Las, 4 rano
Jan Jakub Kolski

(...) Kiedy pojawia się postać Jadzi w dziwnym życiu Dziada dziwnym zbiegiem okoliczności z marszu widzę ją w osobie urzekającej Marysi Bladzi. (Pisząc te słowa w formie brudnopisu nie zdawałem sobie sprawy, że trwają prace nad filmem, w którym zobaczymy Marysię Bladzi w roli Jadzi.) Jednak zanim pojawia się Jadzia w leśnym siedlisku Dziada on sam choć oderwany na własne życzenie od świata znajdzie sobie przyjaciółkę w osobie Naty, przydrożnej jagodzianki, szczupłej prostytutki, dla której Dziad z biegiem czasu stanie się kimś więcej, niż tylko sporadycznym klientem z lasu. Zanurzyłem się w ten las całym swoim jestestwem. Bez skrępowania odbierając od niego wszystko, czym tylko chciał się ze mną podzielić. Łącznie z historią Dziada, Naty i małej Jadźki, którą polubiłem już od pierwszej chwili. Dusza nasiąkając opowieścią zaczęła tonąć i zapadać się coraz mocniej i coraz głębiej. Grzęznąc w ruchomych piaskach ludzkiej świadomości. I wbrew pozorom nie było mi z tym źle. Poczułem wszechogarniający spokój. Książka, której nie da się nie lubić. Książka, która urzeka, poraża, dotyka i nie pozostawia obojętnym. Zaskakuje, wzrusza i onieśmiela. Książka, która sprawia, że z jeszcze większym podziwem spoglądam na dokonania polskiego Giuseppe Tornatore. Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku: http://koominek.blogspot.com/2015/09/jan-jakub-kolski-las-4-rano.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)