutego i brudnego.

Informacje dodatkowe o Nana:

Wydawnictwo: Greg
Data wydania: 2010 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 9788375172270
Liczba stron: 232
Dodał/a opinię: Dominika Rygiel