Kajko i Kokosz. Szkoła latania
Christa Janusz, Janusz Christa

Francuzi mają Asteriksa i Obeliksa, a my mamy Kajko i Kokosza. Ten jeden z najpopularniejszych polskich komiksów stworzył Janusz Christa. Pierwsze przygody pojawiły się w 1972r. Swojego czasu każdy znał ten komiks i z przyjemnością się w nim zaczytywał. Współcześnie dzieci rzadziej sięgałby po niego, gdyby nie fakt, że niektóre szkoły dodają „Szkołę latania” do kanonu lektur. Chodzą także słuchy o nowych filmach. Być może to na nowo rozpowszechni serię.

Główni bohaterowie komiksu to dzielni wojownicy grodu kasztelana Mirmiła. Kajko dość niski ale dzielny bohater w czerwonej czapeczce wykazuje się odwagą i sprytem. Kokosz to duży i silny łasuch. Myśli głównie o jedzeniu, ale z cała pewnością ma dobre i dzielne serce.

Kasztelan Mirmił sprawuje władze w całym grodzie jest jednak bardzo zakompleksioną postacią, brakuje mu wiary w siebie, wszędzie widzi przeszkody i nieszczęścia. Można nawet powiedzieć, że ma trochę depresyjny charakter. Jest tez marzycielem, choć nie zawsze postępuje roztropnie to na pewno śmiało dąży do swojego celu. Jego żona Lubawa na pewno znacznie rozsądniejsza. Często wybija z głowy swojego męża nierozsądne pomysły, choć rzadko kiedy skutecznie. Jest też troskliwa i opiekuńcza w stosunku do Mirmiła.

Bardzo ważną postacią z cała pewnością jest Jaga. Ciocia Kokosza, która jest czarownicą. Nie dość, że posiada magiczne zdolności to wydaje się być najmądrzejszą osobą w komiksie. Wie jak porazić sobie w wieloma problemami. Ma męża Łamignata, który jest zbójem na wzór Robin Hooda – okrada bogatych i rozdaje biednym. Nie jest może najmądrzejszy ale z całą pewnością bardzo silny. Jego ulubiony powiedzonkiem jest „Lelum polelum”.

Przygoda opisana w „Szkole Latania” zaczyna się od dnia kiedy Łamignat traci wiarę we własne siły. Na ratunek przychodzi mu czarownica Jaga podróżowując fujarkę. Opowiada mężowi o jej magicznych zdolnościach, które dadzą mu wielką siłę, choć tak naprawę instrument ma służyć tylko odzyskaniu wiary we własne możliwości.

W tym czasie Kajko, Kokosz i Mirmił wracają zbyt późno do grodu i zastają zamknięte bramy, aby coś takiego więcej się nie powtórzyło Kasztelan Mirmił wydaje rozkaz by grób był zawsze otwarty dla podróżnych. Niestety to przyciąga zbójów. Co prawda mieszkańcy razem z dzielnymi wojami doskonale sobie z nimi radzą, ale przywódca zbójcerzy wymyśla plan jak pozbyć się na jakiś czas z grodu najbardziej przeszkadzających mu mieszkańców. Wykorzystuje do tego wielkie marzenie kasztelana o lataniu.

Bohaterowie nie zawsze postępują słusznie. Widać to np. podczas kradzieży mioteł ze szkoły, by chwilę sobie polatać. Ponoszą jednak odpowiedzialność za to co zrobili. Książka pokazuje, że każdy czasem popełnia błędy, niektórzy się mylą, czasem postępują głupio. Czytelnik może pośmiać się z bohaterów i jednocześnie zauważyć co było niewłaściwego w ich postępowaniu. Tego typu komiksy czasem lepiej uczą niż te gdzie bohaterowie są idealni w swych czynach a co za tym idzie mało realni.

Komiks pokazuje też, że marzenia się spełniają. Tylko droga do nich nie zawsze jest prosta. Czasem potrzeba dużo pracy, poświęcenia, kilku porażek, ale warto iść do przodu.

Występuje dużo żartów porównujących czasy Kajko i Kokosza do współczesności. Chociażby zdawanie egzaminu latania na mitle bardzo przypomina naukę jazdy samochodem. Przekomiczne również są sceny z Kokoszem, który po prostu nie może oderwać się od jedzenia, nieważne co wokół niego się dzieje.

Nawet jeśli dziecko nie ma tego komiksu jako lektury myślę, że warto mu pokazać, w czym zaczytywali się jego rodzice. Wspólne czytanie w ramach odświeżenia wspomnień będzie jeszcze lepszym pomysłem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

