Gawłowski zarzeka się, że tylko rysuje, a lepsi od niego tworzą dzieła, które dają do myślenia. Ale trudno spotkać drugiego artystę, który by tak umiejętnie i przewrotnie wystawiał na pośmiewisko nasze umysłowe nawyki. To nie przypadek – Gawłowski jest nieprzeciętnie oczytany. Przy tym świetnie gawędzi, co widać na każdym jego rysunku.
Jacek Gawłowski (ur. 1957) studiował w warszawskiej ASP u Teresy Pągowskiej oraz Henryka Tomaszewskiego. Publikował swoje rysunki m.in. w „Zwierciadle” (debiut w 1972), „Szpilkach”, „Warsaw Voice”, „Tygodniku Literackim” oraz od 1990 roku w „Gazecie Wyborczej”. Laureat Nagrody Młodych im. Henryka Grunwalda oraz Nagrody im. Eryka Lipińskiego. Osobną dziedzinę jego twórczości stanowią krótkie komiksy inspirowane nastrojem czarnych kryminałów. Ilustrował wiele książek, a niniejsza pokazuje całe spektrum jego twórczości.
Ze wstępu: Rysunki Jacka Gawłowskiego nie są ilustracją. Są odrębnymi wypowiedziami. To wielka umiejętność – umieć przedstawić swój pogląd w jakiejś sprawie, czyniąc to – użyję takiego zwrotu – przy okazji. Przypuszczam, że Gawłowski jest świadom swych umiejętności i talentu do tego stopnia, że czuje się onieśmielony. Nieśmiałość jest przymiotem ludzi wrażliwych i wyjątkowo trafnie oceniających świat. Wszystko to można wywieść z cieniutkiej, kruchej i lekko zatrwożonej – zapewne jak on sam – kreski Jacka Gawłowskiego.
Stanisław Tym
Informacje dodatkowe o Gawłowski:
Wydawnictwo: Znak
Data wydania: b.d
Kategoria: Albumy
ISBN:
83-24-00710-5
Liczba stron: 160
Sprawdzam ceny dla ciebie ...