Everest. Na pewną śmierć
Beck Weathers

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki, spodziewałam się troszeczkę innej treści. Powrót autora do dzieciństwa - zupełnie nietrafione historie... Te dotyczące samej wyprawy, przygotowań i wędrówki - bardzo mnie zainteresowały.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudna sprawa... to nie jest jednoznacznie książka o himalaizmie. To pierwsza myśl, która nasunęła mi się po lekturze. Kiedy ochłonęłam, a lubię wracać do recenzji po czasie, widzę w niej pełną, bardzo szczerą biografię i spowiedź człowieka, który dla pasji poświęcił wiele. Nie tylko zdrowie, ale także osobiste życie, doprowadzając nieomal do rozpadu małżeństwa. To także próba rozliczenia się z przeszłością, z narosłymi legendą opowieściami o roku 1996 i tragicznej wyprawie na Mount Everest. Najbardziej uderzają opisy odczuć Becka, niewyobrażalna chęć życia jaka przebija z jego słów, a zarazem bezmiar rozpaczy i wszechobecna śmierć towarzyszy nam tak, jakbyśmy byli na górze razem z nim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do tej pory zdarzyło mi się obejrzeć kilka filmów poświęconych wspinaczce wysokogórskiej (a konkretnie głównie tragediom), Everest. Na pewną śmierć był moją pierwszą książką na ten temat, ale na pewno nie ostatnią. Rozdziały poświęcone wyprawom w góry jak były bardzo interesujące. Jako osobę niemającą takich doświadczeń ciekawi mnie wszystko, co z takimi wyjazdami związane: przygotowania, planowanie trasy, zakładanie obozów, relacje między członkami wyprawy, przełamywanie własnych ograniczeń. Interesuje mnie również to, z jakich powodów ludzie w ogóle decydują się na uprawianie takiego sportu i jakie były ich początki. Tutaj wszystko było opisane ciekawie i przystępnym językiem. Kompletnie nie trafiła mi do przekonania część poświęcona rodzinie autora, jego dzieciństwu i problemom z nawracającą depresją. Miałam wrażenie, że Weathers pisał na zasadzie: czytelników przyciągnie opowieść o tej słynnej wyprawie na Mount Everest, a ja im jeszcze dorzucę w pakiecie swoją autobiografię". Będę przykra - Weathers nie osiągnął na tyle dużo we wspinaczce, bym jego życiorys uznała za aż tak interesujący i wart poznania. Niemniej jednak niniejsza książka dała mi trochę do myślenia i zapewne niebawem sięgnę po kolejne o podobnej tematyce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa książka, choć może nie powala. Zadziwiające jest to jak można być lojalnym wobec nielojalnych towarzyszy. I to czego można się spodziewać człowiek stający oko w oko ze śmiercią zmienia swoje życie. Tym co najbardziej mi się spodobało, był podział narracji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie bardzo rozumiem, dlaczego niektórych fascynuje wspinaczka wysokogórska oraz możliwość zdobycia Korony Ziemi. W przypadku autora tej książki zaczyna się od końca - wybieramy się z nim na Everest, a potem... Poznajemy go od pierwszych dni, zaczynamy jak on cierpieć na powracającą depresję, poszukujemy kolejnego hobby, kolejnej pasji, której można się oddać całkowicie i bez reszty. Niby mamy rodzinę, ale żyjemy tylko dla swojego celu, tylko po to, aby po raz kolejny marznąć gdzieś w drodze na kolejny szczyt, cierpieć na odmrożenia i bardziej prozaiczne przypadłości, związane z podbojem gór. Bywa groźnie, bywa niebezpiecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na kilkadziesiąt stron przed końcem lektury w nieplanowany zupełnie sposób miałem okazję poznać filmową wersję książki, 'Everest. Na pewną śmierć'. Teraz już wiem, że jest to jeden z niewielu przypadków, gdzie film i książka stanowią integralną całość wzajemnie się uzupełniając. 10 maja 1996 roku okazał się najtragiczniejszym dniem w historii wypraw na najwyższą górę świata. Tego dnia również chętnych do zdobycia szczytu było wyjątkowo dużo, co może brzmieć dziwnie, na wysokości 8 000 metrów n.p.m. trzeba było czekać godzinami, aby wspiąć się do góry wykorzystując pogodowe okno. W miejscu, gdzie grę odgrywały minuty i cząstki godziny, czekanie kolejnych godzin na zrobienie kroku do przodu wydawało się absurdem. Beck Weathers wychował się w rodzinie wojskowej, a to sprawiło, że przenosił się co jakiś czas z jednego miejsca na drugie. Z jednej bazy amerykańskich sił powietrznych do kolejnej. Brakowało czasu na przyjaźnie, koleżeństwo, dłuższe znajomości. Stąd