Autobiografia Kuby Rozpruwacza
James Carnac

James Carnac jest przekonany, że jego obsesją na temat krwi wynika z dziedzicznego obciążenia. Jego ojciec (chirurg) poderżnął gardło żonie, a potem sobie, w dodatku James dostał od wuja drzewo genealogiczne rodziny, z którego wynika, że większość męskich przodków była katami! James uważał ponadto, że dzięki mordom na prostytutkach, zapewnił bezpieczeństwo pożytecznym członkom społeczeństwa... "Kariera Kuby Rozpruwacza" skończyła się wraz z wypadkiem. James stracił nogę w wyniku potrącenia przez konny tramwaj. Po latach piszę swoją autobiografię, której fragment wpada w ręce gospodyni. James zamierza zgładzić ją przy użyciu piecyka gazowego. Los jest przewrotny i to on ginie w pożarze. Czy jednak jest to na pewno biografia? Raczej fikcja literacka, niezła powieść z wykorzystaniem opisów prawdziwych zdarzeń.

"Kto będzie autorem twojej autobiografii?" Takie pytanie usłyszałam kiedyś w programie "Matura to bzdura". I takie pytanie nasunęło się mi po przeczytaniu tej książki.
Po " Autobiografię Kuby Rozpruwacza " sięgnęłam z ciekawości. W końcu do tej pory nie wiadomo kim naprawdę był Rozpruwacz.
Autorem "Autobiografii" jest James Carnac.
Książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza opowiada o dzieciństwie i młodości Carnaca. Oraz o tym co ukształtowało jego późniejsze losy. Druga część opisuje działalność Kuby Rozpruwacza a trzecia starsze lata Carnaca.
Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie. Stąd też znamy motywy działania Carnaca. Ale to nie jest człowiek, którego da się lubić. Jest bardzo cyniczny, antypatyczny. No i przyznaje się, do morderstw popełnionych przez Kubę Rozpruwacza. Z ciekawości zaczęłam szukać informacji na temat tego człowieka. I wiecie co, nie znalazłam zupełnie nic. Dziwne...
Książkę bardzo dobrze mi się czytało. Narrator umiejętnie wciąga czytelnika w meandry swojego pokręconego umysłu. Akcja toczy się względnie wolno ale przykuwa uwagę. Nie jest to raczej lektura do poduszki. Ale polecam.

Bardzo przeciętna historia Kuby Rozpruwacza rzekomo pisana przez niego. Pod koniec już się zakręciłam, kto, co i dlaczego, i gdzie jest granica między prawdą a fikcją literacką. Jeśli ktoś chce poznać zbrodnie Kuby Rozpruwacza, to warto po tę lekturę sięgnąć. W innym razie warto jednak się nad tym zastanowić.