Emanuel Skórka i Gratis
Anna Partyka-Judge

,,Powiedziała, że dobry człowiek nie krzywdzi innych stworzeń. Dodała, że ludzie nie mogą się zachowywać samolubnie, ponieważ dzielą planetę z innymi stworzeniami Muszą zatem szanować nie tylko siebie nawzajem, ale także zwierzęta, drzewa, rośliny- całą naturę." Czy wiecie dlaczego dzieci są skore do pomocy? Bo obserwują swoich rodziców od pierwszych chwil życia. Jeśli dobrze się nim opiekują, spełniają prośby i sami proszą niekiedy o pomoc, to dziecko wie jak postąpić, kiedy na jego drodze spotka lub usłyszy kogoś potrzebującego. Właśnie takim dobrym człowiekiem jest chłopiec z książki o imieniu Emanuel. Pewnego dnia, kiedy wracał z zajęć muzycznych usłyszał dziwne dźwięki dobiegające z kosza na odpady. To tam pośród sterty śmieci ujrzał zabrudzonego małego pieska, który drżał i piszczał prawdopodobnie z bólu i wygłodzenia. Nie zważając na to, że pobrudzi swoją kurtkę, bo był to jeden z dni października, schował go pod nią i zaniósł do mamy. Mieli wielkie szczęście, że pani weterynarz ich przyjęła i zaopiekowała się maluchem w potrzebie. Poprosiła chłopca, żeby wymyślił mu jakieś imię, bo gdy wyzdrowieje, może stać się jego właścicielem. Chłopiec był tak przejęty, że zapomniał o lekcjach, stracił apetyt i był mocno rozkojarzony. Duże wsparcie dała mu mama, która doceniała dobro swojego syna. Również w innym miejscu ktoś udzielił wykładu na temat porzucania zwierząt. Jak sądzicie, czy piesek wyzdrowiał? Czy Emanuel odzyskał apetyt? No i co z nieodrobionymi lekcjami? Czy było w tym miejsce na psikusa? Otwierając bajkę zobaczycie, że jest ona dwujęzyczna. Na jednej stronie zabawnym drukiem, z podkreśleniem tych najważniejszych wartości i mądrości, będzie ukazana w języku polskim i angielskim. Bardzo mi się to spodobało, bo dziecko może poznać lub utrwalić sobie pisownię tego języka. Na drugiej stronie zawsze znajdywał się obrazek ukazujący obecną scenę. I niby jest on wyraźny, ale stworzony został za pomocą kresek, kształtów, nawet jakby plam, które ukazywały to, co nasza wyobraźnia potrafiłaby tam dostrzec. Taki obraz z niekończącymi się scenami ukazującymi to, co się dzieje w tej chwili i dający szereg różnych możliwości na to jak może zakończyć się ta historia. Jakby strona była jednym wielkim wszechświatem. Bardzo to podziwiam, gdyż pokazało, że jedynie to, co robimy teraz ma wielki sens i jest prawdziwe, bo reszta jest zawsze nieodgadniona. Kolejnym wspaniałym odnośnikiem było tu zwrócenie uwagi na szanowanie nie tylko siebie, ale i innych, którzy żyją w naszym świecie. Nie mamy prawa nikomu niczego odbierać, bo każdy z nas żyjąc chce być szczęśliwy i przede wszystkim chce żyć. Również każda ta sama rzecz może dla każdego wyglądać inaczej, ale to od nas zależy jak ją zinterpretujemy. Na przykład kalosze w kolorowe kropki. Czy muszą być odpowiednie barwy dla chłopców i dziewczynek? Czy nie mogą być to barwy wesołe? Nie szufladkujmy gustu naszych dzieci, tylko dlatego, że nam się wydaje iż konkretny kolor jest dla określonej płci. Każdy z nas jest jeden indywidualny. Zamiast zakazywać kolorów, określajmy je uczuciami. Wtedy nie ma ograniczeń, a odczucie naszego dziecka będzie zaakceptowane. Zobaczy, że sam może sobie wybierać to, co mu się podoba, a nie nam, rodzicom. Naprawdę uważam, że to bardzo mądra bajka i zasługuje na uznanie. Mi ogromnie zaimponowała, dlatego bardzo ją polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Emanuel Skórka. Brzmi znajomo? No pewnie, że tak! Jakiś czas temu, mieliście okazję zapoznać się tutaj na blogu z moją opinią na jej temat. A dziś mam przyjemność przedstawić Wam moje patronackie wrażenia z drugiej części tej niesamowitej i poruszającej książeczki. Zatem usiądźcie wygodnie i zapraszam do przeczytania moich wrażeń.

