Pantaleon i wizytantki
Mario Vargas Llosa

Tego się nie spodziewałam. Oryginalne podejście do tematu prostytucji, ciekawa kompozycja, symultaniczne dialogi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cieszy mnie że łamiąc swoją zasadę, wzięłam do ręki poczytnego autora. Zaprzyjaźniłam się z jego twórczością. Mario Vargas Llosa jest pisarzem niesamowitym, o czym przekonałam się czytając "Pantaleona i wizytantki". Tytułowy bohater Pantaleon Pantoja wraz z wojskowym awansem otrzymuje poufne, lecz bardzo odpowiedzialne acz absurdalne zadanie zorganizowania mobilnego domu publicznego dla żołnierzy w gorącym i wilgotnym klimacie na terenie Amazonii. Powaga instytucji tak koresponduje z tematem zadania kapitana, że jego oficjalne raporty brzmią przekomicznie. Czyta się je z uśmiechem. Szczerość i skrupulatność Pantaleona powoduje, iż dowiadujemy się z nich o zagadnieniach takich jak łapówki w urzędach i wymuszenia darmowych usług przez oficerów pod groźbą donosu (np. na dom schadzek), a także o jego problemach z szanowną mamusią i małżonką. Główny bohater od samego początku wzbudza sympatię. Obowiązkowość i pracowitość kapitana w połączeniu ze skromnością i poczciwością powodują jego zażenowanie oraz konieczność lawirowania pomiędzy realizacją tajnej akcji a ciekawską żoną i matką. Książka jest satyrą na armię i jej procedury. Komedia. Czyta się ją lekko pomimo tego, że dialogi są wymieszane. Każda niemal wypowiedź jest kierowana do kogoś innego przez inną osobę i w innym miejscu. Jakby to nie brzmiało - nie powoduje zamieszania i braku możliwości zrozumienia tekstu. Rewelacyjnie bawiłam się czytając do połowy książki. Potem mniej, ponieważ temat niepotrzebnie jest rozwleczony. Dalej obserwujemy jednak inny ciekawy motyw, a mianowicie przemianę głównego bohatera. Interesującym wątkiem pobocznym jest udział miejscowej ludności w sekcie. Wynika z niego ostrzeżenie przed tym, jakie skutki może mieć fanatyzm. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)