Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2009 (data przybliżona)
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 392
Jane Austen "Mansfield Park" 🌺 Fanny Price jako dziesięcioletnia dziewczynka trafia pod opiekę do bogatych krewnych. Wychowywana z kuzynami - Marią i Julią oraz Tomem i Edmundem. Od początku traktowano ją zgorsza, bo pochodziła z biednej rodziny. Szczególnie ciotka Norris, dzięki której Fanny zawdzięczała przybycie do Mansfield Park najbardziej jej dokuczała. Dziewczynka nabawiła się kompleksu niższości. Ciotka wścibska i skąpa. Nie ukrywam, że ta postać denerwowała mnie, jak i również próżni i "doskonali" dzieci państwa Bertramów. Tylko Edmund okazał Fanny zrozumienie i pocieszenie. Nic dziwnego, gdy podrosła to się w nim zakochała.
Nieśmiała, niepewna siebie, płaczliwa, niewinna, skromna w domu wyrosła na bystrą i inteligentną kobietę. Aby nie było tak nudnawo mieszkańcy Londynu, zepsuci i gruboskórni, rodzeństwo Crawford - Mary i Henry wywołują chaos i skandal w spokojnym Mansfield Park.
XIXw. Romantyzm. Przedstawienie szlachty angielskiej i biedoty.
Wielkie uznanie dla Jane Austen za szeroki wachlarz portretów psychologicznych. Umiejętnie pokazuje konsekwencje złych wyborów.
Przyjemna lektura, ale nie leży w zakresie tych lekkich. Barwna i melancholijna.
Klasyka! 😉
Mansfield Park to trudna książka,zwłaszcza dla współczesnego czytelnika.Odmienna od pozostałych książek autorki,brak w niej lekkości i ironii zawartej choćby w Dumie i uprzedzeniu...Po jej przeczytaniu mam mieszane uczucia.Lubię pióro Austen,ale ta konkretna książka nie przypadła mi specjalnie do gustu.Przede wszystkim nie polubiłam bohaterów.Fanny to osoba,która za swoje motto uznaje słowa "przepraszam że żyję".Niepewna siebie,zakompleksiona,nie wierząca,że zasługuje na nic.Podobnie nie polubiłam pozostałych bohaterów.Jedni są próżni,inni są hipokrytami,jeszcze innym brakuje choćby zdrowego rozsądku...Poza tym nagromadzenie pewnych wątków społecznych może być przeszkodą w odbiorze tej książki.Autorka ukazuje poprzez swoich bohaterów i ich postępowanie zmiany społeczne zachodzące w XIX-wiecznym Londynie,upadek obyczajów i tworzące się nowe,nie zawsze korzystne wartości życiowe.
Dość trudny jest język powieści,również w tłumaczeniu użyto wielu zwrotów,które od dawna nie funkcjonują w potocznym języku.przez co książka traci na lekkości.
Nie było mi łatwo przeczytać tę książkę.Drażnili mnie bohaterowie,drażniło ich postępowanie,przeszkadzał mi również fakt,że Edmund i Fanny są blisko spokrewnieni,przez co trudno mi było zaakceptować ich związek.
,,Entuzjazm zakochanej kobiety przewyższa nawet zapał biografa. Dla niej błogosławieństwem są same litery, niezależne od treści, jaką przekazują."
Młodość od zawsze kierowała się swoimi prawami, nie zmieniło się to w żadnym calu. Tu jest miejsce na pierwsze sympatię, złamane serca, czy popełniane błędy. To też czas, kiedy kreuje się droga, która będziemy podążać.
Z pewnością Jane Austin można uznać za promotora klasycznej literatury angielskiej, która tworząc swoje dzieła w czasach, kiedy kobieta miała z góry przypisaną rolę, zaczęła ukazywać inne spojrzenie na naszą płeć, tworząc niejako kontrowersje w socjecie.
Jest to niezwykle intrygująca powieść, która zaprasza czytelnika do zanurzenia się w subtelnych relacjach społecznych, moralnych dylematach i zawiłościach ludzkich serc. Bawi się również tematem moralności i etyki.
