Kolekcjoner Skór
Jeffery Deaver

,,Dopóki się poruszasz - nie dopadną Cię" Jeffery Deaver - Kolekcjoner kości Jeffery Deaver od zawsze powtarza, iż pisze książki ku uciesze i przyjemności czytelników. Czy jedenasta część cyklu o Lincolnie Rhymie - Kolekcjoner skór będąca sequelem do Kolekcjonera kości zachwyca podobnie jak jej poprzedniczki? Nie bez powodu powyżej zaprezentowałam Wam cytat z pierwszej części serii o niepełnosprawnym, ale piekielnie inteligentnym kryminologu - Rhymie. Tytułowy kolekcjoner skór cały swój zbrodniczy plan opiera na powyższym przytoczeniu. Uzbrojony w wiedzę o przeciwniku zawsze znajduje się krok przed śledczymi prowadząc z nimi grę. Lincoln wraz z Amelią nie będą mieli łatwego zadania. Co kryje się za tajemniczymi i jednocześnie trującymi tatuażami, które na swoich ofiarach tworzy morderca? Kim jest ten ,,artysta"? Szaleńcem wzorującym się na zbrodniarzu ze starej sprawie prowadzonej przez ten duet? A może za tymi działaniami kryje się coś więcej? ,,Cóż może być bardziej przerażającego niż świadomość, że nie jesteś sam w na pozór bezpiecznej piwnicy własnego domu, biura czy budynku publicznego?"s.269 Kolekcjoner skór to przede wszystkim kryminał z wątkami psychologicznymi i elementami thrillera. Historia, w której każda zagadka jest dobrze zakamuflowana. Ukrywa się gdzieś w tle, będąc naturalną częścią stworzonego środowiska. Akcja powieści jest wartka, choć niepozbawiona obszernych opisów prowadzenia śledztwa czy pracy kryminalistyka. Autor stawia na dobrze skonstruowaną fabułę i mnogość misternie połączonych ze sobą wątków oraz inteligencję czytelnika. Jako wielka fanka cyklu z Lincem i Amelią podeszłam do tej lektury z ogromem oczekiwań. I nie zawiodłam się. Autor przedstawił mi spójną, zajmującą i zagadkową sprawę. To nie jest sztampowa książka, a przemyślana opowieść, w której nie odnajdziecie ostrych i drastycznych scen. Deaver traktuje niebezpieczeństwo w sposób tradycyjny - jest nim to co wzbudza lęk w bohaterach. Jego zagrożenia są przez to jeszcze bardziej realne. Dlatego dialogi jak i język mimo sporej ilości tekstu w Kolekcjonerze skór są czytelne i łatwe w odbiorze. Także sposób narracji jest standardowy w przypadku tego autora - występuje wszechwiedzący narrator, który przedstawia Nam wydarzenia z każdej strony: sprawcy, ofiary i śledczych nadając przez to tempa akcji i ukazując jak pracują umysły każdej ze stron, co czują i myślą. Gwiazdą - najważniejszym elementem przedstawionej intrygi jest sieć nawiązań nie tylko do Kolekcjonera kości, ale i postaci jaką jest Richard Logan antybohater m.in. z publikacji pod tytułem Zegarmistrz. Nie jest konieczna znajomość innych części serii by czerpać przyjemność z tej opowieści, ale czytelnik znający poprzednie powieści zauważy sporo niuansów, nawiązań i tzw. smaczków. Jeffery powinien mieć drugie imię - suspens. Kolekcjoner skór, podobnie jak np. Kolekcjoner kości czy Tańczący trumniarz pełne są nagłych zwrotów akcji, niespodziewanych wydarzeń oraz interakcji pomiędzy bohaterami, które obracają historię o 180 stopni. Autor nie jeden raz mnie zaskoczył, wyprowadził w pole, zrobił w bambuko - wybierzcie sobie ulubiony zwrot. Zachodziłam w głowę kto jest kim i otrzymałam bardzo przewrotne odpowiedzi na te pytania podczas kompletnie niespodziewanego finału. Na uwagę zasługują także postacie w tej historii, gdyż nie są one jednowymiarowe. Zarówno Ci dobrzy jak i źli są piekielnie inteligentni i przebiegli. Prowadzą grę, która przypomina