Dennis Rodman. Powinienem być już martwy
Dennis Rodman, Jack Isenhour

Siedmiokrotny triumfator klasyfikacji najlepiej zbierających zawodników NBA, posiadacz pięciu pierścieni mistrzowskich, dwukrotny laureat nagrody dla najlepszego obrońcy ligi. Jednocześnie jeden z najbardziej „nietuzinkowych” koszykarzy w historii NBA, którego ciało zdobiły dziesiątki tatuaży, a włosy mieniły się tysiącami barw. To właśnie na tym drugim aspekcie życia skupia się książka o wielce wymownym tytule Dennis Rodman: Powinienem być już martwy.

Znacząca większość dostępnych na rynku biografii znanych osób, skupia się na ukazywaniu kolejnych etapów ich życia, przy jednoczesnym jak najmocniejszym uwypukleni ich zalet i przemilczeniu niewygodnych faktów. W przypadku tej książki jest zupełnie inaczej i dość trudno uznać ją za typową „biografię”. Zawartą tutaj treść najlepiej określić mianem „kroniki” szalonego życia Dennisa Rodmana (tak jak zostało to wskazane w opisie na tylnej części okładki). Kolejne rozdziały ukazują najciekawsze wycinki jego „imprezowego” żywota, które pełne było wzlotów i groźnych upadków. Zdecydowanie nie jest więc to pozycja dla kogoś, kto chciałby dowiedzieć się więcej na temat jego kariery sportowej. Koszykówce poświęcono tutaj naprawdę marginalną ilość miejsca.

Kolejne rozdziały to prawdziwa jazda bez trzymanki, od na szczęście niezrealizowanych myśli samobójczych przez szaleństwa w Chicago po liczne próby powrotu na parkiety NBA i marketingowe zabiegi mające na celu wzbogacenie zasobów jego wiecznie kurczącego się konta bankowego. Wszystko to podane w dość bezpośredniej i momentami pikantnej formie, która zdecydowanie kierowana jest do dorosłego czytelnika. Piękne kobiety, szybkie motocykle i alkohol, naprawdę dużo alkoholu. To właśnie te elementy w dużej mierze kreowały rzeczywistość Rodmana, doprowadzając go kilkukrotnie nad przysłowiową przepaść. Balansowanie na granicy życia i śmierci powodowało u niego jednak tylko chwilowe opamiętanie. Jego mottem przewodnim jest przecież życie zgodnie z własną naturą, a on ma ją dziką i nieujarzmioną.

Obok licznych ekscesów, niefrasobliwych zachowań, szalonych „akcji”, skandali seksualnych, pozwów sądowych i hektolitrów wypitego alkoholu, czytelnik ma tutaj również okazję zobaczyć inny obraz „skandalisty”, który nie zawsze jest taki, jakim malują go media. Nie ma tutaj jednak mowy o próbie „wybielenia się”. Wręcz przeciwnie dość często wprost przyznaje się on do popełnionych „grzeszków”. Jest on świadom tego, że był „alkoholikiem” którego „procenty” doprowadziły do upadku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rzadko sięgam po biografie (czy autobiografie) i trudno mi je oceniać wg podobnych kryteriów, jak inne książki. W ogóle trudno oceniać czyjeś życie, bo każdy z nas jest inny i żyje według własnych zasad, potrzeb, przyzwyczajeń i zgodnie ze swoim temperamentem. Dennis Rodman na pewno nie należy do spokojnych i nudnych osób (tak jak ja), dlatego też ciągle pakuje się w jakieś kłopoty, nie potrafi usiedzieć na miejscu i zrobić czegoś jak należy. To mega ekscentryczny facet, który uwielbia być na świeczniku. Nieustannie szokuje, bulwersuje i zaskakuje. To typ niegrzecznego chłopca. Twierdzi, że po prostu taki jest, że nie robi tego wszystkiego po to by o nim pisano, by ciągle był na językach i kojarzono go z kolejnymi aferami. Po lekturze książki odnoszę inne wrażenie. Myślę, że uwielbia być celebrytą i panicznie boi się, że któregoś dnia zgaśnie jego "gwiazda" i ludzie o nim zapomną. To niestety bardzo egoistyczne podejście do życia. Rodman nie dba u uczucia innych i konsekwencje swoich zachowań. Jednocześnie ma żal do innych, bo nie może jasno określić kto jest jego prawdziwym przyjacielem, a kto zadaje się z nim wyłącznie z powodu jego sławy i kasy. Kilka razy podkreślono to w książce. Rodman nie widzi tego, że sam traktuje innych o wiele gorzej. Zwłaszcza żonę (obecnie już byłą), którą zdradza na lewo i prawo i kompletnie nie szanuje (swoją drogą to ona w tym związku też nie była bezinteresowna. Na pierwszym planie tej historii zdecydowanie bardziej wysuwa się imprezowy styl życia, brawura, beztroska i kontrowersyjne zachowania, niż rola Dennisa w lidze NBA. Mam wrażenie, że informacje o jego zawodowej grze w koszykówkę i próby powrotu na boisko są tu tylko tłem i tematem poruszanym na siłę. Są też tu zapisane najbardziej chaotycznie. Swoją drogą to Dennis Rodman tak naprawdę chyba nie miał do końca świadomości dlaczego nie udało mu się wrócić do zawodowstwa. Nie tylko alkoholizm i imprezowe życie były tu przyczyną. On był zupełnie nieodpowiedzialny, niesłowny, lekceważący i lekkomyślny. Powyżej oceniłam postać Dennisa Rodmana, ale nie książkę, o niej mogę napisać tylko tyle, że jej język nie jest zbyt wyszukany i profesjonalny, w większości to luźne wspomnienia, zbieranina różnych sytuacji i zdarzeń. Czy książka jest zatem ciekawa? Nooo tak, bo życie Rodmana nie jest zwyczajne i nudne. Czy chciałabym tak żyć? - oczywiście, że nie! Zdecydowanie wolę swoje nudne, przewidywalne i bezpieczne życie, bez większych niespodzianek, ale i rozczarowań. Tak mi jest dobrze, takie życie daje mi szczęście i spełnienie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Podobno sława jest przyczynkiem do powstania każdej biografii. Sława Rodmana wyszła daleko poza grono fanów koszykówki, wrosła w popkulturę. Dziwi mnie fakt, że sztab ludzi pracujących dla Robaka - osoby świadomej mechanizmów marketingu, na długo przed erą Internetu, blogów, insta itp. - pozwolił wydać tak słabą książkę. To nie spowiedź kontrowersyjnego showmana, to nie zapis jego  wewnętrznej przemiany. Książka wypełniona jest przechwałkami na temat ilości wypitego alkoholu, godzin nieustannego imprezowania, wydanych pieniędzy czy ilości kobiet.

Książka nie daje szansy na zrozumienie Rodmana. Odmalowuje go jako zagubionego człowieka, który balansuje na krawędzi autodestrukcji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)