SŁYCHAĆ, ŻE KAJKO I KOKOSZ MAJĄ SIĘ REWELACYJNIE Jeśli przy okazji słuchowisk z serii ,,The Walking Dead" pisałem, że tak powinno się robić dźwiękowe adaptacje komiksów (w zamyśle tych poważnych) to w przypadku ,,Szkoły latania" mogę powiedzieć, że tak powinno się adaptować komiksy humorystyczne. Wersja audio od studia Sound Tropez pokazała bowiem, że można osiągnąć znakomity efekt (przypominający ten, jaki na ekranach kin widzieliśmy w przypadku ,,Asterix i Obelix: Misja Kleopatra") łączący szacunek dla tradycji z nowoczesną formą. Akcja komiksu dzieje się w czasach słowiańskich, w należącym do kasztelana Mirmiła grodzie, który zamieszkują dwaj wojowie - Kajko i Kokosz. Ich największymi wrogami są Zbójcerze, którzy pod wodzą Hegemona często napadają na gród. Co to jednak ma wspólnego z lataniem? A to, że Mirmił postanawia nauczyć się podróżowania na miotle. Co z tego wyniknie, dowiecie się już jednak z samego komiksu, a zaręczam - warto! ,,Szkoła latania" to pierwszy albumowy ,,Kajko i Kokosz", który pojawił się w roku 1975, po trzech latach publikowania odcinkowych przygód dzielnych wojów na łamach ,,Wieczoru Wybrzeża". Przypominające losy Asterixa i Obelixa historie z miejsca zyskały wielkie uznanie czytelników i po dziś dzień ta seria Janusza Christy, obok takich tytułów, jak chociażby ,,Tytus, Romek i A'Tomek" pozostaje najsłynniejszym rodzimym cyklem komiksowym. Nie przypadkiem zresztą. Christa w rewelacyjny sposób bawił się humorem i niesamowitymi wydarzeniami, a całość wprost przepięknie ilustrował. Na słuchowisku spoczęło więc nie lada zadanie. Pozbawione możliwości dopowiedzenia wielu elementów obrazem, musiało przede wszystkim wydobyć z ,,Kajka i Kokosza" wszystko, co w warstwie słownej najlepsze. I trzeba przyznać - udało się! I to jeszcze jak. Wystarczy tylko posłuchać zwiastuna (dostępnego pod adresem http://audiobookiba.pl/kajko-i-kokosz-szkola-latania-cd,3,1878,1949) by się o tym przekonać. Autorzy wersji audio skupili się bowiem na nieśmiertelnym humorze serii, podając go w sposób, jaki zachwycił przed laty we wspomnianym już filmie ,,Asterix i Obelix: Misja Kleopatra" i decydując się podkreślać go na każdym kroku. Żeby wypadł jeszcze lepiej do kilku ról zatrudniono artystów kabaretowych znanych z nieistniejącej już formacji Limo, kilka charakterystycznych głosów (rządzi oczywiście Piotr Fronczewski w roli narratora) oraz parę gwiazd (Jakubik, Braciak). Do tego postarano się o znakomite efekty dźwiękowe i muzykę i powstał jeden z najlepszych audiobooków, jaki miałem okazję słuchać. Dlatego polecam go gorąco Waszej uwadze. W znakomity sposób poprawia humor i wciąga w sam środek akcji. A że dzieje się dużo i w szybkim tempie, nie można się nudzić ani przez chwilę. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/24/kajko-i-kokosz-szkola-latania-sluchowisko-janusz-christa/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem bardzo dużym fanem komiksów, ale nigdy nie wcześniej nie spotkałem się z wersją historyjek obrazkowych w wersji audio. Dlatego, gdy w weekend moja dziewczyna włączyła płytę z nagranym słuchowiskiem z "Kajka i Kokosza" - komiks pamiętam z dzieciństwa, bardzo się zaciekawiłem. Jednak to nie to samo, głosy został dobrane fatalnie, nie zawsze było wiadomo kto akurat mówi, zwłaszcza w końcowym epizodzie. Oprócz tego wszystko wyszło bardzo dzecinnie, a przecież fanami Christy są nie tylko 5 - latki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy byłam mała zawsze w radiu o 19.30 leciały słuchowiska dla dzieci. Różne baśnie były adoptowane do tych celów. Przygody Kajka i kokosza znane z komiksu Christy doczekały się wersji do słuchania. I myślę, że także fajnie by się sprawdziły na antenie radia. Od czasu, gdy czytałam komiks minęło kupę lat, dlatego nie jestem w stanie powiedzieć na ile audio wersja "Szkoły latania" jest zgodna z oryginałem, ciekawe są efekty akustyczne, każda postać dostała swojego aktora podkładającego głos (w przeciwieństwie do zwykłych audiobooków zwykle czytanych przez jedną osobę), lecz niestety nie zawsze był to dobry wybór (zwłąszcza w przypadku Mirmiła), ale genialnie sprawdza się Frączewski jako narrator. Chociaż zcasem mam wrażenie, że ta wersja "Kajka i Kokosza" jest bardziej dziecinna niż komiks, ale myślę, że spodoba się najmłodszym i zachęci do zapoznania się z papierową twórczością Christy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z miłą chęcią po ponad 30 latach wróciłam do serii "Kajko i Kokosz" o przygodach dwóch słowiańskich wojów. Świetnie się bawiłam, czytając o szalonych przygodach Kajka, Kokosza, Mirmiła i Łamignata oraz Hegemona. Komizmu słowny i sytuacyjny bawi wszystkich czytelników. Komizm postaci również. Łamignat, który nie wierzy w swoją siłę. Kokosz z ogromną siłą i apetytem, jednak w pojedynkę nieco tchórzliwy. Dramatyzujący Mirmił, marzący o orchideach na swoim grobie. Na szczęście nad wszystkim czuwa Kajko oraz silne kobiety Lubawa i Jaga. Nie można zapomnieć o Hegemonie, przywódcy zbójcerzy i jego niespełnionym marzeniu – zdobyciu grodu Mirmiła. Kapral swoim oddaniem wodzowi zasługuje na uznanie.

"Szkoła latania" łączy w sobie słowiańskość, magię, średniowieczne realia... grody, nieprzebrane puszcze, napady zbójcerzy, czarownice. Nie może zabraknąć wezwań Trygława i Swaroga oraz... Lelum Polelum. Skoro latanie, to miotły, czarownice i Łysa Góra. Nie ma to, jak zrobić kurs na latanie pod czujnym okiem instruktorki czarownicy! Trochę maści, zaklęcie i można szusować w powietrzu! W dodatku niekoniecznie na miotle, jak się okazuje.

Niewymuszony humor i perypetie mieszkańców Mirmiłowa przekonają do tej serii każdego niezależnie od wieku. Dla starszych będzie to miły powrót do dzieciństwa, dla młodszych odkrycie i przygoda.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są lepsze w serii/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)