Dziewczyna z konbini
Sayaka Murata

"Rano znów przemieniałam się w ekspedientkę. Znów mogłam stać się trybikiem w mechanizmie świata. Tylko to robiło ze mnie normalnego człowieka." 

Na książki z serii z żurawiem niecierpliwie wyczekuję, proponowane przygody czytelnicze są dla mnie fantastycznym przeżyciem, nie tylko w aspekcie zapoznawania się z ciekawymi historiami, podszytymi nutami odmiennych kultur, ale również inspirującym ładunkiem do rozmyślań, do tego podanym w przepięknym stylu. "Dziewczyna z konbini" doskonale wpisała się poczucie dobrze spędzonego czasu z literaturą, i choć wydaje się, że mała objętościowa publikacja nie może zawierać zbyt wiele przesłań, to jest dokładnie odwrotnie.

Uwielbiam, kiedy podczas czytania nie tylko drażni się moją wyobraźnię, pozwala asymilować z odczuciami bohaterów, odwołuje do ambitnych wyzwań, ale również pozostawia przestrzeń do własnych przemyśleń i interpretacji. Czytelnik wrzucony w spokojny nurt analiz i refleksji, gdzie na przykładzie losu jednej osoby śledzi współczesne trendy społeczne, wychwytuje, jak wiele z nich bazuje na tych samych wartościach, przekazywanych z pokolenie na pokolenie, odświeżanych tylko w innych barwach i brzmieniach. Natura człowieka pozostaje niezmienna, we wzajemnych relacjach kieruje się stałymi wyznacznikami, jedynie nasilają się pewne cechy, a inne blakną wobec nowych form komunikacji.

Każdy z nas pragnie odnaleźć się w społeczeństwie, uzyskać zrozumienie i akceptację, bo dzięki nim znajduje większe siły do działania w obranym kierunku. A co jeśli zabraknie aprobaty? Jak zmienia się osobowość wyalienowanej osoby? Dokąd może zaprowadzić samotność? Zwłaszcza, kiedy utożsamianie się ze wszystkimi, problemy z właściwym odczytywaniem uczuć, wyrażaniem własnych przekonań, akcentowaniem psychologicznej odrębności, powoływaniem się na prawo do prywatności, zostają tłamszone przez konieczność wpasowania się w widełki społecznych oczekiwań, nieustannego osądzania, w tym mdłej i nijakiej korporacyjnej rzeczywistości.

Ogromna presja na sposób życia według jedynie słusznych idei, nacisk na uzasadnienie własnej wartości, inaczej okrutny szantaż odrzucenia i potępienia. Pogłębia się wrażenie "popsucia", jak ujmuje bohaterka, i to właśnie spotyka tytułową dziewczynę z konbini, czyli sklepu z artykułami pierwszej potrzeby. Keiko Furukura, trzydziestosześciolatka, od osiemnastu lat pracuje dorywczo w Smile Mart. W jego perfekcyjnie zorganizowanej przestrzeni czuje się najlepiej i najbezpieczniej. Chętnie słucha muzyki codziennych zakupów, przyjmuje z góry ustalone reguły zachowań, podręcznikową jednolitość uniformów, poczucie misji i uzasadnienia pełnionej funkcji.

Wszelkie odstępstwa od przyjętych schematów dysharmonizują sprawność obsługi klienta, trzeba się ich koniecznie pozbyć, wyeliminować zagrożenie. Furukura schroni się przed zewnętrznym światem w pracy, natomiast w sferze prywatnej milczenie i naśladownictwo stały się najbardziej racjonalnym sposobem na życie. Los krzyżuje ścieżki kobiety z Shirahą, również wykazującym aspołeczne tendencje. Co wyniknie z tej znajomości? Zerknij na: "Kwiat wiśni i czerwona fasola", "Cesarski zegarmistrz", "Tygrysica i akrobata", "Krótka historia Stowarzyszenie Nieurodziwych Dziewuch", "Ślady wilka", "Kot, który spadł z nieba", zajmujące i ujmujące opowieści.

bookendorfina.pl

Opowieść ta była  zupełnie  inna od tych , które  do tej  pory czytałam . Historia  jest o kobiecie , która  pracuje w konbini (sklepie spożywczym). Wydaję się  brzmieć  niezbyt  interesująca , jednak opis prostych rzeczy z taką  starannością  i ubarwienie  ich było  przepiękne. To , że  główna bohaterka  Keiko Furukura widziałam w zwykłym  sklepie coś więcej  niż  inni  . Potrafiła o niego dbać. A przez to ,że  nie potrafiła  się  dostosować mogła  żyć  w świecie  w którym  wie  co ma robić. Kiedy wchodzi klient mówi  :,,Dzień dobry. Zapraszamy ". Kiedy są  chłodniejsze  dni  ,wtedy  sprzedają  się  napoje z lodówki.  Wszystko miało jakiś  cel. Ale czy w codziennym życiu mamy instrukcje zachowania ? Niestety  nie  ale Keiko byłaby  wtedy  bardzo zadowolona. 

Keiko jest nietypową dziewczyną. Ma 36 lat i nadal pracuje dorywczo w sklepie. Od małego nie odczuwa tak, jak inni ludzie, dlatego próbuje naśladować mimikę innych, aby się do nich upodobnić i robić to, czego oczekuje otoczenie. Sensem jej życia jest praca w konbini i jej Keiko podporządkowała swoje życie. Keiko nie pasuje do społeczeństwa, nie dąży do posiadania męża, dzieci...

Piękna książka o inności.

4/5

To kolejna książka z "Serii z żurawiem". Odkrywam Japońskie zwyczaje i japońskie charaktery. Jakie smutne i skomplikowane życie wiedzie naród spod symbolu kwitnącej wiśni. Dla mnie to przerażające. Pod uśmiechami, ukłonami kryje się niełatwy los mieszkańców żyjących pod presją stereotypów, nakazów i zakazów. Poruszyło mnie to opowiadanie i dało dużo do myślenia.Dobrze, żę nie jestem Japonką.

Książka ta to dla mnie zaskakujący powiew świeżości, coś innego niż czytałam do tej pory. Opowiada o trzydziestosześcioletniej niedostosowanej społecznie Keiko, która pracuje od kilkunastu lat w japońskim konbini (sklepie podobnym trochę do naszej Żabki). Całe jej życie kręci się wokół tej pracy, która wyznacza rytm jej życia, aż któregoś dnia postanawia w końcu coś zmienić...
Szkoda, że książka jest taka krótka, ale i tak mi się podobała. Śmiałam się na głos jak Keiko opisywała różne historie ze swojego dzieciństwa, szczególnie scenka ze zdenerwowaną nauczycielką zasługuje na uwagę. Polecam.