Kobiety z ulicy Grodzkiej. Hanka
Lucyna Olejniczak

Witaj na ulicy Grodzkiej 👩

Sagi, to nie jest ten typ literatury, który jakoś szczególnie lubię, dlatego nie czytuję ich za często. Jednak czasami dla czytelniczej higieny psychicznej, wypada jakąś '' zaliczyć '', by choć trochę urozmaicić kulinarne menu literackie. Tym razem padło na '' Kobiety z ulicy Grodzkiej '' Lucyny Olejniczak, autorki zupełnie mi nieznanej.

Pierwszy tom o kobietach z ulicy Grodzkiej nosi podtytuł '' Hanka'', ale Hanki w nim fizycznie właściwie nie ma. Jednak to jej klątwa rzucona na łożu, a właściwie, barłogu śmierci będzie piętnować dalsze losy kobiet z jej rodu. Przy tej właśnie ulicy w Krakowie mieści się apteka pod '' Złotym Moździerzem '', którego właścicielem jest wielce szanowany obywatel swojego miasta, Franciszek Bernat. W piwnicy kamienicy, w której mieszka aptekarz z żoną Klementyną, właśnie przychodzi na świat dziewczynka, której los ma być już z góry przesądzony, jednak los jak to los, lubi płatać figle jak mały urwis i decyduje, iż mała Wiktoria stanie się oczkiem w głowie swojej mamy Klementyny i złem koniecznym swego ojca Franciszka.

Tak sobie myślę, że napisać sagę, której treść będzie zajmowała ileś tam tomów i to tak by każda część była ciekawa i zajmująca to nie jest taka prosta sprawa. Zwłaszcza kiedy w dodatku jest ona mocno rozciągnięta w czasie. Czy pani Olejniczak się ta sztuka udała ? Trudno to stwierdzić po pierwszym tomie, ale już można poczynić pewne ciekawe obserwacje. Mnie się na przykład bardzo podoba, że pisarka wplata w treść pewne historyczne wydarzenia jak na przykład pogrzeb Stanisława Wyspiańskiego oraz to, że ogólnie dużo się dzieje. Mamy tu zawirowania rodzinne, na tle obrazu ludności Krakowa z końca XIX i początku XX wieku, ponieważ akcja powieści rozpoczyna się w 1890 roku. Mamy też przestępstwo i pewnego rodzaju wynaturzenie. Pewne '' ale '' miałabym co do postaci. Tak zwane ''drugoplanowe'' są w większości bardzo wiarygodne, jednak dwie główne postacie, czyli aptekarz Bernat i jego córka Wiktoria, wydają mi się cokolwiek przerysowane. Jedna (postać) zbyt dobra, druga zbyt zła i okrutna. Ja jednak i tak najbardziej polubiłam Stefanka. 😉. Autorce zdarzały się też niebezpieczne skręty w nadmierną melodramatyczność i sentymentalizm, na szczęście w porę schodziła z tych grząskich ścieżek.

Myślę, że i saga i jej autorka mają naprawdę duży potencjał i ja z chęcią przeczytam kolejny tom, zwłaszcza że tradycyjnie już, kiedy pomyślana jest kontynuacja, zakończenie jest takie, że wręcz prowokuje ciekawość i chęć przeczytania następnej części. Zwłaszcza że pani Olejniczak nie zapomniała również okrasić swojej powieści szczyptą metafizyki. W bardzo delikatny i wyważony sposób wtrąca, tutaj jakieś przeczucia, tam sny, które wywołują niepokój, a jeszcze gdzie indziej dziwne zwidy. W moim odczuciu jest to bardzo tajemnicze, ale przy tym bardzo realne urozmaicenie prozy życia rodziny z ulicy Grodzkiej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Od dawna miałam ochotę na sagę o kobietach z ulicy Grodzkiej, ale do tej pory odkładałam tę historię na później. Wiecie jak to jest… Zaczynasz czytać pierwszy tom, a w kolejce czekają następne. Jednak zdopingowana wyzwaniem czytelniczym postanowiłam wreszcie sprawdzić co też za opowieść kryje się za nastrojowymi okładkami w kolorze sepii. I przepadłam na dobre…

