Alicja w krainie czasów. Czas zaklęty. Tom 1
Ałbena Grabowska

'' Alicja w krainie czasów '' Cykl: Alicja w krainie czasów (tom 1) to pierwsza czytana przeze mnie powieść autorstwa Pani Ałbeny Grabowskiej, w której to czytając, ją byłam obserwatorką życia codziennego bohaterów, a w którym los każdego z nich opisywany jest z osobna.

Każdy z występujących w tej powieści bohaterów posiadał swój indywidualny, mocny charakter, który co prawda bywał zmienny, a dzięki temu Czytelnik będzie mógł dokonać oceny z wszelkiego rodzaju ich postępowań, które nie zawsze były one dla mnie zrozumiałe.

Nie zabraknie, w tej powieści w trakcie czytania nagłych zwrotów akcji, ciekawie opisanych wątków, z delikatną nutką tajemniczości, którą chce się ją chętnie odkrywać.

Powieść ta składa się z 13 rozdziałów podzielonych na II części.

Zdecydowanie czytało mi się szybciej II część ze względu na szybszy przebieg całościowy tej powieści oraz mogłam poznawać zachowania występującej w niej bohaterów, w tym Alicji, która to skradła mi serce swoją niezwykłą wrażliwością oraz pewnością siebie w kwestii zadawania odważnych pytań.

Po głębszym zapoznaniu się z treścią tej niezwykle napisanej powieści mogę stwierdzić, że dla wielu z nas będzie ona może stanowić wskazówki czy słusznie postępujemy w kwestiach wychowawczych dotyczących dzieci, ale nie tylko własnych, lecz dla tych, co jest dla nich obce w miejscu, w którym poznając nowy i nieznajomy świat własnej przeszłości.

Wydawnictwu Zwierciadło dziękuje za podarowanie mi do zrecenzowania powieści autorstwa Pani Ałbeny Grabowskiej pt. '' Alicja w krainie czasów '' Cykl: Alicja w krainie czasów (tom 1).

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Ałbeny Grabowskiej uważam za udane.

