Przepiękna powieść o poszukiwaniu akceptacji, wolności, domu, miłości i siebie.
Mieszkająca na stale w USA Anna, nieśmiała Kamila i piękna acz arogancka Justyna poznały się w podczas wakacji w Kielcach. Dziewczęta przez wiele lat spędzały tam każde kolejne lato, dopóki los nie rozdzielił ich na dobre.
Anna została aktorką i zamieszkała w Nowym Jorku razem z Benem, swoim chłopakiem hipsterem.
Kamila uciekła do Michigan po tym, jak dowiedziała się, że jej mąż jest gejem.
Justyna pozostała zaś w Kielcach. Wciąż pali jak smok, klnie jak szewc i właśnie owdowiała - jej mąż został zamordowany.
To tragiczne wydarzenie sprawia, że dziewczęta, teraz już młode kobiety, znowu się spotykają. Okazuje się, że ich przyjaźń trwa, nadal jest cudna, nadal można na niej polegać...
,,Cudowna opowieść o dojrzewaniu, tętniąca miłością, zdradami i chwilami wzruszeń".
The New York Times
Informacje dodatkowe o Kołysanka polskich dziewcząt:
Wydawnictwo: Sonia Draga
Data wydania: 2014-03-05
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 344
Kup książkę Kołysanka polskich dziewcząt
Zobacz także
Kołysanka polskich dziewcząt - opinie o książce
Przeczytane:2018-07-12, Ocena: 5, Przeczytałam, Mam, 52 książki 2018,
Po „Kołysankę polskich dziewcząt” sięgnęłam nieco przypadkiem. Dagmarę Domińczyk kojarzę z kilku filmów, dlatego zdziwiłam się, że ma na swoim koncie książkę.
Historia trzech przyjaciółek – Anny, Kamili i Justyny, które poznały się pod koniec lat 80-tych XX wieku. Po wielu latach spotykają się po raz kolejny. Każda z nich ma swoje własne problemy, ale łączy je tragedia jednej z nich.
Książkę czytało mi się bardzo szybko. Co prawda jest tu wiele wulgaryzmów, ale można powiedzieć, że są one usprawiedliwione. Przez używany język bohaterowie wydają się być bardziej realni, nie są przesłodzeni.
Pomimo wielu negatywnych opinii na które się natknęłam to nie żałuję przeczytania tej pozycji. Można powiedzieć, że rozterki trzech przyjaciółek, ich drogi życiowe dały mi wiele możliwości do własnych przemyśleń. Czy tak chciałam, żeby wyglądało moje życie? Czy moi bliscy są w takim punkcie, do jakiego dążyli? Czy jest możliwość nawet pozornego cofnięcia czasu i naprawienia błędów młodości?