Wspomnienia Artura Schneidera są żywym obrazem środowiska młodych Żydów polskich w okresie międzywojennym. Dzieciństwo i młodość autora zostały rzucone na szersze tło żydowskiego Krakowa i działalności polskich środowisk syjonistycznych. W tej bardzo osobistej relacji tętni niełatwym życiem przedwojenny krakowski Kazimierz, odsłania się ideowe podłoże syjonistycznych organizacji młodzieżowych, kształtujących charaktery i postawy tych, którzy wkrótce mieli dźwigać na sobie brzemię Holocaustu. Jest to unikalny zapis nadziei i dążeń młodych Żydów polskich, poddanych w czasie wojny największej w dziejach ludzkości próbie. Niewiele jest tak interesujących świadectw dojrzewania pokolenia, które doświadczenie Holocaustu musiało przenieść na nowe czasy pokoju. Efekty tej międzywojennej szkoły charakteru są tematem drugiej książki Artura Schneidera, Jak ścigane zwierzę, ukazującej jego dramatyczne losy podczas niemieckiej i sowieckiej okupacji.Artur Schneider urodził się 9 stycznia 1920 r. w Wiedniu, jako pierwsze dziecko Davida i Amalii (Malki) Drucker z Niemirowa. W Wiedniu w 1922 r. urodziła się również jego siostra Helena. W 1923 r. rodzina przeniosła się do Polski, do Krakowa. Zamieszkali najpierw w podkrakowskim Ludwinowie, później w Podgórzu i ostatecznie na Kazimierzu. Ojciec pracował w Krakowie jako kierownik administracyjny klubu inteligencji żydowskiej „Koło Obywatelskie”. W Krakowie przyszli na świat jego dwaj młodsi synowie: Leon (Lolek) i Oskar (Ozjasz, Szyjek). Po tragicznej śmierci ojca w 1933 r. trzynastoletni Artur musiał przerwać naukę, aby pomóc matce w utrzymaniu osieroconej rodziny. Młodzież żydowska z przedwojennej Polsce skupiała się w różnych organizacjach skautowsko-politycznych. Artek wcześnie zaangażował się w działalność ruchu „Akiba”. Praca w organizacji odpowiadała jego społecznej naturze i ukształtowała charakter. Dała mu oparcie w trudnej sytuacji i obudziła ideały, dla których poświęcił życie. Przeżył okupację na wschodzie Polski, na Wołyniu, odcięty od rodziny, bez wiadomości o jej losie. Okres ten opisał w wydanej w trzech językach książce Jak ścigane zwierzę (wersja polska: Norbertinum, Lublin 2003). Jego matka i najmłodszy brat zginęli podczas likwidacji getta; siostra Helena zginęła w 1944 r., walcząc w grupie żydowskich partyzantów w Puszczy Niepołomickiej. Artur, wyzwolony w 1944 r., wstąpił do 2. Armii Wojska Polskiego, przeszedł cały jej szlak bojowy i został zawodowym oficerem w Dolnośląskim Sztabie we Wrocławiu. Tu zamieszkał ze swoją żoną Brachą (Buzią),tu urodziły się jego dwie córki: Amalia i Rina. W 1968 r., w wyniku tzw. „kampanii marcowej” w randze pułkownika został zwolniony z pracy i musiał opuścić kraj. Zmarł w Hajfie (Izrael) w 2009 r.
Wydawnictwo: Norbertinum
Data wydania: 2014-05-26
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 332
Język oryginału: polski