Klimatyczny Kraków z początków XX wieku, a nawet z przełomu stuleci przemówił do mnie głosami bohaterów. Tytułowa Hanka – młodziutka kokieta, której życie zakończyło się zaraz po wydaniu na świat dziecka była ofiarą swojego pracodawcy. Pozostając na służbie u Franciszka Biernata była przez niego napastowana podobnie jak wiele innych kobiet. Człowiek poważany, aptekarz, właściciel Apteki pod Moździerzem przez większość swojego życia dopuszczał się zdrad i gwałtów, które tłumaczył wątłym zdrowiem swojej małżonki. Spłodzone przez niego dzieci były uśmiercane, bądź podrzucane do szpitala. W ten sposób zacierał ślady swoich niecnych poczynań. Kiedy przychodzi na świat Wiktoria Franciszek jest rozczarowany, że po wielu poronieniach i porodach żona była w stanie dać mu jedynie córkę. I od tej pory stajemy się świadkami codziennego życia małej Isi, która wyrasta na mądrą i piękną kobietę. Nigdy nie doceniana przez ojca, osierocona przez matkę od dzieciństwa musi opiekować się swoimi młodszymi braćmi. Dziewczyna nie ma łatwego życia, brakuje jej miłości i ciepła od najbliższych. Pomaga w aptece, dobrze się uczy, zdaje maturę i nawet udaje jej się przekonać ojca, aby mogła studiować farmację, co w początkach XX wieku należy raczej do rzadkości. Radość dziewczyny i jej zamiłowanie do wiedzy zostają zgaszone przez tajemnice z przeszłości, które domagają się rozwikłania. Wiktoria nie ustaje w dążeniu do odkrycia prawdy…

Powieść zauroczyła mnie bez reszty. Atmosfera XIX i XX w. Krakowa, uliczki, zaułki i toczące się życie pochłonęło mnie bez reszty. Zaczęłam sobie nawet wyobrażać swoich własnych przodków mieszkających w Krakowie i przechadzających się po tym niezwykłym mieście, do którego mam wiele sentymentu. A to wszystko za sprawą pani Lucyny, która potrafiła tak wiarygodnie i rzetelnie oddać koloryt tamtych odległych już czasów. Bohaterowie sprawili mi prawdziwą niespodziankę, bo dla każdej z tych postaci (oprócz oczywiście aptekarza) mam wiele sympatii i ciepłych uczuć. Już nie mogę się doczekać, kiedy pochłoną mnie następne wydarzenia tej ciekawej opowieści. Tym bardziej, że od lektury trudno się oderwać i te trochę nieco ponad 300 stron mija niczym chwila. Ta saga to zdecydowanie moje klimaty i na pewno niebawem sięgnę po kolejne jej części.

Jeśli jeszcze nie czytaliście tej powieści, albo odkładacie ją na później chcę Wam powiedzieć, że nie ma na co czekać. Miłośnicy powieści obyczajowych i sag rodzinnych jeśli macie ochotę przenieść się w dawne czasy i zakosztować życia krakowskich mieszczan w początkach XX wieku to postarajcie się o „Hankę” Lucyny Olejniczak. Kobiety z ulicy Grodzkiej w Krakowie już na Was czekają.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom sagi o kobietach z ulicy Grodzkiej. Akcja rozpoczyna się w XIX w, kiedy to na świat przychodzi Hanka, jak się okazuje nieślubna córka zamożnego, ale też okrutnego Bernata. Wraz z pojawieniem się dziewczynki na ród aptekarza pada klątwa wypowiedziana przez rodzoną matkę głównej bohaterki. Jaką formę przyjmie to przekleństwo? Jak rodzina będzie sobie z nią radzić? dowiecie się czytając, a ja zabieram się już za kolejny tom - Wiktoria.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Kobiety z ulicy Grodzkiej. Hanka" to lektura, którą połyka się bardzo szybko. Piękny język przenoszący nas do XIX wieku, rozczulające momenty ("Jestem, mamo"*), wielobarwne postacie, zróżnicowane wydarzenia, liczne tajemnice, choroby czy śmierci. Pierwsze miłości, które nie zawsze zostały dobrze ulokowane... Przewinienia młodych ludzi, które odcisną piętno na ich życie oraz decyzje dorosłych, mające wpływ na całe rodziny a nawet pokolenia. To cudowna, zachwycająca i urokliwa powieść. Ale muszę Was ostrzec - jest niebezpieczna, gdyż fabuła bardzo mocno wciąga i istnieje ryzyko późnego pójścia spać, przejechania przystanku lub też przypalenia obiadu. Losy bohaterów zostały uplecione jak misterny warkocz, który jest nam dane poznawać powoli, po kosmyku. Czytając miałam wrażenie, że przeniosłam się do innej epoki... Wraz z Wiktorią pokonywałam kolejne życiowe trudności a towarzyszące mi napięcie wciąż dawało o sobie znać - kiedy objawi się klątwa? Może jednak uda się ją złagodzić, kiedy prawda wyjdzie na jaw? Ależ emocje! Ależ stres! całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/12/lucyna-olejniczak-kobiety-z-ulicy.