Caligula #1
David Lapham, German Nobile

Jakie inne wydawnictwo mogłoby się pokusić, by stworzyć taką ... paranoję? Oczywiście AP. Ale ta paranoja wyszła im całkiem nieźle.Komiks luźno nawiązuje do historii. Oczywiście są pewne fakty z życia Cesarza, jednak na potrzeby fabuły zostały zmienione - jak np. historia z koniem. Ale już sprawa jego i jego siostry nie. Kaligula przedstawiony jest, jeśli wierzyć źródłom historycznym, bardzo realistycznie. To despota, rozpustnik, i - szaleniec. Skoro jest Cesarzem Rzymu - może robi co chce i tak jest. Ludzie obawiają się go i kochają - bo muszą (dziwnym trafem facet mi się z cesarzem Koreańskim kojarzy...). Historię widzimy oczami Junisa, on jest tutaj 'narratorem'. Jeden z tomów kończy się w taki dwuznaczny sposób. Nienawidzi Kaligulę, ale wydaje mi się, że czasem, czasem kocha go. W jakiś dziwaczny, pokrętny sposób darzy go uczuciem, pomimo mordu na jego rodzinie i rzeczy, jakie z nim robi. Ale to, co się nie zmienia, to pragnienie, by zabić Imperatora. Problemem jest, że on nie chce umrzeć, czy też - nie może. Dlaczego? Jest pewna kostka, sześcian, gdzie są różne dusze i...I to intryguje. W jaki sposób Kaligula ja zdobył? Czemu ukrywa ją tam, gdzie ją ukrywa? Co się stanie, gdy mu ją zabiorą? Idźmy dalej. Czy Junis go zabije? Czy może jednak zginie tak, jak w tle historycznym - zabity przez senatorów? Co się stanie z chłopakiem? Komiks jest pełen brutalnych scen. Nagości. Gwałtów. Krwi i robactwa. I szaleństwa. Jednak polecam do zajrzenia. Chociaż do pierwszego tomu. Takie... małe studium psychozy ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)