Dom blisko rzeki. Saga rodu Casadio
Daniela Raimondi

Saga rodzinna, której akcja rozgrywa się w pięknej Italii musiała mi przypaść do gustu. Chociaż napisana w spokojnym i statecznym stylu, ma w sobie coś, co sprawia, że ciężko się oderwać od lektury.

Dwieście lat to szmat czasu. Ale taki właśnie czas daje nam autorka tej powieści. Na przestrzeni tego okresu, rodzina przeżywa wzloty i upadki, radzi sobie z problemami i cieszy chwilami szczęścia. Cała powieść jest raczej smutna, nostalgiczna, ale i nasycona ralizmem magicznym. I tu ta mieszanka wyszła świetnie. Momentami jest dziwnie, a czasem przyziemnie. Bohaterami targają uczucia, miłość przeplata się nienawiścią, a radość z rozpaczą.

Jest to książka z pogranicza literatury pieknej, z dużą ilością elementów obyczaju i fantastyki. Stateczna, wyważona, ale wciagajaca. Na pewno może zaskoczyć i zachwycić.

,,Dom blisko rzeki" to wyjątkowa gratka dla miłośników sag, Italii i realizmu magicznego. Powieść, której akcja obejmuje ponad dwieście lat, podbija serce niezwykłymi kreacjami bohaterów, zaskakującymi zwrotami akcji i pięknymi, poruszającymi opisami codziennego życia oraz wielkiej historii.
Rodzina Casadio od pokoleń mieszka w Stellacie.
Na początku XIX wieku nieśmiały, melancholijny, ale wyjątkowo utalentowany Giacomo traci głowę dla znacznie młodszej kobiety z romskiego taboru. Szybko dochodzi do ślubu, chociaż rodzina Giacoma nie jest zachwycona jego wyborem. Synowa okazuje się niepokorną wróżbitką, ale i wspaniałą, chociaż niekonwencjonalną matką.
Od tej pory w rodzie Casadio na świat przychodzą dzieci o jasnych albo ciemnych włosach. Część z nich obdarzona jest wielkimi, nieposkromionymi marzeniami. Z jednej strony to wyzwolenie, ucieczka od szarej rzeczywistości, z drugiej zaś powód do niezrozumienia, odrzucenia i wielu nieszczęść.
Niektórzy potomkowie Giacoma i Viollci potrafią nawet czytać w myślach i rozmawiać ze zmarłymi. W takiej rodzinie nic nie może być jednoznaczne, oczywiste, przewidywalne, a walka z emocjami i namiętnościami często skazana jest na porażkę.
Niektórzy opuszczają rodzinną miejscowość i wędrują nawet do odległych krajów, jednak przeszłość nigdy nie pozwala im o sobie zapomnieć.
Wśród pokoleń rodziny Casadio odnajdujemy wiele oryginalnych postaci. Jedne z nich wzbudzają podziw lub współczucie, inne irytują albo niepokoją. Jedno jest pewne - obok żadnego bohatera nie można przejść obojętnie.
Losy rodu ukazane są na tle najważniejszych wydarzeń XIX i XX wieku. Bardzo poruszające są opisy powstania Garibaldiego, walk podczas obu wojen światowych, a także prześladowań okresu dyktatury generała Franco.
Bohaterowie okazują się niejednokrotnie pionkami w grze, często muszą dokonywać trudnych życiowych wyborów, a bywa i tak, że są takiej możliwości pozbawieni.
Wielkim atutem powieści jest nieprzewidywalna, pełna niespodzianek akcja. Nic nie jest tu oczywiste, bo w prozie Danieli Raimondi nie ma miejsca na schematy.
Na uwagę na pewno zasługuje styl i język - bardzo plastyczny, oddziałujący na wszystkie zmysły odbiorcy. Być może wpływ na to ma fakt, iż autorka ma na koncie dziesięć tomów poezji, a ,,Dom blisko rzeki" jest jej powieściowym debiutem.
Czyta się tę sagę z ogromną przyjemnością, ale i z wielkimi emocjami, gdyż trudno nie przeżywać wraz z bohaterami ich burzliwych perypetii.
To książka z gatunku tych, podczas czytania których niecierpliwie czeka się na finał, a potem bardzo żałuje się, że to już koniec.
Polecam z czystym sumieniem!

BEATA IGIELSKA