Antropocen. Twój i mój świat
John Green

Johnowi Greenowi daję 5 gwiazdek za pierwszą książkę z gatunku literatury faktu. Wydawnictwu Bukowy las również 5 gwiazdek za jej wydanie w Polsce.

Jestem fanką Greena. Jego książki pisane dla młodzieży i o młodzieży, mnie - matce nastolatka pozwalają lepiej zrozumieć obecne problemy nastolatków, nieco różniące się od problemów, z jakimi w nastoletnim życiu borykałam się ja i moi rówieśnicy. Byłam więc niezwykle ciekawa nowej odsłony autora, dlatego niezmiernie się cieszę, że dzięki uprzejmości wydawnictwa jego najnowsze dzieło trafiło w moje ręce.

Książka "Antropocen. Twój i mój świat" powstała z esejów pojawiających się w różnych formach: w podcaście o tym samym tytule, w którym „recenzuje różne aspekty planety skupionej na człowieku w pięciogwiazdkowej skali” (tak jak i w formie pisanej),

serialu "Zadanie ze sztuki", lub kanale Vlogbrothers na YouTubie.

Tak, jak znane mi książki m.in. "Gwiazdy naszych wina", "Szukając Alaski", czy "Żółwie aż do końca", tak ten zbiór bardzo osobistych tekstów, nie tylko wzrusza, bawi poprzez przesiąkającą w nich ironię pozwalającą "uciec od żywych emocji", daje nadzieję, ale przede wszystkim ponownie pokazuje fascynację Johna światem i drugim człowiekiem, nie ignorując cierpienia jego i innych istot. Choć przeglądając ich tytuły: "Naklejki"potrzyj i powachaj"", "Pingwiny z Madagaskaru", "Występ Jerzego Dudka 25 mają 2005 roku" można odnieść wrażenie, że to teksty przypadkowe i mało istotne, w rzeczywistości przypominają rozmowę z bliskim znajomym zdradzającym nam sekrety i doświadczenia z prywatnego życia, z inteligencją poddającym się refleksjom na tematy poważne oraz popisującym się erudycją. Te eseje podkreślają obraz różnych sprzeczności ludzkiego życia wyraźnie widocznych w czasie pandemii Covid oraz tego, jak życie łączy się z wielkimi siłami epoki, w której obecnie żyjemy i wywieramy ogromny wpływ na naszą planetę, a co za tym idzie, także na jej przyszłość, wodzą na pokuszenie szukania odpowiedzi na pytanie Dlaczego?, albo Jaki to ma sens?. Podkreśliłam w nich wiele cennych cytatów, do których będę powracać i udostępniać dalej, ponieważ to naprawdę niepowtarzalne, fascynujące spojrzenie na współczesną cywilizację, które nigdy się nie zestarzeje. Jestem przekonana, iż nawet zaglądając do tej pozycji ponownie po pewnym czasie, wciąż będzie aktualna. 

Antropocen to epoka geologiczna, epoka, w której obecnie żyjemy i pewnie dlatego autor dał swojej książce tytuł "Antropocen. Twój i mój świat", iż mamy bardzo duży wpływ na to jak żyjemy, jak eksploatujemy wszystkie dostępne nam dobra oraz w jakim stanie zostawimy naszą planetę Ziemię.
Johna Green zebrał w tej książce często dziwne, lecz dość wyjątkowe zarazem opowieści i podczas ich recenzowania przyznaje im gwiazdki, od jednej do pięciu. Poznajemy jego poglądy na temat bardzo zróżnicowanej tematyki od komety Halleya, pluszowe misie, internet, zachody słońca, zarazę, szept czy klimatyzację lub platany, lecz mnie najbardziej zaskoczyło, że w swojej publikacji wymienił coś naszego, polskiego a mianowicie - występ Jerzego Dudka 25 maja 2005 roku i na dodatek przyznał mu 5 gwiazdek.

"Niechby ktoś powiedział dziesięcioletniemu Jurkowi Dudkowi, że w przyszłości obroni dwa rzuty karne w finale Pucharu Europy za pomocą najdziwniejszej z możliwych sztuczek. Niechby ktoś powiedział dwudziestoletniemu Jerzemu Dudkowi, grającemu za 1800 dolarów rocznie, że za dekadę uniesie w górę Puchar Europy."

Te krótkie recenzje Johna Greena są czasem bardzo zabawne i tak wciągające, ze czyta się je jak przygodową książkę, chcąc wiedzieć co dalej i co dalej.
Nawet nie przyszło mi do głowy, a przecież żyję na tym świecie już kilkadziesiąt lat, że my ludzie możemy tak wiele zrobić dla naszej planety a tego nie robimy. W sumie to nawet nie wiem dlaczego. Czy nam się nie chce czy raczej nie myślimy o przyszłości naszej Ziemi. Pewnie tak jest, jesteśmy zbyt wygodni i coraz bardziej roszczeniowi aby się temu przyjrzeć i cokolwiek zrobić dla dobra nas wszystkich.
Książka zawiera bardzo dużo trafnych spostrzeżeń, muszę przyznać, że autor bardzo się przyłożył do tego aby uświadomić nam na co mamy zwracać swoją uwagę, która dotyczy otaczającej nas rzeczywistości. Poruszane w niej tematy bardzo mi się podobają, nie tylko ten o Jerzym Dudku, chociaż przyznam, że nie miałam pojęcia, iż był on górnikiem. I pewnie jest więcej takich osób jak ja.
Nie czytałam wcześniej żadnej książki Johna Greena, ale teraz pewnie zajrzę do jego twórczości, chociaż jest to literatura raczej młodzieżowa. Przyznam, że gdyby nie promocja tej książki na LC, to pewnie nawet bym po nią nie sięgnęła, gdyż w mojej bibliotece nie ma na tego typu książki popytu, więc ich nie zamawiają po prostu.
Wyłapałam z tej książki kilkanaście bardzo ciekawych sentencji i zdań, które z pewnością będą miały wpływ na moje postrzeganie świata. Część cytatów umieściłam w swojej wirtualnej biblioteczce a reszta jest zaznaczona i zawsze będę mogła do niej wrócić i podzielić się nimi z innymi.

