Dzielnica występku
Mario Vargas Llosa

Mario Vargas Llosa, peruwiański pisarz, dziennikarz, myśliciel, polityk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2010 roku za odwzorowanie struktur władzy i stanowcze, wyraziste obrazy indywidualnego oporu, buntu i porażek jednostki. Media - seks - polityka - mroczny trójkąt, w który uwikłany może zostać każdy. Jedno zdjęcie wystarczy, by wywołać burzę. Dzielnica występku to najnowsza powieść ponad osiemdziesięcioletniego już peruwiańskiego pisarza pełna tego, za co tak bardzo cenimy twórczość Vargasa Llosy: skandale, rozgrywki polityczne, zderzenie bogactwa z nędzą oraz trochę [no, może trochę więcej niż trochę] erotyki. Jak zwykle widać zainteresowanie i zaangażowanie Llosy obecnymi sprawami świata, a Peru przede wszystkim. Quique jest bogatym człowiekiem interesu i prowadzi idealne, wydawałoby się, życie w Limie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Ma wszystko, co do szczęścia potrzebne, wspaniałą i piękną żonę, grono zaufanych przyjaciół, kwitnący biznes. Czy możliwe jest, że w jednej chwili wszystko może się skończyć? Rolando Garro jest szefem największego brukowca w mieście i to on odwiedza biznesmena. Garro przynosi ze sobą kopertę, w której znajdują się zdjęcia mogące zniszczyć wszystko, na co pracował do tej pory Quique. Rozmowa nie przynosi zadowalającego efektu, wskutek czego kompromitujące zdjęcia zostają opublikowane, a mężczyźni znikają w nieodgadnionych okolicznościach. Chorobliwa ciekawość jest najpowszechniejszą przywarą, jaka istnieje (...) We wszystkich narodach i we wszystkich kulturach. Ale szczególnie tu, w Peru (...) Jesteśmy krajem plotkarzy. Chcemy znać sekrety innych ludzi, a najchętniej te łóżkowe (...) Wtykać nos w intymne sprawy znanych osób. Możnych, słynnych, ważnych. Polityków, przedsiębiorców, sportowców, śpiewaków i tak dalej. Mówi wam to coś. Ten cytat daje do myślenia. Wszyscy bez względu na kolor skóry, narodowość, wiek czy płeć jesteśmy w rzeczy samej tacy sami. Jesteśmy wścibskimi istotami, które [niestety] potrafią cieszyć się cudzym nieszczęściem. Jesteśmy chorobliwie ciekawscy i w taki sposób nakręcamy tę wielką machinę zwaną mediami. Mario Vargas Llosa przedstawia w Dzielnicy występku walkę o władzę, politykę i skandale, elity i żebraków, dziennikarzy bulwarówek całkowicie pozbawionych skrupułów i żerujących na ludzkim nieszczęściu, korupcję i bezduszność. A wszystko to okraszone namiętnością, demoralizacją i wyuzdanym seksem. Wielowątkowa powieść peruwiańskiego noblisty, noblisty który ciągle zachwyca lekkością pióra. Dzielnica występku intryguje i wciąga, a lektura jej zajmuje naprawdę niewiele czasu, ale przecież nie jest to jakieś obszerne dzieło. Dwieście osiemdziesiąt stron - po prostu bierzesz, czytasz i odkładasz, ale nie zapominasz. Zdecydowanie polecam Dzielnicę występku wszystkim czytelnikom [bo Llosę warto czytać, warto poznawać], choć z góry wiem, że nie każdemu ta powieść przypadnie do gustu. Ja jednak czuję się w pełni usatysfakcjonowana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dzielnica występku jest powieścią, która ma wszystkie cechy stylu Llosy: uwikłanych w politykę i skandale obyczajowe bohaterów, dosadny erotyzm, opisy bogactwa i skrajnej nędzy. Wreszcie smaczki w postaci wątków autobiograficznych. Nie da się ukryć, że jest to mieszanka wybuchowa, która nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu. Llosa niestety trochę razi schematycznością, ale to wciąż mistrz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)