Jeden fałszywy ruch
Harlan Coben

„Jeden fałszywy ruch” to piąta część serii Harlana Cobena, w której występuje Myron Bolitar i jego przyjaciel Win Lockwood, a także Esperanza (która ukończyła studnia prawnicze i chce, aby Myron uczynił ją swoją wspólniczką), Wielka Cindy (która zostaje w RepSport MB recepcjonistką na pełen etat) i Jessica (która jakoś nie chce zamieszkać w domku na przedmieściach, urodzić gromady dzieciaków i wieść upiornie nudnego życia u boku Myrona, tylko nadal robi karierę pisarską).

Po małym odstępstwie na rzecz golfa w książce „Błękitna krew”, tutaj wracamy do koszykówki. Tym razem Myron próbuje pomóc 25-letniej Brendzie Slaughter, gwieździe koszykówki, którą ktoś nęka telefonami z pogróżkami. Dziewczyna jest córką dawnego trenera Myrona – Horace’a, który właściwie wprowadził go w świat sportu, więc Myron oczywiście czuje się w obowiązku pomóc. Nie bez znaczenia jest także fakt, że Brenda jest wyjątkowo atrakcyjna i pociągająca i potrafi zbić z tropu nawet Wina… Nie chodzi jednak tylko o ochronę. Dziewczyna prosi Bolitara o pomoc w odnalezieniu jej ojca, który zniknął miesiąc wcześniej, a także… matki, która odeszła, zostawiając rodzinę 20 lat wcześniej. Zadanie wydaje się tym razem przerastać Myrona i jego współpracowników (nawet Wina!), bo śledztwo prowadzi do rodziny bardzo wpływowego polityka, a na dodatek Brendą interesuje się odwieczny wróg Bolitara – nieobliczalny Frank Ache.  Sprawy nie ułatwia też fakt, że Myron zaczyna trochę za bardzo lubić swoją klientkę…

Śledztwo znów sprowadza się do setek rozmów, zadawania niewygodnych pytań, sprawdzania kilkunastu wątków i luźnych nici oraz do tego  w czym Myron jest chyba najlepszy – wkładaniu kija w mrowisko… Przy okazji wypływają też interesujące fakty dotyczące rodziców Myrona…

