Lalki
James Carol

Naprawdę świetna książka, która trzyma w napięciu do ostatniej strony i wstrząsa czytelnikiem. Chociaż jest dopiero początek roku to ten kryminał zapisuje się na listę najlepszych książek roku. Mrożąca krew w żyłach fabuła o szaleństwie i ludzkim zwyrodnieniu. Opisy tortur przyprawiały mnie o dreszcze, z tej historii mógłby powstać niezły film, chociaż wyobraźnia podczas lektury i tak robi swoje. Jedynym mankamentem było to, że główny bohater narrator za bardzo się ekscytuje jakże to nieskazitelną urodą policjantki Templeton. Nie przeszkadzał mi jego szósty zmysł, może czasem irytował mnie swoją zbytnią pewnością siebie, ale opisy urody Templeton były dla mnie całkowicie zbędne. Autor sprawnie prowadzi akcję, ani przez moment nie można się nudzić podczas lektury. Narracja toczy się na przemian z perspektywy Jeffersona Wintera oraz z perspektywy uprowadzonych kobiet i psychopaty. Najbardziej przeraziło mnie to, że sprawca poddaje kobiety lobotomii, to wyjątkowo okrutny zabieg, po którym ofiary są jak żywe trupy. Stawiałam się na miejscu tych kobiet i osobiście wolałabym zginąć niż żyć w taki sposób. Zakończenie mnie nieco zaskoczyło, bo do końca nie jest pewne czy psychopata działa sam czy jest z kimś w zmowie. "Lalki" polecam tym, którzy uwielbiają książki z mocnymi wrażeniami i żywą akcją. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki tego autora.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jesteśmy tacy sami... W nieustannie padającym śniegu, w mrocznych uliczkach Londynu znikają młode kobiety. Ktoś, kto najwyraźniej doskonale się przy tym bawi, wykrada im dusze, przeobrażając w pozbawione uczuć, lalki. Czy ten ktoś ma słaby punkt? Czy dzięki temu uda się go złapać i przerwać niekończący się koszmar? Potrzebowałem dłuższej chwili, aby do niej wrócić po lekturze. Aby mój wzrok ponownie powędrował ku ,,Lalkom", aby wreszcie sięgnąć po te myśli, które za sprawą odpowiednio dobranych słów podkreślą szczególny walor tej pasjonującej w każdym szczególe historii. Gdyż jest to thriller, który odbiera się może nie na jednym oddechu, choć jeśli się postaramy i nadmiar emocji nie weźmie górę, zmierzenie się z nią w jednym podejściu jest bez wątpienia możliwe, a także słuszne. James Carol proponuje czytelnikowi książkę przewrotną, oryginalną, zaskakującą. Tutaj Zło (bez względu na jego rozmiar) stanie do konfrontacji z godnym siebie przeciwnikiem. Śledztwo, w które zostanie włączony, a może raczej do niego zaproszony profiler Jefferson Winter, nie pierwsze i zapewne nie ostatnie, jest jednak inne, niż wszystkie poprzednie. I to nie, dlatego, że ma wsparcie w osobie zmysłowej, subtelnej, wręcz seksownej sierżant Sophie Templeton. Piętno ojca, który lata wstecz stał po bardzo ciemnej stronie mocy odcisnęło w świadomości małego Jeffa bardzo wyraźny ślad. Może właśnie dlatego wybrał drogę, po której teraz kroczy ze słowami ojca odbijającymi się każdego dnia w jego duszy. '(...) Templeton spiorunowała mnie wzrokiem. Gdyby spojrzenie mogło zabijać, już leżałbym martwy na stole sekcyjnym. Wyglądała jak inna osoba. Mundur dodawał jej autorytetu, a ciemna peruka i brązowe soczewki stanowiły ukłon w stronę uległej sprawczyni. Kiedy popatrzy na nią, pomyśli o swoich lalkach. Informacja, że jedna z nich nie żyje, będzie stanowić dla niego ogromny cios. Jeśli usłyszy o tym od kogoś, kto wygląda, jak jedna z jej zabawek, cios będzie jeszcze cięższy. A im cięższy cios, tym większą presję odczuje...' ,,Lalki" tchną geniuszem, lekkością słowa, świadomością, że pisarz dobrze się bawił pisząc tę książkę. Kilka początkowych stron sprawia, że szybko chcemy wiedzieć, co będzie dalej i jak to, czego jesteśmy świadkami rozwinie się chwilę później. Śledztwo, które zatacza coraz szersze kręgi coraz bardziej zaskakuje, choć Wintera trudno zaskoczyć, nie, co inaczej ma się to do lokalnej policji. Jednak, jeśli dotykało się zbrodni w prawie każdym zakątku ziemi nikt w cieniu Wintera nie może czuć się swobodnie. Choć Kuba Dłubacz upatrzył już sobie nową ofiarę... http://koominek.blogspot.com - dwadzieścia siedem tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetny, rewelacyjny kryminał, trzymający w napięciu. Interesujący główny bohater, ciekawa postać przestępcy, zaskakujące zwroty akcji, okrucieństwo i brutalność - jest tu wszystko, co dobry kryminał mieć powinien - polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mroczny thriller psychologiczny, który na długo zostanie w mojej pamięci. Tego się nie czyta, to się pochłania. Książka wciąga już od samego początku. Porywane, torturowane i poddawane lobotomii kobiety. Świetna postać głównego bohatera - byłego profilera FBI Wintera. Wczuwa się w umysł przestępcy, jest niezwykle skuteczny i przewidujący. Zawiła intryga i rewolucyjne rozwiązanie sprawiają, że "Lalki" trafiają na listę moich ulubionych książek. Tak przerażająco realistycznego thrilleru dawno nie czytałam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wczoraj miałam problemy z zaśnięciem i dzięki książce "Lalki" Jamesa Carola znalazłam się w sali widokowej podczas egzekucji. Z uwagi na to, że jestem z natury bardzo ciekawska od razu chciałam dowiedzieć się kto ma umrzeć. Gdy już zaspokoiłam pierwszy głód informacji przeczytałam, że jednym z obserwatorów egzekucji jest syn skazanego. Zaczęłam się zastanawiać, jakby to było gdybym ja była spokrewniona ze skazanym na śmierć seryjnym mordercą. Tak mnie ta myśl zaintrygowała, że nie zważając na późną porę zagłębiłam się w lekturze...

