Marynowanie czasu
Małgorzata Chozgat

Jak ważną rolę w życiu człowieka ma odegrania spełnianie marzeń i ich realizacja dowiadujemy się o tym prawie każdego dnia niezależnie od tego ile mamy, lat. Od tego czasami zależy nasze zaspakajanie zawodowych aspiracji, poczucie własnej wartości, nastawienie do otaczających nas wokół ludzi, motywacja, a przede wszystkim dobry pomysł, aby poczuć się spełnionym podczas wypełniania tej właściwej drogi do poszukiwania szczęścia, które na niektórych etapach życia są nam potrzebne, aby móc pokonać przeszkody dzięki temu jest nam łatwiej przetrwać. Zdarzają się takie sytuacje, kiedy ktoś żyje wyłącznie szczęściem i marzeniem, czy przetrwa, taką próbę życia stanowi to jedną wielką niewiadomą.

Czy podejmowanie poważnych decyzji ma duże znaczenie, kiedy nie przekroczy się wieku osiemnastu lat?

Zapragnęłam dowiedzieć się czegoś więcej na temat życia szesnastoletniej głównej bohaterki Kaji Darasiewicz w książce autorstwa Pani Małgorzaty Chozgat pt.'' Marynowanie czasu''.

Zastanawiało mnie na samym początku, za jakie posiadane cechy charakteru mogę polubić Kaję, a za jakie nie polubię jej, gdyż nie zawsze można polubić głównego bohatera tak od razu, lecz tylko po jakimś czasie, jak się bliżej pozna daną osobę.

Zauważalna jest zbyt mocno podkreślona u Kai wrażliwość na słowa i sposób traktowania przez osoby, z którymi przebywa na co dzień, ale to dobrze o niej świadczy, bo pokazuje swój twardy, a z czasem zdyscyplinowany charakter, który dla jednych w odbiorze nie zawsze bywa pozytywnie odbierany.

Początkowo można, nieco się zagubić poznając losy bohaterów, bo są opisywane chwilami bardzo chaotycznie. To utrudnia mi jako czytelniczce wyrazić, co myśl na temat ich zachowań dotyczących, co poniektórych bohaterów, gdyż występuje taki bałagan, co przeszkadzało mi w zrozumieniu powierzonych dla nich głównych zadań, co przedstawia opisywana dana określona sytuacja. Nie zawsze to sprzyja dobrze wokół takiego innego świata, gdzie akcja toczyła się tak nie zawsze pomyślnie. Przykładem na to było pierwsza misja Kai powierzona przez naczelną.

Bardzo polubiłam szczególne opisywane miejsca, które jakby nie patrzył, stanowiły najważniejszą głębię w życiu bohaterów ogród, bibliotekę, bar.

Podoba mi się to, że autorka stosuje teksty dialogowe, gdyż dzięki temu można nieco bliżej odkryć jacy pozostali drugoplanowi bohaterzy, którzy nie wzbudzali u mnie do końca zaufania.

Bohaterką, którą polubiłam, była również Małgosia. Uważam, że jest osobą, z którą można o wszystkim porozmawiać. Przede wszystkim jest sympatyczna i ciepła w całościowym odbiorze.

Doceniam to, że autorka miała pomysł na książkę, o czym ma pisać w świecie, kiedy młodzi ludzie chcą troszkę wcześniej dojrzeć, spojrzeć nieco inaczej z perspektywy ludzi dorosłych.

Minusem jest to, że nie ma zamieszczonych informacji na temat autorki.

Moim zdaniem jest to udany debiut autorki.

Polecam przeczytać tę książkę.

Kiedy przeczytałam opis książki pani Małgorzaty Chozgat po raz pierwszy, uznałam, że to może być powieść, która przypadnie mi do gustu. Nie dość, że historia miała dotyczyć młodzieży, to jeszcze pojawił się wątek dziennikarski. Jak dla mnie brzmiało to rewelacyjnie. Nic więc dziwnego, że zapragnęłam przeczytać tę książkę i wystawić jej kilka słów opinii. Czy Marynowanie czasu mogę polecić bez żadnych przeszkód?

Kaja ma szesnaście lat i mieszka w dość innowacyjny kompleksie edukacyjnym im. Jeremiego Stermasza. Pomiędzy nauką i innymi obowiązkami rozpoczyna też pracę w redakcji radia/czasopisma “Szejkspir”. Nastolatka jest zafascynowana swoimi nowymi kolegami oraz ich artystycznym światem. Zespół redakcyjny ma za zadanie stworzyć dokument o życiu w “Stermaszu”. Kaja niestety nie zostaje dopuszczona do współpracy, ze względu na wiek. Decyduje się jednak na przeprowadzenie własnego eksperymentu literackiego. Czy pomiędzy tym wszystkim odnajdzie prawdziwych przyjaciół?

