Młodzi Wojowie (#2). Wśród spalonych osad
Tomasz Kruczek

Pokusiłam się o stworzenie jednej recenzji dla całej serii Młodzi Wojowie, mimo iż każdy tom przestawia inną historię. Seria napisana jest przez Tomasza Kruczka i skierowana jest do młodzieży. Ukazała się nakładem Wydawnictwa Replika i miałam przyjemność ją czytać. Nie są to typowo historyczne książki, mimo iż treści historyczne zawierają wraz z prawdziwymi postaciami. Jednak nie przytłaczają i są wolne od tej powagi sytuacji, którą czujemy przy czytaniu stricte historycznych pozycji. Opowiadają historię o historii. Trochę masło maślane, ale chcę Wam przez to powiedzieć, że są ciekawe i warte uwagi.Seria ma trzy tomy takie jak: ,,Bitwa o słowiański gród", ,,Wśród spalonych osad", ,,Ostatnia wyprawa Wikingów".Nie będę pisać Wam o każdej książce oddzielnie, bo wydaje mi się to bez sensu. Pozycje są krótkie i czyta się je naprawdę szybko. Streszczenie tego, co znajdziecie w tych pozycjach, zepsuje całą przygodę. Dlatego też skupie się na moich odczuciach.Język, którym posługuje się autor, jest prosty, płynny i przystępny dla dzieci i młodzieży. Dodatkowo sam fakt, że bohaterami są dzieci, które biorą udział w wydarzeniach, są magnesem przyciągającym uwagę młodych czytelników. Pan Tomasz wykreował swoich bohaterów na bardzo odpowiedzialne postacie, które mimo młodego wieku podejmowały trudne, ale dojrzałe decyzje. Akcja w każdej z książek jest wartka, dzieje się naprawdę dużo. Zmieniają się lata, bohaterowie stawiają czoła kolejnym wyzwaniom, niektórymi kieruje chęć zemsty. Druga część ma mocniejszy wydźwięk, ale nie jest brutalna ani bardzo krwawa. Zarówno pierwszy, jak i drugi tom to snute opowieści, a trzeci jest już jakby odrębną historią, mimo iż bohaterowie ci sami z dodatkiem oczywiście nowych i ciekawych postaci. Trzecia część również wprowadza w fabułę Wikingów, których na ogół bardzo lubię.Podsumowując, każda część niesie za sobą wiedzę historyczną, w tym wiele ciekawostek, które dla młodych czytelników przybliżą między innymi czasy wczesnopiastowskie i nie tylko. To wszystko wplecione w ciekawą opowieść, od której nie można się oderwać. Ta seria to przygoda pełna niebezpieczeństwa, ekscytacji, emocji uwzględniająca wartości bliskie człowiekowi, którymi odznaczali się bohaterowie. Nie nudzi, nie przygniata opisami, czy też czystymi faktami historycznymi, wręcz przeciwnie wzbudza ogromną ciekawość w czytelniku. Mimo iż dla dorosłych będzie to zbyt prosta historia, to jestem pewna, że na młodym czytelniku wywrze ogromne wrażenie. Szczerze, to ciężko było mi pożegnać się z bohaterami tychże książek. .Polecam dla Waszych pociech i na pewno sięgnę po kolejne książki autora. Jego pióro jest bardzo przyjemne i nawet uwzględnione wydarzenia historyczne mają przyjemniejszy wydźwięk niż na lekcji historii. ?

Drugi tom cyklu Młodzi wojowie autorstwa Tomasza Kruczka przeczytałam piorunem. Chociaż akcja rozgrywa się wiele lat później, a znani mi bohaterowie są już dorośli, czytało się równie dobrze, jak część pierwszą.

Gród Bnin, w którym teraz mieszkają rodziny znanych nam z pierwszego tomu nastoletnich bohaterów oraz ojciec Jan, czyli znany nam niewolnik Hans, zostaje doszczętnie ograbiony i spalony. Mieszkańcy zostają uprowadzeni przez najeźdźców i poprowadzeni w nieznane. Wśród jeńców znalazła się dorosła już Bogna, siostra Leszka, a także Kaśka, najmłodsza córka Dis i Leszka, wraz z gromadką dzieci, którymi się opiekowała. Sytuacja zrobiła się naprawdę nieciekawa, bo król Kazimierz został wygnany z kraju, a rządy przejął Bezprym, najstarszy syn Bolesława Chrobrego. 

Kiedy Kaśce z dziećmi udaje się zbiec z kolumny jeńców, pojawia się nikły promyk nadziei na ratunek dla pozostałych uwięzionych. Bogna zostaje z mieszkańcami Bnina, a Kaśka wraz z bratem Gniewoszem, wojowniczką i strażniczką chramu Żywią i starcem Lasotą zabierają dzieci do bezpiecznego miejsca i postanawiają odbić więźniów. Nie będę opisywać Wam tu szczegółowo, co się wydarzyło, żeby nie psuć przyjemności z lektury. Ale mogę zdradzić, że dzieje się jeszcze więcej niż w poprzednim tomie. Jedyne, co mi sprawiało trochę trudności, to zapamiętanie, kto jest czyim dzieckiem :-D.

Nie da się ukryć, że tym razem również w tekście ukryło się sporo błędów, ale starałam się nie zwracać na nie uwagi. Wygląda na to, że redaktor i korektorzy mieli mało czasu na pracę nad tą opowieścią.

Jestem bardzo ciekawa trzeciego tomu. Z przyjemnością przeczytam o dalszych losach ojca Jana i reszty bohaterów. A może to już będzie zupełnie inna historia?