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kobiety z ulicy Grockiej. Hanka to pierwsza część sagi o krakowskich kobietach, dramatyczna powieść psychologiczna, której fabuła zaczyna się w roku 1980. W domu Franciszka Bernata, jednego z bogatych krakowskich aptekarzy przychodzą na świat bękarty, dzieci gospodarza, jednak nikt nie wie jaki los ich spotyka, ponieważ zaraz po urodzeniu znikają. To znaczy wszyscy wiedzą, gdzie te dzieciątka trafiają, ale jest to tajemnica poliszynela. Niestety Klementyna -żona aptekarza, nie ma tyle szczęścia, co młode służące, które zaspokajają chuć jej męża i każda kolejna ciąża kończy się dla niej albo poronieniem, albo śmiercią noworodka. Jednej nocy na świat przychodzą dwie dziewczynki, których ojcem jest aptekarz. Jedna z nich rodzi się w łożu żony gospodarza, a druga w piwnicznym barłogu. Niestety sytuacja lubi się powtarzać i dziecko pani aptekarzowej wkrótce po narodzinach umiera, dziecko młodej służącej cieszy się życiem, jednak jego matka, po długim i ciężkim porodzie sama żegna się z życiem. Akuszerka odbierająca te i wszystkie inne porody w domu aptekarza postanawia w tajemnicy zamienić dziewczynki ratując tym samym życie dziecku, i ku uciesze żony Franciszka, córeczka służącej wychowywana jest jako jej własna. Hanka, młoda dziewczyna, która tak jak wiele innych wykorzystana została przez gospodarza, zanim wyda ostatnie tchnienie przeklina swojego pracodawcę i wszystkich jego potomków. Biedna dziewczyna nie zdaje sobie sprawy z tego, że klątwa sięgnie także jej córki. Czy uda się komuś przerwać złą passę życia? Przez ile pokoleń będzie ona towarzyszyła potomkom Franciszka Bernata? Przyznam szczerze, że książka bardzo mną wstrząsnęła i po przeczytaniu długo zastanawiałam się co o niej napisać. Ponieważ chciałabym zachęcić potencjalnych czytelników do sięgnięcia po tę lekturę, w końcu się zmobilizowałam. Jest to opowieść o pięknym, magicznym Krakowie, w którym za murami często pozornej, fałszywej normalności, mają miejsce wielkie tragedie. To opowieść o bardzo trudnych relacjach rodzinnych, o ofiarach niespełnionych marzeń i bólu towarzyszącym na każdym kroku. Ale jest to również opowieść o sile i determinacji kobiety, która mimo upokorzeń, cierpień i rozpaczy walczy nie tylko o siebie, ale przede wszystkim o młodsze rodzeństwo i o własne marzenia. Ta lektura to zlepek różnych typów powieści, które ze sobą cudownie współgrają. Możemy znaleźć w niej wątek dramatyczny, wątek psychologiczny, kryminalny a także romans. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest łatwo napisać taką powieść, tej autorce się udało. Składam ukłon w jej stronę. Tej książki nie da się czytać długo, wciągająca historia działa jak magnes, trzyma w napięciu, wywołuje sprzeczne emocje, ale przede wszystkim uczy tolerancji. Wiktoria, nieślubne dziecko aptekarza, mimo toksycznej miłości, jaką otrzymywała od ojca, w ostatnich chwilach jego życia wciąż przy nim trwa, chroni go przed światem, opiekuje się nim, dba o niego. Mogłaby nie robić nic, zemścić się za wszystkie krzywdy jakich doznała ona, jej matki (biologiczna i ta, która ją wychowała) i jej młodszy brat, ale empatyczne podejście do życia nie pozwala jej na to. W tej bohaterce jest tyle pokładów dobra, współczucia i zrozumienia dla innych, że nie można jej za to nie pokochać. Myślę, że chociaż książkę czyta się szybko, lekko i płynnie, dzięki stylowi jakim pisze autorka, nie mogę tej powieści zakwalifikować do łatwych. Nie ukrywam, że w