Emanuel dalej rozwija swoją pasję, jaką jest gra na skrzypcach. Uczęszcza nawet na specjalne zajęcia z muzyki a uczy go wyjątkowy nauczyciel o imieniu Klemens. Mama chłopca też miewa się bardzo dobrze, a po strasznej chorobie nie ma już żadnego śladu. Pewnego dnia, wracając z zajęć do domu, Emanuel znajduje w koszu na śmieci malutkiego, zabiedzonego szczeniaczka. Jakie będą dalsze losy psiny? Czy chłopiec i jego mama zdecydują się na przygarnięcie nowego członka rodziny? Czy będą w stanie się nim zaopiekować? Czy szczeniaka uda się uratować? I skąd wzięło się imię Gratis? Odpowiedzi na te pytania poznacie, kiedy dokładnie całą tę opowieść przeczytacie 😃

Muszę Wam powiedzieć, że z ogromną niecierpliwością czekałam na dalsze losy Emanuela. I w głowę wręcz zachodziłam, co to za Gratis. I skąd w ogóle taki tytuł ;) No powiem Wam, że takiej odpowiedzi to jakoś nie brałam pod uwagę😅 Wiadomo, że najprostsze rozwiązania wydają nam się często po prostu zbyt banalne ;) Ale ja nie o tym. Chciałam Wam powiedzieć, że zarówno ta część, tak samo jak poprzednia uczy. Przeczytamy tutaj o empatii i ogromnej wrażliwości na krzywdy. Zarówno wśród ludzi jak i u zwierząt. Ze złymi osobami, bez żadnych skrupułów mamy niestety do czynienia prawie na każdym kroku. I jeśli mamy dobre serduszko, to odczuwamy straszliwy ból, gdy widzimy że komuś lub czemuś dzieje się krzywda. Nic dziwnego, że Emanuel zareagował w taki a nie w inny sposób. Za sprawą swoich czynów, stał się bohaterem dla swoich koleżanek i kolegów z klasy. Nauczycielka przedstawiła go jako wzór do naśladowania. Muszę przyznać, że wzruszyłam się, czytając tę historię. Bo nagle okazuje się, że twoje priorytety w obliczu zagrożenia zmieniają się diametralnie. Czujemy się odpowiedzialni i bardzo chcemy pomóc. To, jak zachował się młody Skórka i jego mama, bardzo dobrze o nich świadczy. A my, po prostu powinniśmy się od nich uczyć.

Należy zwrócić też uwagę na wyjątkowe grafiki, które zostały zawarte w książeczce. Myślę, że są bardzo oryginalne, co w nim odczuciu czyni je wyjątkowymi. Ich Autorką jest córka Autorki - Pani Marta Kołodziejska. Zwróćmy uwagę również na to, że tą część, tak jak poprzednią, mogą czytać zarówno Polacy jak i osoby posługujące się językiem angielskim. A to dlatego, że historia ta jest dwujęzyczna. Dzięki temu, poznać ją może bardzo wiele osób. I tego Pani Annie życzę. Aby o przygodach Emanuela dowiedziało się jak najwięcej czytelników. Bo naprawdę warto. Obie części chwytają za serce. I uczą. Miłości do rodziców, do zwierząt. Empatii i wrażliwości na krzywdy. Polecam Wam tę opowiastkę z całego serduszka ♥️. Warto. Bardzo dziękuję Autorce i Wydawnictwu Zen za zaufanie i przekazanie mi pamiątkowego egzemplarza. Przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów i czekam na więcej 😃📖

(Kliknij aby rozwinąć opinię)