Antonia Rosminiego personalistyczna koncepcja prawa
Michał Barański

Ocena: 0 (0 głosów)

Studium na temat personalistycznej koncepcji prawa Antonia Rosminiego — włoskiego filozofa i teologa, żyjącego w latach 1797-1855, beatyfikowanego przez papieża Benedykta XVI w 2007 r. — jest trzecią monograficzną pracą w języku polskim o filozofii społecznej tego myśliciela, obok publikacji Pawła Borkowskiego Podstawowe normy społeczno-polityczne w systemie filozoficznym Antonia Rosminiego oraz rozprawy habilitacyjnej Krzysztofa Wroczyńskiego Prawo wobec moralności. Antonia Rosminiego koncepcja filozofii prawa. Niniejsza książka próbuje umieścić dorobek rosminiański na tle współczesnego personalizmu; autor uważa Rosminiego za najwybitniejszego nowożytnego filozofa chrześcijańskiego — wielkiego systematyka na miarę św. Tomasza z Akwinu. Od analitycznego omówienia dzieł Rosminiego z zakresu filozofii prawa ważniejsza jest myśl przewodnia tego studium: tylko osoba zawiera konstytutywne elementy prawa — jest jego podmiotem i przedmiotem zarazem, tak jak w wojtyliańskiej gnoseologii osoba jest i podmiotem, i przedmiotem poznania. Rekonstrukcja obiektywizmu w poznaniu i realizmu w ontologii, jaką prezentuje Rosmini, jest ciągle nieodkrytym przez myśl europejską powrotem do źródeł filozofii, do philosophia perennis — do antycznych i średniowiecznych korzeni naszej kultury. Łączność filozofii praktycznej i filozofii teoretycznej, która została zakwestionowana w epoce nowożytnej, a zanikła w postmodernizmie, powraca w pełnym blasku, w szczególny sposób w rosminiańskiej etyce, filozofii prawa i nauce o szczęściu (eudajmonologii), które łączą się z bytem i jego poznaniem. Choć potrzebujemy wielu prac, aby polskiemu Czytelnikowi przybliżyć filozofię Antonia Rosminiego, to ta jedna książka stanowi na tej drodze krok do przodu.