trakcie czytania miałam cały czas w pogotowiu chusteczkę, którą użyłam wielokrotnie. Ta historia wzrusza, ale i budzi negatywne emocje, z powodu roli, jaką odegrał w niej brutalny, oschły w uczuciach aptekarz. Cieszę się, że na mojej półce czeka już kolejny tom tej sagi. Przedstawione w niej postacie są bardzo wyraziście opisane, zarówno ich wyglądy zewnętrzne jak i charaktery czy zachowania, momentami miałam wrażenie, że nie czytam a oglądam jakiś stary film. Lubię, kiedy potrafię tak dokładnie "zobaczyć" bohaterów o których czytam. Polecam tę powieść każdemu, bo myślę, że zadowoli gusty wielu czytelników ze względu na narrację, ciekawe dialogi i niesamowitą fabułę, w której króluje tajemnica, szczególny dramatyzm postaci i pełne emocji odczucia. Proponuję zabrać się za czytanie w przededniu wolnych dni, ponieważ nie gwarantuję, że będzie możliwe odłożenie książki w trakcie czytania. Ta wciągająca historia mogła zdarzyć się wszędzie, a dodatkowo umieszczona w XIX wieku pozwoliła mi na zagłębienie się w losy bohaterek tak mocno, że po skończeniu jej, długo nie mogłam przestać myśleć o jej bohaterach: Hance, Wiktorii, Stefanku, pani Kasperkowej czy Klementynie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawie napisana saga rodzinna osadzona w realiach XIX Krakowa. Autorka bardzo wiernie ukazuje realia życia szczególnie kobiet w ówczesnych czasach,które musiały walczyć niemalże o wszystko- wykształcenie, możliwość pracy, poszanowanie. I w tym wszystkim stara prawda - co wyjdzie od człowieka, do człowieka powróci. Z pewnością sięgnę po kolejny tom. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak wiecie systematycznie śledzę co nowego pojawi się na rynku wydawniczym. Po co? By nie przegapić książek ulubionych autorów oraz by nie przepuścić okazji przeczytania każdej pojawiającej się na księgarskich półkach sagi rodzinnej. Tak, ja właśnie te książki ubóstwiam najbardziej. A jak jeszcze jest historia w tle to już piszczę z zachwytu. Tak właśnie wypatrzyłam najnowsze dzieło Lucyny Olejniczak, pisarki już mi znanej i już polubionej. Zatem wpisałam tytuł na listę "muszę przeczytać" i w majowy weekend oddałam się lekturze. Dodam, że humor miałam podły i dwie książki, które zaczęłam szybciej jakoś mnie nudziły, choć nie były złe. Wzięłam do ręki tę powieść, przeczytałam kilka stron i przepadłam. Ocknęłam się, gdy przeczytałam ostatnie zdanie. I zasmuciłam się, bo przyjdzie pewnie trochę poczekać, gdy zostanie wydany kolejny tom z tej serii. Co mnie tak urzekło? Jest to dość długa lista. Zatem po pierwsze - miejsce akcji jakim jest mój ulubiony gród - Kraków. I to Kraków nie współczesny, a ten z przełomu XIX i XX wieku. Taki w kolorze sepii, z czasów moich pradziadków, z czasów kiedy na ulicach świeciły się nie ledowe, a gazowe latarnie, gdy nie było szpecących bilbordów. Po drugie wspaniała fabuła. Ta książka to opowieść o rodzinie krakowskiego aptekarza, który słynął nie tylko z renomy zawodowej, ale miał opinię kobieciarza, bałamutnika, który nie popuścił żadnej ze swoich służących. Miał wiele dzieci z nieprawego łoża, które rodziły się w piwnicach jego domu i szybko znikały. Ponoć umierały, rodziły się martwe, topiono je w rzeczce lub podrzucano do kościoła. Franciszek Bernat miał żonę, ale ta mimo wielu ciąż nie miała dziecka. Pewnego dnia rodziła i Bernatowa i Hanka służąca. Obie nosiły pod sercem dziecka aptekarza. Dziecko prawowite zmarło, dziecko będące bękartem przeżyło dzięki sprytowi akuszerki. I to właśnie o tej dziewczynie której nadano imię Wiktoria jest głównie ta książka. Ona, którą ojciec uważa za prawowitą córkę jest na pierwszym planie. Ale i oczywiście poznajemy jej rodzinę, na którą umierająca Hanka rzuciła klątwę. Książka bardzo, bardzo i jeszcze