Poprzez niektóre postacie jesteśmy zaintrygowani, aby zastanowić się nad skutkami próżności, pychy i materializmu. Te postaci stanowią swego rodzaju ostrzeżenie dla nas przed utratą wartości moralnych i dają chwilę refleksji nad naturą ludzkich decyzji. W ten sposób autorka obserwuje wpływ otoczenia na charaktery i decyzje bohaterów, co stawia pod znakiem zapytania etyczne aspekty ich wyborów.
Styl pisania Austen jest pełen wdzięku i wnikliwości, a zarazem niezwykle obrazowy wraz z subtelną obserwacją, która dodaje powieści uroku, a opisy otaczającego świata ożywiają wyobraźnię czytelnika.
Z pewnością jest to literacka przygoda pełna refleksji moralnych i romantycznych emocji.
Powieść ta to literacki klasyk, który wciąż dotyka serc współczesnych czytelników, zachwycając ich mądrością, delikatnością i uniwersalnością treści.
Mansfield Park opowiada o perypetiach Fanny Price, dziewczynce z wielodzietnej rodziny, która została "wybrana" do wychowania przez zamożniejszych krewnych. Wyrwanej z rodzinnego domu dziewczynce ciężko jest czuć wdzięczność w pierwszej chwili. Uroki nowego życia zaczyna dostrzegać dopiero za sprawą swojego kuzyna Edmunda. Przez wiele lat jest on jedyną osobą w Mansfield Park, która okazuje jej względy i stara się zadbać o jej komfort. Problemy zaczynają się, kiedy już dorosłe towarzystwo gotowe jest, by odnaleźć partnerów na dalszą drogę życia. Fanny jest jedyną osobą, która widzi, że nie do końca wszystko jest tak, jak być powinno.
Jest to kolejna powieść Jane Austen, która mnie zachwyciła. Czytając czułam się, jakby, siedząc przy kominku, ktoś opowiadał mi historię. Jane Austen miała zachwycający talent, który sprawia, że na każdej stronie, we wszystkich je powieściach, coś się dzieje! W moim odczuciu nie ma tam nigdy nic za dużo, ani za mało, mimo, że zawsze wprowadzonych jest wielu bohaterów. Dzięki Jane Austen epoka, w której żyła, stała mi się niewyobrażalnie bliska i jeśli ktoś chciałby się czegoś dowiedzieć o obyczajowości Anglii z tamtych czasów, to zdecydowanie polecam lekturę tej autorki. Nie można żałować czasu spędzonego przy jej powieściach.
Zbiór listów z lat 1796-1817. Jane Austen, autorka, której powieści cały czas cieszą się niezmienną popularnością, jawi nam się tutaj przede wszystkim...
Watsonowie to książka uważana za szkic do "Emmy", autorka pracę nad książką rozpoczęła w 1804 roku, by nigdy jej nie ukończyć. Jednak nawet w tych niepełnym...
Przeczytane:2023-07-02, Ocena: 4, Przeczytałam,
„Niewątpliwie jednak liczba majętnych mężczyzn na tym świecie nie dorównuje liczbie pięknych kobiet, które na nich zasługują” [1].
Jeszcze w XIX wieku w niemal wszystkich grupach i klasach społecznych zawarcie małżeństwa było dla kobiety gwarancją pewnego bezpieczeństwa. Chociaż mogła jako żona cierpieć niedostatek i padać ofiarą przemocy, to paradoksalnie dzięki małżeństwu nie znajdowała się poza nawiasem społeczeństwa. Stare panny najczęściej nie miały środków do życia, były zdane na pomoc innych i spotykały się z uszczypliwymi uwagami. Stąd małżeństwo zdawało się być życiowym celem każdej kobiety, a presja aby je zawrzeć była ogromna.
