Maraton do szczęścia
Marta Radomska

Ogromna dawka humoru, tajemnica rodzina w tle, przyjaźn i miłość to definicja książki pani Marty Radomskiej.
Dawno tak się nie śmiałam czytając powieść. Styl autorki jest fantastyczny. Wyraziste postaci, świetny wątek rodzinno-kryminalny oraz on pies-bies sprawiają, że od książki trudno się oderwać.
Polecam z całego serca. Na smutki (ale nie tylko) to świetne lekarstwo.

Duża ilość słów, stron nie zawsze służy książce... mam wrażenie że tu zdarzyło się przerost formy nad treścią.

Historia nie jest zła zawsze się coś dzieje... a i emocje można znaleźć. Jednak między sporadycznym uśmiechaniem się panowała nuda i duże skupieniem się nad słowami. Nie wiem czemu ale nachodzi mnie myśl o gadulstwie głównej bohaterki.. to mi trochę przeszkadzało.

Wysokie temperatury, jakie można zaobserwować na termometrach, nie sprzyjają bieganiu czy jakiejkolwiek innej aktywności fizycznej. Organizm szybciej się męczy i wciąż marzy o odpoczynku. Zapewne wielu odpuściło gimnastykę w upalne dni. W oczekiwaniu na te chłodniejsze trenujmy swą wyobraźnię i... czytajmy książki także o bieganiu! Ostatnio na wydawniczym rynku zaobserwować można wysyp debiutantów. Chętnie biorę do rąk ich książki. Chcę poznawać wciąż nowych autorów, jednak trudno teraz o zaskoczenie podczas takich lektur. Często historia zapowiada się dobrze, można powiedzieć nawet rewelacyjnie, serce rośnie przepełnione nadzieją na kolejną perłę no i klap. Nagle okazuje się, że początkiem początkujący pisarz przytrzymał czytelnika, wzbudzając w nim dobre emocje lecz później jest gorzej. Fabuła się nie trzyma siebie, rozjeżdża na wszystkie możliwe strony. Pojawiają się niedokończone wątki lub zbyt wiele niedomówień... bywa różnie. "Maraton do szczęścia" to też debiut, który wyszedł spod opiekuńczych skrzydeł wydawnictwa Czwarta Strona. Zaczynając lekturę tak na prawdę na nic się nie nastawiałam. Weszłam w treść gotowa na wszystko i to się opłaciło. Książka mi się bardzo podobała i już z niecierpliwością czekam na kontynuację, która, podobno, niedługo.

Zabawna, interesująco skonstruowana i przedstawiona fabuła tak określić mogę powieść "Maraton do szczęścia". Debiut zasługujący na uwagę szczególnie w lecie. Opowieść przyjemna. Jednak mogą wystąpić pewne problemy w odbiorze treści, gdyż autorka wychodzi z całkiem odmiennym stylem jaki znamy. Rozbudowane, inaczej ułożone zdania początkowo sprawiły mi kłopot, bowiem jestem przyzwyczajona do takich prostych... Być może czytając zorientujecie się o czym w tym momencie mowa. Nie mniej jednak nie koliduje to w żaden sposób z faktem, że powieść na prawdę przypadła mi do gustu. Obyczajówka połączona z kryminałem to dobry, bardzo dobry pomysł. Przekonałam się o tym już na przykład przy Joasi Szarańskiej.

Główna bohaterka - Aleksandra - to dziewczyna, którą lubią kłopoty a ona nabiera coraz to większej wprawy w wychodzeniu z nich. Zatrudniona w klubie fitness otoczona życzliwymi ludźmi wiedzie niezbyt spokojne życie, ale to raczej jej nie przeszkadza. Ponadto również nie można pominąć faktu, że jest inteligentną kobietą, chociaż niekiedy nie potrafi utrzymać przysłowiowego języka za zębami. W oczekiwaniu na tego jedynego, wyjątkowego i absolutnie doskonałego mężczyznę, Aleksandra przeżyje niezapomniane przygody, które ją przyprawią o szybsze bicie wystraszonego serca w czasie, kiedy czytelnicy będą, być może, obcierać oczy od łez rozbawienia.

