Jednorożec
Rafał Glina

🔎🔎🔎🔎🔎 Recenzja 🔍🔍🔍🔍🔍

Rafał Glina " Jednorożec "

Wydawnictwo: Zwierciadło
@wydawnictwo_zwierciadlo

🔍🔎🔍🔎🔍🔎🔍🔎🔍🔎🔍🔍🔎

" Pracuje dłużej od ciebie i nigdy nie miałem do czynienia z seryjnym mordercą. To, że parę lat temu przez chwile otarłeś sie o jednego, nie sprawia, ze każde morderstwo będzie zaraz początkiem serii. Prędzej spotkasz jednorożca, niż weźmiesz drugi raz udział w sprawie z seryjnym..."

" Jednorożec "to debiut autora i niesamowita historia pełna tajemnic, dużej dawki napięcia, zwrotów akcji i nieoczekiwanych odkryć.. To naprawdę fascynująca podróż, która dostarcza wiele wrażeń..

Styl autora tego tekstu jest pełen tajemniczości i napięcia, co sprawia, że czytanie jest jeszcze bardziej emocjonujące.. Autor zgrabnie przedstawia sytuację, wciągając nas w świat dochodzenia podkomisarza Okońskiego..

Opisując miejsce zbrodni i kolejne morderstwo, autor używa szczegółowych opisów, które pozwalają nam wizualizować to, co się dzieje.. Przez to, że podkomisarz Okoński zostaje zaangażowany w sprawę w Reczu, mamy poczucie, że jesteśmy świadkami rozwijającej się historii..

Autor stwarza atmosferę zagadki, podkreślając trudności, z jakimi Okoński musi się zmierzyć.. Wprowadza elementy niepewności, takie jak alibi męża i świadkowie, którzy nie pomagają w ustaleniu sprawcy.. To sprawia, że jako czytelnicy sami zastanawiamy się, jak Okońskiemu uda się rozwiązać tę zagadkę..

Styl autora jest wartki, pełen emocji i dynamiczny.. Opisuje on dokładnie szczegóły, takie jak uduszenie, okaleczenie i znalezienie włosu, co dodaje realizmu i głębi historii.. Przykuwa naszą uwagę, budząc ciekawość i chęć poznania dalszego rozwoju wydarzeń..

" - Ale ty mi nie jestes potrzebny. Zresztą gdybym cię wziął, to byś nie cierpial tak, jak chce. I tak mocno, a tu chodzi o cierpienie. Człowiek musi cierpieć za swoje grzechy, inaczej życie nie miałoby sensu. Inaczej śmierć nie miałaby sensu..."

Podkomisarz Okoński, który staje przed trudnym zadaniem rozwiązania zagadki.. W mieście dochodzi do serii tajemniczych przestępstw, ale nie ma żadnych śladów ani dowodów, które mogłyby pomóc w śledztwie..

Jednak Okoński odkrywa włos na miejscu jednego z przestępstw, który nie należy do ofiary, ale do jej koleżanki.. To jest ważny trop, który może prowadzić do rozwiązania zagadki..

Podkomisarz Okoński używa swojego sprytu i dedukcji, aby odkryć prawdę i rozwikłać zagadkę..

Czy te dwa przypadki są ze sobą powiązane? Czy mamy do czynienia z seryjnym mordercą?

Lubicie jednorożce? Ja nawet lubię, bo zawsze kojarzyły mi się z przyjemnymi konikami z bajek, tak więc, kiedy nadarzyła się okazja, aby przeczytać kryminał pod tytułem „Jednorożec” Rafała Gliny, pomyślałam, że to musi być mocna książka skrywająca ciekawą historię! Czy miałam rację? Zapraszam na recenzję!

Pewnego dnia, w Suchaniu, czyli małym miasteczku położonym w województwie zachodniopomorskim, zostaje uduszona kobieta. Dochodzenie w tej sprawie przejmuje podkomisarz Okoński, który niestety nie ma łatwego zadania... Okazuję się, że podejrzani o zabójstwo mają alibi, a zeznania świadków nie ułatwiają śledztwa. W dodatku morderca nie pozostawia po sobie żadnych śladów, z wyjątkiem włosa. Z czasem w podobny sposób ginie kolejna kobieta, a później jeszcze kolejna. Każda z nich zostaje uduszona i okaleczona, a na miejscu zbrodni zostaje zostawiony włos. W dodatku każda z nich ma na imię Katarzyna... Kto i dlaczego morduje te kobiety? Czy Okońskiemu uda się rozwikłać tę zagadkę?