„Mansfield Park” jak żadna inna z powieści Jane Austen poświęcona jest rodzinie i związkom. Fanny Price to uboga siostrzenica żony zamożnego posiadacza ziemskiego, przez którego zostaje przyjęta na wychowanie. Dziewczynka dorasta wraz z kuzynostwem w komfortowych warunkach – w dobrze utrzymanej posiadłości położonej w malowniczej okolicy. Jednak Fanny nie funkcjonuje na równych prawach z pozostałymi członkami rodziny – przydzielono jej nieogrzewaną sypialnię, a z czasem może korzystać z dawnego pokoju do nauki, przy czym nie przysługuje jej możliwość rozpalania w nim kominka. Rola ubogiej krewnej narzuca też i inne ograniczenia – Fanny spełnia każdą prośbę i polecenie ciotek, ubiera się skromnie, jest cicha, pokorna i zna swoje miejsce w Mansfield Park.
Kuzynki Bertram wchodzą na rynek matrymonialny, co staje się okazją do obserwacji panujących obyczajów i moralności młodzieży. Bo przecież „ze wszystkich transakcji na świecie małżeństwo jest tą właśnie, w której człowiek najwięcej oczekuje od drugiego, a sam jest najmniej uczciwy” [2]. W dodatku w Mansfield Park zaczyna coraz częściej gościć rodzeństwo pastorowej z pobliskiej plebanii. Nowe znajomości skutkują nie tylko flirtami, rozrywkami i wspólnymi spacerami, ale również dyskusjami, które obnażają niejednokrotnie moralność rozmówców i ich materializm. Bo czyż rzeczywiście, „małżeństwo jest dla każdego jeśli jest to małżeństwo odpowiednie. Nie jestem za tym, żeby się daremnie poświęcać; trzeba wychodzić za mąż wtedy, kiedy można wyjść za mąż z korzyścią” [3]? Ponadto nie zawsze wymiany poglądów prowadzą do twórczej i intelektualnej konwersacji, w większości rozmów królują banały i obiegowe opinie. Jak powie jedna z urodziwych bohaterek „mówię to, co mi się wydaje powszechną opinią, a opinia jeśli powszechna, na ogół jest słuszna” [4].
„Mansfield Park” to również uwieczniony obraz codzienności z początku XIX wieku. Austen zamknęła w niej migawki z życia dwóch sfer – zamożnych posiadaczy ziemskich i zubożałej klasy średniej. Znudzona i żądna zabawy młodzież zamierza w Mansfield Park wystawić sztukę (której treść Austen przedstawia jako wątpliwą moralnie – co nie przetrwało próby czasu), ich rówieśnicy, którzy nie mieli tyle szczęścia z urodzenia, w tym czasie już pracują i nie dbają o zachowanie dobrych manier.
Zasadniczym problemem, oprócz roli małżeństwa w życiu, podejmowanym przez Austen w tej powieści jest moralność i postawy etyczne. Młode pokolenie zaczyna kwestionować tradycyjne wartości, nie traktuje małżeństwa poważnie, angażuje się w liczne flirty i przelotne znajomości. W pewnym sensie następuje kryzys rodziny – rodzice nie są autorytetami, małżonków nie łączą głębokie więzy. W tym kontekście przesłanie „Mansfield Park” nie przetrwało do współczesnych czasów, archaiczne zdaje się być oczekiwanie potępienia rozwódek (podczas gdy rozwiedziony mężczyzna mógł liczyć na powrót na łono społeczeństwa, kobieta była praktycznie wyeliminowana na zawsze z życia towarzyskiego). Gdzieś obok toczy się również wątek Fanny, od której oczekuje się wdzięczności i posłuszeństwa za okazaną jej łaskę. Austen nieco moralizuje starając się udowodnić, że skromność i pokora popłaca, a za każdy występek czeka kara.
„Mansfield Park” to okno, przez które możemy oglądać świat sprzed ponad dwustu lat oraz przyglądać się stosunkom społecznym w Anglii i podpatrywać ówczesną codzienność. I chłonąć niepowtarzalny, skrzący się humorem styl Jane Austen.
[Recenzja została opublikowana na innych portalach czytelniczych]
[1] Jane Austen, „Mansfield Park”, przeł. Anna Przedpełska – Trzeciakowska, wyd. MG, 2023, str. 5.
[2] Tamże, str. 52.
[3] Tamże, str. 49.
[4] Tamże, str. 124.