W "Maratonie do szczęścia" znajdziemy moc zaskakujących, wesołych zwrotów akcji oraz... tajemnic, na których rozwikłanie trzeba będzie trochę poczekać... Dobrze obsadzonych w swych miejscach uroczych bohaterów, interesujące opisy... czego chcieć więcej? Wiem czego! KONTYNUACJI! :)

Aleksandra ma szczęście do pakowania się w sytuacje, które są niczym gotowy scenariusz do filmu kryminalnego doprawionego romansem. Kiedy poznaje młodszego brata swojego przyjaciela Dariusza, nie wie, że ta znajomość przerodzi się w coś głębszego. Jednak im bardziej znajomość z Łukaszem nabiera tempa, tym bardziej dziewczyna staje się celem ataków kogoś kto nieszczególnie dobrze jej życzy. Czy znajomość Aleksandry i Łuksza ma szansę by przetrwać ? Kim okaże się prześladowca Aleksandry?
Nie mogę powiedzieć o tej książce ani jednego złego słowa. Czas z nią spędzony uważam za całkiem udany. Może są ludzie, którzy uważają ją za nudną, ale ja zdecydowanie nie należę do tej kategorii. Tak naprawdę działo się tutaj sporo dobrego i złego. Jednym z tematów jaki mną wstrząsnął było porzucanie przez niektórych ludzi swoich zwierząt. W książce porzucony został pies. Niestety w naszym kraju to duży społeczny problem, bo nie ma tygodnia by na stronach organizacji pro zwierzęcych nie pojawiły się ogłoszenia o porzuconym psie lub kocie. Są pewne okresy w roku, że staje się to już prawdziwą plagą Dlatego cieszę się, że został tutaj poruszony ten przykry temat. Może dzięki temu ludzie przestaną traktować zwierzęta niczym rzeczy?
Plusem niniejszej książki są ciekawie wykreowanie postaci. Zdecydowanie nie da się nie polubić Aleksandry, Beaty, tajemniczego Łukasza oraz nieco nieogarniętego życiowo Dariusza.
Maraton do szczęścia to lekka i przyjemna historia, której czytanie nie znudzi się. Czy ją polecam? Zdecydowanie tak. Dla mnie lektura idealna na leniwy wieczór.

Cykl "Maraton do szczęścia" to pełna humoru opowieść o perypetiach Marty. Miłość, morderstwo, zazdrość. Świetna historia na relaksujące popołudnie.

Na krótką chwilę chciałam sobie zrobić przerwę do zaczytywania się w thrillerach/ kryminałach i postanowiłam zmienić klimat. Na lżejszy. Wybór padł właśnie na ,,Maraton do szczęścia". Książka w sumie nie wiem, jaka. Ani mnie nie zachwyciła ani nie zniesmaczyła. Na swój sposób była interesująca i nawet zabawna, ale jakoś tak czasem mi nie grało. Sytuacje za bardzo naciągane, czasem ten humor za bardzo na siłę. To wręcz trochę drażniło zamiast śmieszyć. Ogólnie to nie jest zła książka. Na odprężenie, jak się jest za bardzo zmęczonym, by zabrać się za cięższy kaliber, jest w sam raz. Taki dość sympatyczny przerywnik.

"Trochę szantażu, garść wyrachowania i szczypta udawanej wyrozumiałości" to według autorki przepis na mężczyznę z rodziny Nawrockich (a może wszystkich)

Bardzo fajna komedia kryminalna - jak dla mnie ^_^ 
Histroria z Łukaszem jest zajabista. Pesio-besio takze ^_^ 
Mroczniejszy watek z tajemniczym wielbicielem - cacy. 
Natomiast totaknie zaskoczyłmnie finisz w postaci Agnieszki. Kim jest? Dlaczego to zrobiła?
I najwazniejsze - czy Antułan pogodzi sie z Łukaszem? Ale czy to napewno jego syn?
Na te i inne pytania odpowiedzi znajdziecie w ksiazce.
Polecam - śmiałam sie do łez momentami :D