tak naprawdę długo nie potrafił zająć się czymś, w czym czułby się swobodnie. W konsekwencji ukończone studia medyczne, szczęśliwa rodzina, stabilizacja życiowa. Tak Beck Weathers mógł się prezentować na pierwszy rzut oka. Ale od zawsze była w nim jakaś emocjonalna zadra. Depresja rosła i nawarstwiała się w nim każdego dnia. Ucieczką od rosnących napięć mogły być praca, liczne pasje, dziesiątki przebiegniętych kilometrów. To wszystko nie pozwalało jednak uciec od tego, z czego Beck zaczął zdawać sobie sprawę i czym dzielił się z żoną, a co w żaden sposób nie wpływało na budowanie ich związku - coraz częściej pojawiały się myśli samobójcze. Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku: http://koominek.blogspot.com/2015/10/beck-weathers-stephen-g-michaud-everest.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka z początku bardzo mnie rozczarowała, ponieważ spodziewałam się czegoś zupełnie innego, czegoś na kształt wspomnień Krakauera ("Wszystko za Everest"). Początek jest bardzo chaotyczny, brakuje napięcia, wyzwalania emocji. Taka trochę sucha relacja z tragicznych wydarzeń. Potem, aż do połowy tego "dzieła" autor/bohater rozpisuje się nad biografią swoją, a następnie małżonki i wszelkich pociotków. I choć za lekturę wzięłam się w środku dnia, zasnęłam nad czytnikiem. Nie byłam w stanie przez to przebrnąć. Nudy okrutne, gdyż ani autor, ani małżonka nie są ludźmi wybitnymi z ogromem osiągnięć. Ot, zwykła rodzina, zaburzona przez męski egoizm. W połowie tego wszystkiego zastanawiałam się, czy nie odpuścić sobie dalszej lektury. Ale przełamałam się i czytałam dalej w nadziei na coś lepszego. Wreszcie na horyzoncie pojawiło się trochę więcej gór, tzn. opis wejść na kilka szczytów. Dobrnęłam do końca. A teraz miałam trudności w ocenie tej książki, łamałam się, czy nie wystawić trzech gwiazdek, ale uznałam, że w sumie nie była ona taka zła. Po prostu liczyłam na coś innego, na emocje, adrenalinę, powiew przygody i górskiego mrozu, a dostałam historię o problemach małżeńskich, których tłem i podłożem są góry. Pokazuje ona, że realizować się można w bardziej bezpieczny sposób i, że nigdy nie jest za późno, by się zmienić. Dużo tutaj psychologii, a niewiele podróży. Brakowało mi też zdjęć, jest ich w tekście zaledwie kilka. Na dniach do kin wchodzi film na podstawie tej książki i zastanawiam się, czy iść, bo może okazać się, że i tam gór będzie jak na lekarstwo. Poczekam na pierwsze opinie. A co do książki to myślę, że autor po prostu nie chciał powielenia opowieści Krakauera, pragnął pokazać bardziej swój osobisty dramat oraz to, że w życiu płaci się za własne błędy. I choć wydawał się z początku złym człowiekiem, to chyba nawet na koniec go polubiłam. Myślę, że po prostu był zagubiony, nieszczęśliwy, a i tam samym unieszczęśliwiał najbliższych. Teraz nie mogę doczekać się innej książki o Evereście, wydanej już przez Bezdroża - "Wybraniec. Życie po śmierci na Evereście" Lincolna Halla. Myślę, że ta będzie bardziej leżała w kręgu moich zainteresowań.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka - rozrachunek z samym sobą, ze swoimi decyzjami - nie zawsze właściwymi. Opowieść o podążaniu za marzeniami, przekraczaniu kolejnych granic, poszukwaniu samego siebie. Jednocześnie relacja jednego z uczestników tragicznej wyprawy z maja 1996 r. Opowieść o zmianach, które tragiczne wydarzenia z tego okresu wywołały w życiu Becka Weathersa i jego najbliższych.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę mnie rozczarowała. Więcej o problemach rodzinnych, życiu niż o górach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka  - pułapka przygotowana przez marketingowców. O fatalnej w skutkach wyprawie komercyjnej na Everest z 1996 roku przeczytamy jedynie w 1 rozdziale, liczącym zaledwie 120 stron. Pozostałe rozdziały traktują o życiu Becka Waethersa, jego kolejnych pasjach, depresji, problemach małżeńskich, pierwszych próbach kompletowania Korony Ziemi, znów o depresji i kolejny raz o problemach małżeńskich. Za swoje marzenia Waethers zapłacił wysoką cenę (amputacja prawej ręki, nosa oraz palców u lewej ręki). Jednak ta książka nie pozwala polubić głównego bohatera (mimo współczucia). Można odnieść wrażenie, że na więcej szacunku  i sympatii zasługuje żona Becka i jego dzieci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)