Jefferson Winter to właśnie wyżej wspomniany potomek seryjnego mordercy. Przez całe swoje życie próbuje zdystansować się od spuścizny jaką pozostawił mu ojciec. Jest byłym agentem FBI, obecnie niezależnym konsultantem, pomagającym organom ścigania w trudnych przypadkach. Główny bohater jest Amerykaninem mimo, że fabuła książki jest osadzona w Wielkiej Brytanii. Winter to ekscentryczny geniusz, maniak muzyki Mozarta. Nikogo nie zamordował, ale jest w stanie idealnie wniknąć w umysł psychopaty. Zaczęłam się zastanawiać czy to zdolność wrodzona, czy się tego nauczył? To antybohater. Nigdy nie postępuje zgodne z normami społecznymi. Stosuje niestandardowe metody śledcze. Uważam, że dzięki temu jest o wiele bardziej interesującą postacią.
Tym razem nasz bohater przyjmuje sprawę w Londynie. Jego zadanie polega na znalezieniu psychopaty, który uprowadza, znęca się i przeprowadza lobotomię młodym kobietom. Nasz bohater musi wykorzystać całą swoją ogromną moc mózgu, aby odkryć, kto stoi za atakami, zanim kolejna młoda kobieta stanie się ofiarą... A czas bardzo szybko ucieka...

Od pierwszych słów byłam całkowicie pochłonięta tą lekturą i szczerze mówiąc bardzo zszokowana, że jest to debiut tego autora. Książka jest nieco odmienna od innych mi znanych lektur o seryjnych mordercach. Tu nie ma żadnych zabójstw. Wszystkie ofiary unikają śmierci. Tylko czy one nadal naprawdę żyją? Żadna z ofiar nie jest w stanie wskazać sprawcy. I żadna z nich nie może już normalnie żyć. Sprawca pozostawia je jak zepsute lalki. Jak puste łuski bez wspomnień. Jak żywe trupy. To przerażająca perspektywa, która nie pozwoliła mi już zasnąć.

Książka oferuje chłodne spojrzenie w umysł przestępcy a jednocześnie poznajemy myśli jedynego człowieka, który być może jest w stanie go złapać. Z jednej strony brałam udział w trudnym śledztwie, z drugiej zagłębiałam się w myśli porwanej kobiety i uważam, że takie połączenie to bardzo dobry pomysł. Próbowałam usilnie wraz z Jeffersonem zrozumieć pojawiające się wskazówki, ale niestety nie udało mi się rozwiązać tej sprawy tak szybko jak jemu. Do końca nie byłam w stanie odkryć kto jest psychopatą.

Ten debiut zabrał mnie w pełną akcji przejażdżkę rollercoasterem. Ta historia w wielu momentach pozbawiała mnie tchu. Mimo to, nie byłam w stanie zamknąć książki przed zakończeniem - nawet na sekundę. Cały czas próbowałam nieudolnie zapanować nad chęcią schowania się, ukrycia. Mnóstwo krwawych szczegółów potęgowało jej przerażający wydźwięk. Strach wypełzał z każdego kąta.

Carol stworzył książkę, która jest jednocześnie niepokojąca i ekscytująca. To idealna mieszanka. Odpowiednia ilość bohaterów, idealny poziom napięcia. Dobrze, raz na jakiś czas, przeczytać taką książkę. Świadomość, że możemy spotkać takiego psychopatę powinna być w nas żywa. Takie lektury budzą nas ze swoistego otępienia, ponieważ najczęściej myślimy, że nas taka sytuacja nie dotyczy. Już nie mogę się doczekać kolejnej książki tego autora.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)