Cytoniczka
Brandon Sanderson

Spensa – bohaterka cyklu „Skyward” Brandona Sandersona – ciągle poszukuje odpowiedzi. Kim jest? Kim są i co planują jej wrogowie? Dlaczego wszechświat jest akurat tak zorganizowany? Dlaczego neguje się agresję, ale walka ciągle trwa? Czy trzeci tom pt. „Cytoniczka” przyniesie wytłumaczenia, a może pojawi się w nim jeszcze więcej problemów?

Brandon Sanderson rzuca Spensę w zupełnie nowe środowisko. Tło, które zaproponował jest dla mnie nieco trudne w odbiorze. Rządzą się w nim całkiem inne zasady fizyki, działa ono w szczególny osób na istoty, które w nim przebywają. Do tego mam wrażenie, że wygląda to trochę inaczej w zależności od postaci. Czytelnicy muszą zaaklimatyzować się w tym miejscu. Ciekawe jest to, jak w kolejnych częściach cyklu Brandon Sanderson poszerza pole akcji. Najpierw jedna planeta, potem wypuszcza bohaterkę na inną, na której pokazuje różnorodność zaprojektowanego świata, wrzeszczcie „otwiera” inne wymiary. Robi to stopniowo, jednak każda kolejna książka jest pewnego rodzaju szokiem dla czytelnika. Musi odrzucić to co już wie i otworzyć głowę na nowe.

Spensa, niczym Dorotka krainę Oz, przemierza tzw. niebyt. Szuka w nim historii, które maja nauczyć ją przeszłości i dzięki temu zrozumieć teraźniejszość Autor „pochował” te wspomnienia w interesujący sposób, a my razem z bohaterami musimy je poskładać i zinterpretować. Przyznam, że liczyłam na bardziej konkretne odpowiedzi, ale Brandon Sanderson nie tłumaczy nam wszystkiego „łopatologicznie”. Jednak nie jest źle. Dowiadujemy się dużo o miejscu akcji i istocie jego problemów.

W „Cytoniczce” pisarz zadbał o balans między akcją, a genezą tej historii i przedstawieniem postaci (bo trzeba zaznaczyć, że te, które już znamy z poprzednich części zeszły na dalszy plan, mamy natomiast wachlarz całkiem nowych bohaterów). Łatwo wyśledzić fragmenty, gdzie odbywa się walka, ktoś się przedstawia, albo Spensa znajduje kolejny kawałek układanki. Mnie odpowiada taka przejrzysta struktura. W pewien sposób ułatwia to poruszanie się po powieściowym uniwersum.

Zaskoczyło mnie dokąd doprowadziła nas ta historia. Zaczynając przygodę z cyklem „Skyward” w życiu nie przypuszczałam, że będzie miał tak szeroki kontekst. Odpowiada mi tempo, jakie Brandon Sanderson nadał tej opowieści. Nie czuję się wrzucona „na głęboką wodę”, a stopniowo wprowadzana w jej odmęty. Jestem w takim momencie, że już nie oceniam, a ufam autorowi. Wiem, że gdziekolwiek mnie zaprowadzi, odnajdę się w tym miejscu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

