Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych

Ocena: 0 (0 głosów)
Odbezpieczony granat dla teatru. David Lynch wymięka! Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych to debiut książkowy Mateusza Pakuły i jednocześnie pierwszy projekt wydawniczy Fundacji SPLOT. „To jest tak że rzecz się dzieje gdzie chcesz. Jest wiele możliwości. Różnych. Didaskalia możesz pominąć i przeczytać później albo możesz od razu je wykreślić bo didaskalia są nieważne. Dialogi są ważne a didaskalia są nieważne. Z dialogów się dowiesz a didaskalia mogą ci tylko namieszać albo ci popsuć koncepcję albo co najgorsze uwięzić ptaka twojej wyobraźni. A więc wznoś się swym ptakiem i omijaj didaskalia szerokim łukiem lub wykreśl je”. – fragment sztuki Miki mister DJ O AUTORZE Mateusz Pakuła (1983) – student IV roku reżyserii teatralnej (specjalność dramaturgiczna) na Wydziale Reżyserii Dramatu w PWST im. L. Solskiego w Krakowie. Zanim trafił do szkoły teatralnej, studiował filozofię na Uniwersytecie Łódzkim i wiedzę o kulturze na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Finalista I edycji konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną. W maju 2010 r. nakładem krakowskiego SPLOTU ukazał się jego debiut książkowy – Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych. Tytułowy utwór jest wystawiany przez Teatr im. J. Osterwy w Lublinie od marca 2010 r., reżyseruje Krzysztof Babicki. Ponadto 10 maja tego roku odbyło się czytanie sztuki Książę Niezłom w Teatrze Polskim we Wrocławiu (reż. Jakub Porcari). Na czerwiec 2010 r. Teatr Dramatyczny im. W. Holoubka w Warszawie szykuje inscenizację Donkiszota (reż. Maciej Podstawny) – kolejnej z Pięciu sztuk teatralnych pomieszczonych w tomie. Mateusz Pakuła w 2007 r. asystował Peterowi Zelence przy Oczyszczeniu w Starym Teatrze w Krakowie, w 2008 r. – Mikołajowi Grabowskiemu przy Trans-Atlantyku. Jest również autorem adaptacji scenicznej poematu Tomasza Różyckiego Dwanaście stacji. Premiera spektaklu pod tym samym tytułem, w reżyserii Evy Rysovej, odbyła się w Starym Teatrze w styczniu 2010 r. Jako dramaturg Pakuła współtworzy także spektakle dla dzieci. Inscenizacja Co w trawie piszczy, pokazana we Wrocławskim Teatrze Lalek we wrześniu 2009 r. (reż. Radosław Kasiukiewicz), znalazła się w finale XVI Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. O KSIĄŻCE Niemal wczoraj, bo w 2008, Mateusz Pakuła puścił w świat swojego Białego Dmuchawca, a już jest autorem pięciu sztuk, z których każda demonstruje niepośledni talent i nadzwyczajny wigor twórczy. Pakułowa wyobraźnia zdaje się nie mieć granic, a język, którym młody autor obdarowuje swoje niezwykłe postaci z tego i nie z tego świata, dowodzi, że z polszczyzną można wyczyniać rzeczy, o jakich się filozofom nie śniło. Bohaterami sztuk Pakuły są zarówno przecwane i perwersyjne dzieci, jak ich starsze rodzeństwo kuszone przez medialno-masowo-rozrywkowo-szkolny świat. A także toksyczni rodzice, dziwaczni dziadkowie i w ogóle cała ta dorosła menażeria kiepsko sobie radząca z potomstwem. Nie są to jednak dramaty realistyczne, choć wielu z nas zobaczy tam coś bardzo znajomego. Więc poetyckie? Może bardziej… Surrealistyczne? A jakże. Ale w tym sensie, w jakim nasz zwariowany świat jawi się jako czysty surrealizm. Albo krzywe zwierciadło – groteskowe, zabawne, dramatyczne, czasem tragiczne. Niemało jak na kogoś, kto jest wciąż na początku drogi. – Tadeusz Nyczek

Informacje dodatkowe o Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych:

Wydawnictwo: inne
Data wydania: 2010-05-24
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-928042-4-6
Liczba stron: 246

więcej

Kup książkę Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych - opinie o książce

Inne książki autora
Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję
Mateusz Pakuła 0
Okładka ksiązki - Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję

To nie jest powieść o śmierci, to opowieść o umieraniu. Szczera, intymna do granic, groteskowa, brutalna, smutna i okropnie śmieszna. To dziennik umierania...

Skóra po dziadku
Mateusz Pakuła0
Okładka ksiązki - Skóra po dziadku

Nowa książka autora Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję. W swojej drugiej powieści Mateusz Pakuła ponownie sięga do rodzinnej historii...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy