Migdał
Nedjma

Powieść „Migdał. Opowieść intymna” podejmuje temat miłości i seksu w kulturze arabskiej. Nie jest to pierwsza tego rodzaju książka, jaką przeczytałam, ale jak dotąd najlepsza. Świat islamu pełen jest konwenansów, utartych reguł, bardzo mocno związany z tradycją oraz określonymi wzorcami zachowania i postępowania. Miłość i seks to tematy tabu, o których otwarcie nie wypada, a nawet nie wolno jest mówić. W aranżowanych małżeństwach, najczęściej bardzo młodych dziewcząt i nieco tylko starszych chłopców, nie ma miejsca na uczucia, porywy serca, zakochanie i te wszystkie emocje, które powinny towarzyszyć wspólnemu życiu kobiety i mężczyzny. Wiele w tym fałszu i hipokryzji, ale z wielowiekową tradycją się nie dyskutuje i nikt nie przejmuje się faktem, że takie podejście do jednej z najważniejszych sfer życia człowieka zadaje jedynie ból ciału i duszy. I jak to zwykle bywa… to co zakazane wzbudza większą ciekawość, lepiej smakuje i jest bardziej pożądane. 

Nedjma opisuje historię Badry – marokańskiej kobiety wychowanej na prowincji, która ma odwagę aby przeciwstawić się losowi, zerwać z nieudanym małżeństwem z dużo starszym mężczyzną i uciec do Tangeru do swojej ciotki. I tutaj w rozpoczyna się jej nowe życie. W Tangerze Badra poznaje Drissa – wykształconego mężczyznę, lekarza kardiologa, któremu obce są wszelkie zahamowania w dziedzinie stosunków damsko – męskich. Przy nim dziewczyna odkrywa stan zakochania i poznaje smak miłości i pożądania. I choć uczucie to nosi znamiona miłości fatalnej, tragicznej, od której nie sposób się wyzwolić to po latach Barda z sentymentem wspomina swoje przeżycia i doświadczenia.

Nedjma zdobyła się na dużą odwagę pisząc o sprawach zakazanych w tak otwarty i dosłowny sposób. Ona, kobieta arabska, przerywa milczenie i nie boi się pokazać wielobarwnego życia intymnego, cielesności i spełnienia. Książka chwilami szokuje, jest bardzo dosłowna, momentami nawet wyuzdana, ale jednocześnie ważna dla tamtej kultury, świata pełnego hipokryzji, który powoli wychodzi ze swojego kokonu, ale wciąż potrzebuje zmian. „Migdał” przeciwstawia się utartym schematom i choćby z tego powodu warto sięgnąć po tę książkę.