Czarna sukienka
Ewa Sobieniewska ;

Ewa Sobieniewska nie ma sobie równych w opowiadaniu emocji, ale też w pokazywaniu odległych czasów. Czarna sukienka, powieść osadzona w realiach Powstania Styczniowego, rozdziera więc serce i niesamowicie angażuje. Powstanie Styczniowe i wszystko, co się wokół niego działo, skąpane jest w trudach, poświęceniu, tęsknocie i bolesnej rozłące. Oraz śmierci. Mąż Wiktorii Łempickiej rusza do powstania. Wzywa go ojczyzna, choć dla niej jego wybór jest tragedią. Kocha męża do bólu i wie, że ryzyko jego utraty jest wielkie. Gdy zostaje na włościach sama, musi opierać się wrogom, przeciwnościom i problemom. Codzienne życie staje się walką o jutro. I wyczekiwaniem na tych, którzy mogą wrócić, ale nie muszą. Autorka zdaje sobie sprawę, że ciężar, jaki nosi na swoich barkach Wiktoria, jest trudny do udźwignięcia. Także dla czytelnika, który przygląda się losom kobiety z poruszeniem i współczuciem. By więc nieco osłodzić ten ból, w drugiej linii narracyjnej Ewa Sobieniewska przenosi nas do czasów młodości nestorki rodu, Oktawii. 1801 rok w porównaniu z rokiem 1863 wydaje się idyllicznie spokojny, pozbawiony trosk. Młodziutka Oktawia zakochuje się bez pamięci w o wiele starszym od siebie mężczyźnie. To miłość od pierwszego wejrzenia, choć nieodwzajemniona. Ona jest przecież tylko dzieckiem, a Dominik dojrzałym młodzieńcem, który jest gotowy do ożenku. Z wielką przyjemnością śledzimy więc losy tych dwojga, a szczególnie dojrzewanie Oktawii.

...
(czytaj dalej)