raz bardzo mi się spodobała. Czytając ją nie mogłam przestać, musiałam ją połknąć na jeden raz, na jedno popołudnie i wieczór. Po pierwsze pasjonowałam się losami bardzo interesująco nakreślonej familii, ale i po drugie byłam w Krakowie jakiego już nie ma. Byłam w mieście, którego oblicza w takiej odsłonie nie znałam. Zajrzałam na krakowski rynek, do apteki z tamtych lat jakże innej niż te współczesne, poznałam życie kobiet w czasach, kiedy dopiero co mogły one marzyć o byciu studentkami słynnej Jagiellonki. Uważajcie jeśli bierzecie tę książkę do ręki! Ona Was omami i oczaruje, zauroczy i mocno chwyci za serce. Wzruszy, odstresuje i pochłonie bez reszty. I będzie trzymała w napięciu, i zaskoczy Was splotem wydarzeń. Autorka pisze prosto, wyraziście, czytelnie. Oczarowuje krakowskim klimatem, światem z tamtych lat innych od współczesności pod względem norm, zachowań i zwyczajów. Innym, bo nie istnieją jeszcze dzisiejsze wynalazki. Ale i niezwykle ciekawym, pełnym tajemnic i zagadek. Osobiście się w tamtej rzeczywistości świetnie odnalazłam. To książka o dzielnej dziewczynie i kobiecie, którą los wyjątkowo doświadcza od samego początku. To książka o bohaterce, która jest bardzo śmiała, ma dobre serce, wiele odwagi. To też lektura o walce dobra ze złem. O pewnej niby zwyczajnej rodzinie, która pod płaszczykiem ukrywa przyprawiające o dreszcze tajemnice. Jest w tej książce i odrobina ludowej magii. Temu tomowi, jak i całemu cyklowi wróżę spore powodzenie. Myślę, że podbije on serca kobiet w każdym wieku. Atutami tej książki jest niebanalny pomysł na fabułę, dopracowanie w najmniejszych szczegółach, ciekawa oprawa i klimat. Klimat, który czuć na ulicy Grodzkiej i nigdzie indziej. Zajrzyjcie na tę jedną z najstarszych ulic grodu Kraka. Wstąpcie do domu Bernatów, poznajcie członków tej rodziny i dajcie się ponieść cudownej powieści. Nie wiem, jak wytrzymam do wydania kolejnego tomu tej serii. Już bym chciała go mieć!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Ja, miłośniczka kryminałów zachłystnęłam się sagą obyczajową. Tylko Tytuł " Hanka" troszkę wprowadza w błąd. Hanki tam tyle co na lekarstwo, kilka razy była wspomniana. Książka opisuje życie Franciszka Biernata, potwora z piekła rodem i jego dzieci, w tym także córki tytułowej Hanki. Książka napisana pięknym językiem, odzwierciedlająca ówczesną rzeczywistość, panujące zwyczaje, konwenanse i mezalianse. Na prawdę współczuję ówcześnie żyjącym kobietom, szczególnie tym ubogim. Nikt sobie rodziny nie wybiera ale na rodzinę można trafić różną. Czy nasza bohaterka miała szczęście? Ano sprawdźcie sami. Czyta się szybko, lekko i przyjemnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cóż, tytułowa Hanka ( Anka) umiera na początku książki, a główną bohaterką jest jej córka Wiktoria. Dziewczyna zostaje po urodzeniu podmieniona i trafia do żony aptekarza ( dziecko aptekarzowej umarło tego samego dnia co się urodziło). Hanka zasłynęła tym, że urodziła Wiktorię ( jej ojcem była aptekarz) i obłożyła aptekarza klątwą, która odbiła się na dziewczynce. Wiktoria to zdolne dziecko a potem młoda kobieta, która ukończyła nawet studia. Życie miała cieżkie. Gdy miała kilka latek umarła jej druga matka, Klementyna, ojciec jej nie kochał ( w ogóle był zwyrodnialcem, mordercą i pedofilem), jej macocha jej nie lubiła, opiekowała się braćmi. Jeden był opóźniony w rozwoju, drugi był oskarżony za przestępstwo. Jedyną radością była jej miłość do Filipa, jak się okazało, prawdopodobnie jej brata. Na końcu wyjdzie, że jego matka kłamała i nie byli rodzeństwem, ale chłopak zamiast porozmawiać z matką zwiał do Paryża. Sama książka ciekawa, przenosi nas na przełom XIX i XX w. do Krakowa. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)