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie. Rozdziały są dość długie, bo dzielą się na cztery tygodnie, jednak każdy z nich ma swój podrozdział opisujący kolejny dzień. Książka ta szybko mnie wciągnęła, pomysł na mordowanie ofiar był według mnie bardzo ciekawy mimo drastycznych opisów. Śledztwo, które z początku przynosiło marne skutki, opisane zostało bardzo interesująco. Było w nim dużo mylnych tropów i zwrotów akcji. Tak więc, w książce tej dużo się dzieje. Długo nie mogłam się domyślić, kto jest mordercą. Oprócz tego bardzo też zaciekawiło mnie opisanie zachowanie zabójcy z psychologicznego punktu widzenia i tym sposobem dowiedziałam się z tego kryminału, czym jest derealizacja i depersonalizacja. Tak więc, dzięki tej książce można poznać nie tylko mocną i wciągającą kryminalną historię, ale i można dowolnie się wielu ciekawych rzeczy.

„Jednorożec” jest świetnym kryminałem, z którym bardzo fajnie spędziłam czas podczas opalania. Wciągnął mnie do tego stopnia, że trochę spiekłam się na słońcu, ale było warto. Dlatego też bardzo polecam Wam tę książkę, jeśli chcecie poznać ciekawą historię opisującą trudne do rozwiązania śledztwo, podczas którego nie ma czasu na nudę!

Intrygujący klimat, tajemnice w przeszłości, zwroty akcji, bardzo dobrze skonstruowane, charakterystyczne postaci z uwzględnieniem ich psychologicznej płaszczyzny, interesująco rozrysowane etapy prowadzonego śledztwa, wciągająca fabuła. W dodatku to wszystko przy w kontekście debiutu. To brzmi naprawdę dobrze. I właśnie taka jest ta książka. Czyta się ja bardzo dobrze, Kryminalna intryga nieustannie trzyma w napięciu. Do tego nieoczywiste zakończenie...

Liczę na kontynuację.

"Jednorożec" to debiut kryminalny i literacki Rafała Gliny, który zaskakuje nie tylko tytułem, ale solidną wiedzą autora na temat pracy policji i profilerów, zachowań seryjnych morderców i zaburzeń psychologicznych. Historia toczy się w małych miejscowościach na północy Polski, sprawa tyczy się morderstwa, możliwe, że początku serii. Sprawca ofiarę potraktował brutalnie, ale mimo to nie na brutalności się skupiamy, to nie przemoc jest tu celem samym w sumie, a powodem do szukania uzasadnienia, jej motywów. Do zajrzenia w głąb - i trochę tak robimy, bo pomiędzy historią opisującą śledztwo, które swoją drogą trwa bardzo racjonalne cztery tygodnie, spoglądamy też w pewien umysł skrzywiony. Czy to morderca dzieli się z nami swoimi wspomnieniami, swoją historią? Być może, pewne jest, że jest to człowiek zaburzony, który niepokojące zachowania opisuje jak coś najnormalniejszego na świecie. Z kolei poszukujący mordercy śledczy jest postacią zbudowaną ciekawie, gdyż dosyć mocno nawiązuje do kreacji śledczych, które znamy z rasowych kryminałów. On jednak jest sympatyczniejszy i chyba trochę bardziej normalny - ciągnie się w jego przeszłości pewne traumatyczne przeżycie, z którym jednak, poza niezdrowym jedzeniem i wieczorną szklaneczką drogiej whisky, radzi sobie naprawdę dobrze. Akcja toczy się sprawnie, dynamicznie, zdecydowanie nie ma czasu na nudę, a wstawki tłumaczące zachowania czy psychologiczne zaburzenia wypadają bardzo naturalnie. Ja jestem bardzo pozytywnie tym debiutem zaskoczona i tak - zdecydowanie czekam na kolejną książkę tego autora!