No i doszłam do trzeciego tomu książki o niezwykłej cytoniczce, która niby uczy się na swoich błędach, jednak jej ciekawość często pakuje ją w kłopoty. Ma elektronicznego przyjaciela, który po wydarzeniach z tomu drugiego ma na nią focha. Tutaj dodam, że każdy tom jest ze sobą powiązany, więc należy je czytać po kolei. Na początku książki mamy krótką notatkę z poprzednich wydarzeń, więc nie dziwią nas sceny kontynuacji.
Spensa jest najlepszym pilotem Sił Powietrznych i niejednokrotnie udowodniła, że potrafi dbać o swoich. Potrafi myśleć racjonalnie, tylko jest bardzo ciekawska. Charakter odziedziczyła po swoim ojcu, który nie żyje. W momencie, kiedy trafia do lasu, czyli miejsca gdzie nie powinna się udać, napotyka dziwne włochate stworzenia. Jest ich kilka rodzai i dzięki uprzejmości Spensy, w momencie kiedy ją atakują, opisuje nam ich wygląd i to jak się nazywają. Potrafi rozmawiać w myślach, lecz nie powinna tego robić, gdyż inne istoty, które chcą ją zgładzić, też ją słyszą. I tu rozpoczyna się prawdziwa walka. Podoba mi się poprowadzenie akcji, gdyż w każde działanie jesteśmy wtajemniczeni, niewiadome są nam tłumaczone, jedynie postępowanie tych istot jest nieznane. Nigdy nie wiedziałam gdzie i dlaczego uderzą, dopiero później się to wyjaśnia. Pięknie są wykreowane postacie, długo nie wiadomo czy przypisać ich do funkcji wroga czy sprzymierzeńca. Podziwiałam ich rozum, nie było tu osób o mniejszej inteligencji. Zostały poruszone tu niekiedy zwyczajne problemy, które były odskocznią od walki. Sztuczna inteligencja miewa tutaj ludzkie odruchy, co dziwi bohaterkę. Jakby poza rzeczami zmyślonymi ujawniła się prawda, która może dotyczyć każdego z nas. Właśnie dlatego mi się ona podobała. Opowieść nie jest pusta, zawiera przesłania i filozoficzne myślenie, które dodaje jej wyższych lotów. Bardzo dużo się tu dzieje, lecz niczego nie jest w nadmiarze. Ja jedynie miałam problem z zapamiętaniem nazw tych istot, później po wnikliwszych opisach je sobie po prostu wyobrażałam. Niby wydaje nam się, że skoro główna postać wpadła w tarapaty, to napewno z nich wyjdzie. Jednak czy tak się stanie? Czy odgadnie sposób postępowania wroga? A jeśli tak, to co z tym zrobi?
Zakończenie było tu najlepsze!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam prozę Sandersona - aktualnie jest to jeden z moich ulubionych autorów, po którego sięgam bardzo chętnie. Wszystko zaczęło się od powieści pt. "Do gwiazd", a później już jakoś poszło. 

Aktualnie jestem po lekturze "Cytoniczki", która jest kontynuacją wyżej wspomnianej serii i dzięki której jeszcze bardziej pokochałam tego autora. 
    Tym razem Sanderson zabiera nas do niebytu, gdzie Spensa usiłuje znaleźć odpowiedź na to jak pokonać swoich wrogów. Jednak nie spodziewa się tego, że zyska nowych przyjaciół, rozwinie swoje umiejętności, lepiej pozna samą siebie i dojrzeje. 
    Sięgając po serię Skyward spodziewałam się lekkich książek dla młodzieży, jednakże z każdą kolejną powieścią z tego cyklu autor zachwycał mnie tym co przemyca gdzieś pomiędzy wydarzeniami. Otóż Sanderson w lekki i przystępny sposób opowiada o wojnie, uprzedzeniach i politycznych zagrywkach. Jednak czymś co zachwyciło mnie chyba najbardziej to, to w jaki sposób ukazał nam temat sztucznej inteligencji. A to wszystko wplecione w dynamiczną i wciągającą historię napisaną w bardzo lekki, a zatem przystępny sposób. Bardzo cieszy mnie to, że Sanderson jest pisarzem, który nie tylko dostarcza rozrywki, ale również w swoich powieściach wplata różne wątki, które nie tylko dają nam do myślenia, ale również często nie pozwalają nam o sobie zapomnieć.     Mam wrażenie, że w "Cytoniczce" autor niejako przy okazji usiłuje przemycić kilka rzeczy o emocjach oraz tym do czego służą. Te fragmenty są raczej pisane z myślą o młodych czytelnikach (nic dziwnego - w końcu to młodzieżówka) i mogą im nieco pomóc w lepszym zrozumieniu siebie oraz tego co się z nimi dzieje - to zdecydowanie jeden z kolejnych atutów tej historii. 
    Moim zdaniem Skyward to idealna seria na początek z fantastyką, nie tylko dla nastolatek - ja również świetnie się przy niej bawię. Z tego co wiem to pod koniec zeszłego roku za granicą wyszedł kolejny tom tej serii i mam nadzieję, że w tym roku ukarze się również u nas, bo skończeniu tej książki zostałam z ogromnym niedosytem...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

POWRÓT DO CYTOWERSUM

 

Trzecia i docelowo przedostatnia część cyklu ,,Skyward" - części tzw. ,,Cytoverse" - to kolejna lekka, prosta, niewymagająca i całkiem sympatyczna książka w dorobku Sandersona. Kosmiczna młodzieżówka, która sporo czerpie ze starwarsowej tradycji i wchodzi całkiem przyjemnie. A i posiada całkiem sporo rozmachu.

 

Spensa pokazała już na co ją stać, co potrafi i że wstydzić nie ma się czego. A teraz jest w niebycie i czekają na nią nowe wyzwania. Dokąd doprowadzi ją to wszystko, co na nią czeka i co odkryje?

 

 

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/11/cytoniczka-brandon-sanderson.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)