Inne wydania:
W starożytnej krainie Glome, gdzie czci się krwawą boginię Ungit, dorastają dwie królewskie córki: piękna i tak brzydka, że zakrywa twarz welonem. Gdy na królestwo spadają plagi i nieszczęścia, świątynia Ungit żąda wyboru krwawej ludzkiej ofiary, która ma odwrócić gniew bogini. Ofiara zostanie złożona tajemniczej Bestii, mieszkającej w cieniu Szarej Góry. Oczy kapłanów Ungit zwracają się na mieszkańców Pałacu... Dopóki mamy twarze to historia miłości, opowieść o walce między rozumem a pierwotnymi siłami, o prawdzie i fałszu, wierze i złudzeniu. To ostatnie słowo jednego z ojców gatunku fantasy jest niewątpliwie wielką literaturą, a zarazem arcydziełem mistrza wyobraźni, powieścią o sensacyjnej akcji, pełną tajemniczości i grozy, historią przykuwająca od pierwszej do ostatniej strony. Książkę można czytać jako wciągającą opowieść o mieszkańcach barbarzyńskiej krainy leżącej w cieniu Szarej Góry, ale także jako opowiedziany na nowo starożytny mit, wieloznaczną historię, która mówi o człowieku -istocie zależnej od swojej cielesności, mściwej i zazdrosnej, a jednocześnie tęskniącej do doskonałości i piękna. To także opowieść o problemie wiary -o tych, którzy uwierzyli i o wątpiących. Dopóki mamy twarze to niemal nieznane w Polsce arcydzieło C. S. Lewisa, autora Opowieści z Narnii; jego ostatnia powieść, napisana dla dorosłych czytelników.
Informacje dodatkowe o Dopóki mamy twarze. Mit opowiedziany na nowo:
Wydawnictwo: Esprit
Data wydania: 2010-02-26
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 360
POLECANA RECENZJA
DOPÓKI MAMY TWARZE. MIT OPOWIEDZIANY NA NOWO
Maski. Clive Staples Lewis niewątpliwie kojarzy się ze słynnymi "Opowieściami z Narnii", bowiem to one przyniosły autorowi rozgłos. Tym razem Wydawnictwo Esprit zafundowało nam nie lada rarytas - "Dopóki mamy twarze", ostatnią powieść w dorobku Lewisa. Dzieło napisane w konwencji parafrazy do znanej, mitycznej historii miłosnej Psyche i Kupidyna ukazuje wewnętrzną przemianę człowieka. Ta metamorfoza nie byłaby możliwa, gdyby nie zależała od hartu ducha, wiary, siły i woli głównej bohaterki. Ale droga, jaką musi przebyć, aby dotrzeć w głąb siebie jest długa i pokr...
więcej
Kup książkę Dopóki mamy twarze. Mit opowiedziany na nowo
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Dopóki mamy twarze. Mit opowiedziany na nowo - opinie o książce
Jeśli lubicie twórczość C.S.Lewisa to koniecznie musicie sięgnąć po tę książkę.
Przenosi nas ona do starożytnej krainy Glome. W tym barbarzyńskim kraju czczona jest bogini Ungit, składane są jej krwawe ofiary, również z ludzi. I właśnie w Glome, na królewskim dworze dorastają córki królewskie, jedna piękna, druga brzydka. A z czasem pojawia sie też jeszcze jedna, najpiękniejsza z nich, przez niektórych uważana za samą boginię. Życie w królestwie toczy się pod dyktando króla. Gdy zaczyna dziać się coraz gorzej, pojawiają się plagi i zaraza potrzeba jest złożyć tajemniczej Bestii ofiarę.. Kapłan kieruje swe kroki do pałacu aby oznajmić kto ma zostać poświęcony dla dobra ludu Glome... Od tej pory rozpoczyna się prawdziwy dramat dla córek króla i walka z nieuniknionym...