Zacznę od głównej bohaterki powieści, czyli Kai. Wzbudziła ona moją sympatię i takie zaufanie do swojej postaci. Choć może brzmieć to groteskowo, to gdyby pojawiła się ona na mojej drodze - chciałabym mieć ją za przyjaciółkę. Autorka wykreowała ją naprawdę dobrze, a co więcej: zadbała o to, by Kaja nie była postacią wyidealizowaną. Nastolatka miewa swoje humory i wady, więc to czyni ją zdecydowanie bardziej realną.

Początek książki wydał mi się dość powolny i odrobinę gubiący. Z czasem jednak nabrałam takiego rytmu i lektura Marynowania czasu nie sprawiała mi już żadnego problemu. Choć do samego końca akcja powieści nie była zbyt szybka, to jednak mnie czytanie tej pozycji dostarczyło dużo przyjemności i relaksu. Opisywanie tego, jak Kaja poznawała swoich redakcyjnych kolegów i koleżanki, jak wyglądało jej życie w domu rodzinnym oraz jak sobie radziła ze wszystkimi ważnymi sprawami, tak po prostu dało mi to, czego potrzebowałam w tamtej chwili - odcięcia myśli od swoich trosk. Skupiłam się tylko i wyłącznie na tym, co autorka chciała przekazać na kartach tej powieści.

Małgorzata Chozgat pisze bardzo dobrze, ma lekkie pióro i choć książka ta może podchodzić raczej pod literaturę piękną - głównie za sprawą licznych fragmentów typowo poetyckich – to czyta się ją lekko i szybko. Tak, tę pozycję pochłonęłam w dosłownie kilka godzin, bo nie chciałam odkładać Kai i jej historii, chociażby na chwilę. Gdybym miała wskazać jakąś książkę, która jest dla mnie komfortowa – to zdecydowanie wskazałabym m.in. właśnie tę.

Marynowanie czasu to powieść młodzieżowa, opowiadająca o problemach nastolatków oraz o tym, co jest się w stanie zrobić, by odnaleźć swoje miejsce wśród innych. Myślę, że każdy z nas - prędzej czy później przechodzi przez podobny etap, czyli poszukiwania samego siebie oraz tego, co stanie się sensem naszego życia. Dlatego też tę pozycję zdecydowanie polecam tym, którzy kochają powieści, w których nie zabraknie życia - tak po prostu.

,,Pod powiekami rytmicznie załamywania się przestrzeń, przenikał przeze mnie dźwięk jasnobiały, rozpadała się na jego fali, skupiona we własnym objęciu, aż do punktu tak gęstego, że zapadłam w siebie. Mój sen miał kolor szarej zieleni".

Kochani poznajcie Kaję Darasiewicz, która rozpoczyna swoją pracę w czasopiśmie ,,Szejkspir".Ma szesnaście lat, a mimo tego niezwykły talent do wyłapywania szczegółów. Stara się być najlepszą felietonistką, choć jej myśli coraz bardziej zaprząta pewien mężczyzna. W pracy poznaje wielu cudownych ludzi, którzy wywrą wielki wpływ na jej dalsze postrzeganie świata. Ona sama zresztą chciałaby zatrzymać czas, choćby w słoiku czy butelce i otworzyć dopiero wtedy, kiedy byłaby gotowa.
Na co?
To faktycznie dobre pytanie. Praktycznie dopiero po połowie książki zaczniecie dostawać na nie odpowiedź.
Słuchajcie, chociaż Kaja ma dopiero szesnaście lat, to jednak jest bardzo dojrzałą osobą. Jeśli już ktoś wkradł się w jej myśli, to nie było łatwo oderwać się od czytania. Opisywała go dokładnie, przyrównując każdą część ciała do pięknych i bardzo poetyckich rzeczy. W niektórych momentach aż czułam jej oddech na jego plecach, choć byli dość daleko, by móc się usłyszeć. Jest bardzo wrażliwa i niezwykle inteligentna. Bardzo chciałabym mieć kogoś takiego za przyjaciółkę. Kiedy już się zamyśliła, to i ja ulegałam pokusom niebieskich migdałów.
W moim przekonaniu, książka pokazuje, że warto osiągnąć w życiu coś swojego. Warto do tego dążyć, by samemu się przekonać, że największym problemem życiowym są właśnie nasze myśli. Jeśli nam na czymś zależy, to kombinujmy na wszystkie sposoby, by to osiągnąć. Nie sugerujcie się opiniami innych, bo tylko my wiemy jacy naprawdę jesteśmy i co jest naszym życiowym celem.
Książkę polecam każdemu, kto chce się przekonać, ile tak naprawdę w życiu potrafi i jak dojść do tego, by zajść tam, gdzie nasze serce ciągnie:-)
Wszystko skąpane w lekkim i bardzo przyjemnym stylu. Rozdziały są krótkie, ich tytuły pokazują, co znajdziemy w ich wnętrzu. Nic, tylko czytać:-)