Hotel Aurora
Emilia Teofila Nowak

Wiecie co? Najważniejsze w naszym życiu powinno być oparcie drugiego człowieka. Na całe szczęście nasza główna bohaterka kogoś takiego posiada. Wiele w życiu przeszła i wciąż zmaga się z przeciwnościami losu. Posiada niezliczone pokłady cierpliwości w stosunku do starszego właściciela hotelu. Wciąż w głowie tli jej się obraz dawnych świetności, lecz kiedy spostrzega stan w jakim znajduje się hotel, jest totalnie wstrząśnięta.
Książka bardzo ciekawa, aczkolwiek chwilami trochę stresująca. Powiedziałabym, że bardziej jest to opowieść niż sama powieść. Autorka skupiła się na relacjach i emocjach między bohaterami. Nie wyczułam tutaj konkretnego problemu, czy też wątku książki. Jednak z kolei świetnie ukazała tutaj ludzkie dobro, które posiada jedna z bohaterek. Dobre, choć trochę zuchwałe serce posiada tutaj właściciel hotelu Aurora. Zatrudnił tam bowiem osamotnioną dziewczynę, która nie miała się gdzie podziać. Opowiada ona troszkę o Świadkach Jehowy, co pozwala nam mieć pewien obraz tych osób. Z tego co sama wiem, bo znam takie osoby, to opisała to zgodnie z prawdą i zasadami ich wyznania.
Najbardziej ze wszystkiego podobał mi się tutaj opis pewnego pisarza i historia jego dzieł. Wiąże się z nim pewna historia i zauroczenie, które bardzo podciągnęło tą historię. Przy tych opisach nie mogłam oderwać się od czytania.
Książka ogólnie bardzo spokojna i poprawna. Mamy tu postacie z osobnymi i przeciwstawnymi charakterami, których nie da się podrobić. Postać komornika bardzo mnie zbulwersowała, bo nie posiadał on wcale ani krzty serca. 
Ogólnie całą książkę określiłabym jako spokojną i dobrą. Jeśli ktoś lubi te klimaty, to z pewnością się w niej odnajdzie. Nie wiem czemu, ale poleciłabym ją mojej babci, gdyż klimat całej powieści jest właśnie jak osoby starsze. Niby mają trudności z pewnymi rzeczami, ale często znajduje się ktoś, kto im pomoże. 
Zdecydowanie nie przekreślam twórczości autorki i bardzo chętnie przeczytałabym jej inne powieści, jeśli takie posiada. Okładka pierwsza klasa:-)

Jestem miło zaskoczona, że pomimo, iż nie jest to gatunek, po jaki często sięgam, to lektura sprawiła mi duzo frajdy. Główna bohaterka wzbudza sympatię, a jej perypetie wciągają. W dodatku znalazłam sporo nawiązań do innych dzieł popkultury, a ich rozpoznawanie było świetną zabawą :)

Antonina pomaga swojej przyjaciółce Grażynie, w prowadzeniu hotelu Aurora. Zaczyna się zastanawiać, czy Grażyna jest prawdziwą przyjaciółką i dlaczego się z nią przyjaźni. Im więcej pracy wkłada w uratowanie hotelu, tym większe efekty, ale Grażyna przypisuje sobie wszystkie sukcesy. 

Bardzo dobra książka o toksycznych relacjach i o tym, że im dłużej tkwimy w toksycznej relacji, tym więcej będzie zniszczeń. Polecam.