Cała książka to akt oskarżenia Oural, najstarszej z córek, jaki postanowiła wystosować przeciwko bogom. Czytelnik odbiera ją jako formę pamiętnika w którym kobieta odkrywa cały ból jakim naznaczone jest jej życie. Zmaga się ona nieustannie z walką jaka sie w niej toczy pomiędzy rozumem a pierwotnymi siłami. Dla mnie ta ksiazka to jeden wielki krzyk Oural wypełniony samotnością, brakiem akceptacji swojego wyglądu, odrzuceniem przez ojca i utratą miłości siostrzanej która dla tej kobiety była wszystkim.
Nie ulega wątpliwości, że Lewis to mistrz pióra. Jego wyobraźnia przelana na kartki książek tworzyła ponadczasowe dzieła. I taka jest też ta opowieść. Porywa od pierwszych stron, osnuwa grozą i tajemniczością. Odsłania zakamarki ludzkiego umysłu nieustannie tęskniącego za doskonałością i pięknem , w którym wciąż dobro ściera się ze złem, prawda z fałszem.
Czytelniku, który lubisz doszukiwać się drugiego (i każdego następnego) dna, z utworem Lewisa powinieneś zapoznać się czym prędzej. Jest na świecie tyle interesujących książek, że rzadko zdarza mi się po raz kolejny wracać do tytułu, który już przeczytałam. Nie ukrywam jednak, iż kilka takich pozycji jest. ,,Dopóki mamy twarze" czytałam dwa razy i wynikiem drugiego czytania jest odkrycie treści niedostrzeżonych wcześniej. Na pierwszy plan wysuwa się motyw odrzucenia wiary, oskarżenie kierowane w stronę bogów oraz ostateczne pojednanie się z nimi i stwierdzenie, że pewnych rzeczy nie da się jednak pojąć i lepiej zostawić je w sferze wiary - wynika to z osobistych przeżyć autora, ale to wątek na inny tekst, być może w innym czasie.
http://missfeather.wordpress.com/2013/05/10/clive-staples-lewis-dopoki-mamy-twarze/
Po zachęcie recenzentki, która bardzo realnie naświetliła temat główny książki jak równiez opinii Gustava1334 - gdyby nie dzień świateczny pognałabym do księgarni.
Książka jest świetna, bardzo dobrze się ją czyta, polecam tę lekturę wszystkim, i dorosłym, i tym młodszym, lecz nie dzieciom ;). To bardzo fajnie opowiedziana historia, która skupia się głównie na dwóch antagonistycznych postaciach.
"Antagonistycznych" dlatego, iż jedna z nich to kobieta szpetna, swą brzydotą aż odstrasza, natomiast drugo to piękna młoda istota. W tej książce znajdziemy wiele rozważań "głównej" bohaterki na temat własnego wyglądu. Orual, bo tak nazywa się kobieta szpetna, nazwana przeze mnie "główną" bohaterką z powodu tego, iz jest ona narratorem całej powieści, to osoba o bardzo bogatym wnętrzu, to osoba wrażliwa, kochająca i pomocna. W trakcie czytania nie raz zobaczymy jak dobrą osobą jest Orual, jak kocha swoja siostrę... Naprawdę polecam tę pozycję wszystkim, gdyż każdy powinien się dowiedzieć, że nie szata zdobi człowieka.:)
Miałam ją kupić na dzien książki, ale jakoś się nie zdecydowałam... Ale napewno ja w koncu przeczytam !!
Dawno nie czytałam tak wielowarstwowej książki fikcyjnej, która zostawiła by mnie z tyloma pytaniami. Aż musiałam sięgać po brytyjskie opracowania, żeby ją w zupełności zrozumieć i docenić. Chciałabym znaleźć taką miłość jaką darzyły się Orual i Psyche. C.S Lewis był geniuszem swojej dziedziny. Doskonale potrafił odnaleźć się w literaturze dziecięcej (cudowne seria Narnii), jak i w pięknej.
Niezwykle interesujące spojrzenie na mit o Psyche. C. S. Lewis podejmuje temat wiary i zadaje pytanie: dokąd prowadzi nas jej brak. Porusza on także kwestię ludzkiej miłości i jej granic - jak daleko możemy się posunąć w naszej miłości wobec bliźniego oraz ile jesteśmy w stanie zrobić dla ukochanej osoby. Czy zawsze wiemy, co jest dobre dla tych, których najbardziej kochamy?