szachy. Każdy ruch jest przemyślany i ma prowadzić do wygranej. Ich działania są logiczne, a zachowania różnorodne i bardzo ludzkie. Amelia, Linc czy pozostali członkowie grupy jak opiekun Tom, detektyw Lon czy policjant Ron to zgrana grupa, która odnalazła wspólny rytm i potrafi czytać sobie w myślach. Są niczym rodzina i tak też o siebie dbają. Tatuażysta jest osobą o wielu twarzach z motywem, który dość mocno mnie zaskoczył. Jednak jak to bywa w tej serii każdy wątek, drobny element ma znaczenie. To postać nieobliczalna, nie działająca według schematu, będąca wszędzie. Musi i chce być w ciągłym ruchu. Czy w tym szaleństwie jest metoda? ,,Prawo skóry...Uzbrojony w maszynkę American Eagle, Billy pracował w pocie czoła na bardzo ładnym brzuchu nowej ofiary, myśląc o swojej fascynacji materiałem, Bożym płótnem - skórą. Było to teraz płótno Billego, który myślał o skórze tak samo obsesyjnie jak kolekcjoner kości o układzie kostnym[...] Co kości pozwalają zrozumieć? Nic. Inaczej niż skóra."s.201 Jednak co jest ważne ma godnych przeciwników. Rhyme choć jest sparaliżowany ma partnerkę Amelię Sachs, która jest świetnym śledczym i działa intuicyjnie. Razem są teamem, który odkryje każdą tajemnicę - muszą tylko robić to co umieją najlepiej: ,,Najlepsi fachowcy w dziedzinie kryminalistyki nawiązywali psychiczną więź z miejscem zdarzenia. Stawali się ofiarą, stawali się sprawcą i dzięki temu znajdowali dowody, które łatwo można było przeoczyć"s.39 Trudno powiedzieć więcej nie zdradzając fabuły. Myślę, że najlepszą rekomendacją jest fakt, iż przy tej powieści zarwałam noc, ciesząc się, iż autor po raz kolejny pokazał co potrafi dostarczając mi rozrywki na najwyższym poziomie. Podsumowanie. Kolekcjoner skór jest prawie tak dobry jak Tańczący trumniarz, którego uważam za najlepszą część serii. Powieść ta spowodowała, iż pokusiłabym się o stwierdzenie, iż Deaver to mistrz suspensu, a Kolekcjoner skór to nieszablonowa i klimatyczna powieść, która zachwyca swoim rozmachem. Czytelnicy znający poprzednie powieści autora na pewno docenią jej konstrukcję, atmosferę i dobrze znany styl autora. Za to osobom zaczynającym z nim przygodę polecam sięgnąć po poprzednie części by nie pozbawić się efektu ,,chcę jeszcze". Polecam gorąco. Opinia ukazała się także na moim blogu OkiemMK.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po książki Deavera sięgam śmiało i w ciemno biorę je we władanie. Tak też było i tym razem. To kolejne spotkanie z Lincolnem Rhymem i Amelią Sachs. I kolejne bardzo udane. Para bohaterów wraz ze swoimi współpracownikami zajmuje się kolejnymi, dziwnymi morderstwami. Co łączy ofiary? Trudno znaleźć wspólny mianownik. Ale Rhyme wraz z Amelią z całą pewnością rozwiążą i tę zagadkę. Dynamiczna akcja i jej zwroty, nowe wydarzenia, które wstrząsnęły grupą Rhyma, mroczna i gęsta atmosfera, buzujące emocje i kolejne tajemnicze zdarzenia nie pozwalają na odłożenie powieści. Niezmiennie jestem zachwycona tą parą śledczych, chociaż Lincoln występuje jako cywil. Gość zadziwia swoim analitycznym umysłem łącząc najcieńsze niteczki śladów czy poszlak, których to inni nawet nie zauważają. Żal mi tylko Lona i żywię nadzieję, że autor nie pozwoli mu umrzeć. Chciałabym, żeby udało się go uratować i mógł wrócić do ścigania przestępców wespół z Amelią i Lincolnem. Myślę, że kolejny tom to rozstrzygnie. Polecam cały cykl. Minusem są literówki, przerwy w jednym wyrazie lub połączenie wyrazów.

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)