"Przyszłość, przy całej swej nieuniknioności, zawsze wydaje mi się niejasna i mglista - aż przestaje taka być."

Myślę, że ta książka jest warta polecenia, ja swoją dałam już nastoletnim wnukom do czytania i po kilku rozdziałach są nią zachwyceni. Wiem, że obecnie czytanie książek jakoś wyszło z mody i czytające nastolatki (nie licząc lektur szkolnych) to wyjątki i powód do wyśmiewania, lecz moje wnuki mają chyba w genach czytanie i nie przejmują się przytykami. Ja dzięki nim przeczytałam wiele wartościowych książek dla młodzieży i dzieci.
Jak mi się podoba antropocen? Można powiedzieć, że jest tak jak my - i cudowny i okropny zarazem.

Polecam!

Wydawnictwu Bukowy Las bardzo dziękuję za możliwość przeczytania tej książki.

"Ludzie stanowią zagrożenie dla swego własnego gatunku..."

John Green jest znany przede wszystkim jako autor powieści młodzieżowych. W swoich książkach porusza trudne tematy związane m.in. z poważnymi chorobami. Prywatnie mierzy się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, o czym dowiadujemy się z kart jego najnowszej publikacji "Antropocen. Twój i mój świat", która ukazała się w Polsce dzięki Wydawnictwu Bukowy Las. Jak sam autor stwierdza, jest to książka należąca do literatury faktu (na końcu znajdują się notatki - z nich można się dowiedzieć m.in. o pomysłach na poszczególne rozdziały i wykorzystanych źródłach).

Autor w swoich esejach zwraca uwagę na bardzo ważne kwestie związane z istnieniem naszego gatunku i jego wpływu na losy planety. Zaznacza, że to od nas - ludzi - zależy, kiedy dojdzie do kolejnego globalnego wymierania. Przy okazji ocenia w pięciogwiazdkowej skali różne, istotne z jego punktu widzenia osiągnięcia, odkrycia, zjawiska...

Gatunek, który zawsze umiał tylko znajdować drogę do "więcej", musi teraz znaleźć drogę do "mniej".

John Green pokazuje nam liczne sprzeczności, z którymi mamy do czynienia. Robi to w sposób wyrazisty. Zestawia życie ze śmiercią, radość z depresją, nadzieję z obawą.

Co to oznacza - żyć w świecie, w którym masz moc uśmiercania tysięcy gatunków, ale możesz też zostać powalony na kolana albo uśmiercony przez pojedynczą nić RNA?

Największe wrażenie zrobiło na mnie przedstawienie historii Ziemi w przeliczeniu na jeden rok kalendarzowy. Miłośnicy "Parku Jurajskiego" znajdą sporo interesujących faktów, ponieważ autor zwraca uwagę na elementy fikcyjne, o których warto wiedzieć. Totalnym zaskoczeniem dla mnie był z kolei esej poświęcony Jerzemu Dudkowi, jego życiorysowi oraz historycznej chwili, która została przedstawiona z perspektywy samego Dudka, jak i Jamiego Carraghera. Z biologicznego punktu widzenia warto zwrócić uwagę na gatunki, którym autor poświęcił uwagę - bernikla kanadyjska, Staphylococcus aureus, wiechlina łąkowa, platan zachodni, ale szczególnie interesujące jest ukazanie błędów merytorycznych i okrucieństwa, do jakich dopuścili się twórcy pewnego tzw. filmu dokumentalnego o lemingach.

Książkę czyta się świetnie. Nie zniechęca poważna tematyka, gdyż została ona przedstawiona w bardzo lekkiej formie. Analizy, przemyślenia, ogromna empatia, dawka humoru to cechy charakteryzujące "Antropocen". Kończąc jeden rozdział zastanawiamy się, co też autor zaserwuje nam w kolejnym, ponieważ jego wnikliwość i niesamowita umiejętność przedstawiania, często zwyczajnych zagadnień jest naprawdę godna podziwu. Czasami jednak miałam wrażenie, że użyte słowa/sformułowania nie do końca oddają zamierzony przekaz, ale to akurat może mieć związek z tłumaczeniem.

Podczas lektury możemy wyczuć niesamowitą wrażliwość, miłość do świata i ogromną troskę o jego losy - o naszą wspólną przyszłość.

(...) świat nas przeżyje - a nawet stanie się bez nas w pewnym sensie bardziej żywy. Będzie więcej śpiewających ptaków. Więcej wędrujących zwierząt. Więcej roślin przebijających się przez nasze chodniki (...)

Cieszę się, że John Green - autor powieści młodzieżowych zdecydował się na poruszenie tak ważnej tematyki. Przyznaję mu za to pięć gwiazdek 😉