Harlan Coben jak zwykle tak zamotał akcję i podsunął tyle mylnych tropów, że w pewnym momencie podejrzewałam już wszystkich… A i tak zakończenie mnie zaskoczyło. Wątku z Jessiką do końca nie zrozumiałam, ale pewnie się wyjaśni w kolejnej części, po którą z cała pewnością sięgnę, bo uwielbiam styl Cobena, jego poczucie humoru, dowcipne dialogi, w których jest prawdziwym mistrzem, no i tę zwariowaną dwójkę bohaterów.  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Myron Bolitar agent sportowy, który rozwiązuje problemy życiowe sportowców których reprezentuje i chroni wraz ze swoimi współpracownikami, tym razem pod swoje skrzydła bierze czarnoskórą gwiazdę żeńskiej koszykówki, która jest nękana tajemniczymi telefonami, a liczne pogróżki mają związek z jej zaginioną przed laty matką. Sprawa zbiega się również z niewyjaśnioną śmiercią żony aktualnego kandydata na gubernatora. Stara sprawa zostaje "odgrzebana" i staje się niewygodna dla świata polityki i biznesu, ale jest kluczem do wyjaśnienia zagadki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię książki Cobena za zawarty w nich humor. Ta powieść jest jedną z tych, których fragmenty potrafią BARDZO rozbawić. Poza tym jest oczywiście pewna opowieść z życia Myrona, managera sportowego. Przewijają się piękne kobiety, główny bohater znów jest wplątany w aferę kryminalno-polityczną, czasem wpada w tarapaty, zwykle wychodzi z nich bez większego szwanku. Jednak w sferze uczuć pozostają głębokie rany ...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harlan Coben- mistrz kryminałów, nie jest bezpodstawnie porównywany do m. in. Agaty Christie. Jego zawiłe intrygi, ciekawi bohaterowie i klimat tworzą wspaniałe opowieści, tak było i tym razem. Większość książek o Myronie mam już za sobą, niestety, miałem tego pcha, że nie czytałem ich po kolei, ale pomijając wątek miłosny niewiele straciłem. Jako, że jest on jednym z moich ulubionych autorów, nie mogłem przepuścić wyprzedaży u Tajus, gdzie na byłem tę książkę. Opłacało się Tym razem Myron Bolitar występuje w roli bardziej ochroniarza niż agenta, choć nie takiego konwencjonalnego. Ma za zadanie ochronić Brendę Slaughter- młodą, czarnoskórą, niezwykle obiecującą koszykarkę, lecz nie będzie to łatwe, otóż dziewczynę ktoś zaczyna nękać, wypytywać o jej rodziców, zwłaszcza matkę, która opuściła ich dwadzieścia lat wcześniej. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Dziewczyna namawia Myrona, żeby ze zwykłego ochroniarza i agenta stał się detektywem. Musi znaleźć jej matkę. Przy każdym znalezionym dowodzie zamiast odnajdywać drogę do rozwiązania mężczyzna otrzymuje coraz więcej pytań. Sprawa zaczyna się komplikować, bo z każdym dowodem powiązane są władze. A z władzami się nie dyskutuje. Chyba, że ma się na przyjaciela Wina. Tempo fabuły trochę mnie zawiodło. Akcja na początku się wlecze, do czego nie przywykłem w książkach Cobena. Może po prostu odzwyczaiłem się od tego, bo ostatnią jego książkę przeczytałem kilka miesięcy temu... ale wcześniej czegoś takiego nie spotkałem. No cóż, pomijając początek, później wszystko jest jak najbardziej poprawne, więcej, jest po prostu świetne. Jak zwykle dostaliśmy masę tropów, z których każdy daje do myślenia, pełno niespodziewanych zwrotów akcji, szybkie tempo, a to wszystko okraszone wspaniałym, zaskakującym, niezwykłym zakończeniem. Tak, końcówka wbiła mnie w fotel. Na odrębny akapit zasługuje tu, jak i w większości powieści o Myronie, poczucie humoru głównego bohatera, oraz nienormalność jego przyjaciela. Przyznać muszę, że tym razem było go chyba najwięcej ze wszystkich książek tego autora, które miałem przyjemność przeczytać. Nie bez powodu jest moim ulubionych bohaterem kryminałów, choć książki te spokojne można zaliczyć do sensacyjnych. Win, jak zwykle, spokojny, miły,uroczy psychopata. Coś wspaniałego. Świetny duet. Względem innych powieści o Myronie, to wypada dosyć słabo, co nie oznacza, że była zła. Chichrając się z kąśliwych uwag Myrona wybaczyłem autorowi dość toporny początek. Nadal moją ulubioną książką pozostaje ''Najczarniejszy strach'', ale ta pozycja też nie zajmie ostatniego miejsca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czarnoskóra Brendy jest gwiazdą koszykówki. Dwadzieścia lat temu zostawiła ją matka, a teraz znika ojciec, z którym jest w złych stosunkach. Myron podejmuje się znaleźć jej rodziców. Jak zwykle bez Wina byłby bezradny jak dziecko. Pochłonęłam ją w jeden dzień. Według mnie „Jeden fałszywy ruch” i „Bez skrupułów” to najlepsze pozycje z całego cyklu o Myronie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część z serii o Myronie Bolitarze.
Ciekawa fabuła, która trzyma w napięciu do końca. Końcówka zaskakująca . Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy? No i jest zdecydowanie więcej Wina niż w poprzedniej części ?
Podobało mi się. Jestem na tak. Polecam 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podobnie jak tom poprzedni, 'Błękitna krew', czytałam go z sympatii dla Myrona. Wątek osobisty jest atutem tej części. Natomiast fabuła nie wciągnęła mnie aż tak mocno. Ponadto drażniły mnie wymyślne zakończenia. Takie miłe czytadło. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak zawsze świetna powieść, pełna gama emocji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Myron decyduje się chronić młodą gwiazdę koszykówki, Brendę Slaughter, która jest nękana pogróżkami. Dziewczyna nie tylko gra w koszykówkę, ale również chce być pediatrą. Czy obecne problemy Brendy mają coś wspólnego z zaginięciem jej matki wiele lat temu? A może tamto zniknięcie było przypadkiem?

Jak dla mnie to najsmutniejsza (do tej pory) część z Myronem i Winem. Nie chcę spoilerować, ale zdecydowanie nie tak miało się to wszystko skończyć. Zdecydowanie była to jedna z lepszych książek Cobena, na jakie do tej pory trafiłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak to zawsze u Cobena powstał dobry kryminał. I chociaż Myron Bolitar gra pierwsze skrzypce to moim ulubieńcem i faworytem jest Winston Horne Lockwood Trzeci. Uwielbiam tego gościa. Książkę przeczytałam szybko, akcja nabiera tempa stopniowo a końcowe rozwiązanie jednak trochę mnie zaskoczyło. Chciwość przede wszystkim. Dla niektórych ludzi to pieniądze są Bogiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)