Polecam przeczytać tę powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fabuła rozpoczyna sie pod koniec XIX wieku(1880 rok),kiedy to hrabia Jan Księgopolski zostaje podwójnym ojcem.Tego samego dnia rodzi mu sie ślubny syn i nieślubna córka.Jego syn wkrótce umiera,a mała Alicja zostaje adoptowana przez państwa Księgololskich.Matka dziewczynki,służąca w dworze hrabiego popełniła samobójstwo.Pierwsza część opowiada o dzieciństwie Alicji,jej emocjonalnym zaniedbaniu.Rodzice dbają o to by miała co jeść,w co się ubrać,czym się bawić czy czego sie uczyć,ale kompletnie zaniedbują ją pod względem uczuciowym.dziewczynka jest niezwykle zdolna i inteligentna,ale świat i rodzinne tajemnice poznaje jedynie z tego co podglądnie lub podsłucha.Wie,że krewni jej nie poważają,choć nie wie z jakiego powodu.wie również,że ludzie ze wsi boja sie jej i obwiniaja nie wiadomo o co...Przesądy,wiara w czary i zabobony,życie w wiejskim dworku to wszytko znajdziemy w tej książce.Jednocześnie poznajemy życie kobiet z elity skoncentrowanych jedynie na modzie,pochodzeniu ,dobrym wyglądzie i niezłym ożenku,skonfrontowane z życiem prostych służących,guwernantek,osób-rezydentek w wiejskim dworku...Nie jest to romans,jak na razie czyta się to jak dobrą obyczajówkę.Jestem ciekawa co sie stanie,jeśli Alicja odkryje swoje pochodzenie a wydaje mi się to jedynie kwestią czasu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Natalia pracuje w kuchni na dworze Księgopolskich. To prosta, miła i ufna dziewczyna. Natka nawiązuje romans z hrabią, nie wiedząc, że jest tylko jedną z jego licznych kochanek. Dziewczyna zachodzi w ciążę i naiwnie wierzy, że kochanek opuści żonę i zwiąże się z nią. Niestety, okazuje się, że Jan będzie miał również dziecko z prawego łoża. Natalia załamuje się i zaczyna dziwnie się zachowywać. Ludzie się jej boją. Uważają, że rzuca klatwy, a w sobie nosi diabelski pomiot. Natalia i Elżbieta rodzą dzieci w tym samym czasie. Niestety dziecko Elżbiety i Jana umiera. W tej sytuacji Alicja - córka Natki zostaje jej odebrana i oddana hrabiostwu.
.
Druga część osób książki skupia się na dorastaniu Alicji. Dziewczyna nie ma pojęcia o swoim prawdziwym pochodzeniu. Jest bystra, inteligentna oraz wszechstronnie uzdolniona: fizyka, chemia i matematyka, a także literatura i język obcy nie sprawiają jej żadnego problemu. Alicja nie doznaje rodzicielskiego ciepła. Przybrani rodzice nie zwracają na nią większej uwagi, nie okazują miłości.
.
Akcja książki toczy się w pięknym, typowym, staropolskim dworku. Cudownie było wrócić do takich klimatów w książce, która nie jest obowiązkową lekturą szkolna. 😅 Książka bardzo dobrze oddaje ówczesne realia życia w dworze i na wsi ukazując zarówno jego blaski jak i cienie. Bohaterowie są świetnie wykreowani i wyraziści. Zakończenie mnie zachwyciło. Jest takie, jakiego często szukam w książkach. Niby wszystko jasne ale jednak jest kilka niedopowiedzeń, więc od razu chce się poznać dalsze losy bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ałbena Grabowska udowodniła już w "Stuleciu winnych", że saga to ten rodzaj powieści, który wychodzi jej świetnie. "Alicja w krainie czasów" przywodzi nam na myśl utwór pt: "Alicja w krainie czarów", ale nie tylko ze względu na podobieństwo tytułu, ale również ze względu na pewną niezwykłą, magiczną aurę. W powieści Ałbeny Grabowskiej znajdziemy gusła,dziewczynkę, która doskonale rozumie świat zwierząt i roślin, złą macochę, ale również konwenase, pozory i obłudę.
Oczywiście cały czas musimy pamiętać, że autorka przeniosła nas do roku 1880, w którym to mieliśmy wyraźny podział społeczeństwa na arystokrację i chłopstwo, w którym z jednej strony był świat dworski, świat zabaw i beztroski, świat tak naprawdę w większości ludzi pustych, którzy czas spędzali na zabawach, balach, brylowaniu w towarzystwie. Z drugiej strony świat czworaków, biedoty, analfabetów, ludzi prostych, którzy służyli we dworach, wierzyli w zabobony.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyjemna, zabawna, bardzo poruszająca. Alicja jest bardzo ruchliwym dzieckiem które zadaje masę pytań, musi przy tym bardzo uważać na etykietę i dobre wychowanie. Cała historia jest osadzona w interesującym dla mnie czasie czyli roku 1880, można się wiele dowiedzieć o panujących wtedy zwyczajach i tradycjach, a słowo "Skandal" miało wtedy zupełnie inne znaczenie niż teraz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała książka-zresztą jak wszystkie Pani Grabowskiej. Przeczytałam jednym tchem w dwie noce :) Jakże łatwo było się w tej opowieści zapomnieć...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka opowiada o barwnym życiu hrabiego Księgopolskiego, jego romansach (w tym wielce nieszczęśliwych), (początkowej) miłości do żony i utracie potomka. Niemniej to nie on jest głównym bohaterem, a jego córka z nieprawego łoża Alicja. Matka dziewczynki w akcie desperacji jest w stanie zaprzedać swą duszę diabłu, byle ojciec uznał swe dziecko... Autorka zgrabnie wplata w swą powieść autentyczne postaci, np. Henryka Sienkiewicza, który chętnie gawędzi z Alicją na jednej z kolacji... Opowieść wciągająca, choć chyba nie tak, jak trylogia Winnych. Ale liczę, że historia nabierze rozpędu w kolejnych częściach. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała powieść napisana pięknym polskim językiem i cudownym stylem, świetnie oddająca klimat XIX wieku.Bardzo realistycznie oddane życie ziemiaństwa i szlachty w Polsce pod zaborami. Z ich wszelkimi uciechami, marnotrawieniem czasu, słabościami i bolączkami. Pani Ałbena po raz kolejny pokazała jaką ogromną ma klasę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna świetna książka pani Ałbeny! Niesamowity klimat epoki, szczyptą magii i cudowne a jednocześnie tak nieświadome "dziecko". Jedynie chyba okładka nie zgrywa mi się tu z treścią, gdyż ani do samej Alicji ani do jej matki nie pasuje mi ten obraz...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Miara człowieczeństwa w tym właśnie się ustoi, kto dla najprostszych jaki będzie." Cudowna, magiczna, pełna emocji podróż czytelnicza. Trudno oderwać się od książki, mocno przykuwa naszą uwagę, oczarowuje pięknym stylem, dużą wrażliwością i zmysłowością. Natychmiast wciągamy się w niezwykłą fabułę, poddajemy fantastycznie wykreowanemu światu, wyjątkowej atmosferze, wyrazistym i przekonywującym postaciom, również tym drugoplanowym. Spokojna dynamika akcji, dopracowane dialogi, robiące wrażenie opisy, zachowany duch epoki i mentalność ludzi. Wszystko świetnie ze sobą współgra, uzupełnia się, współtworząc cenną wartość dodaną powieści. Interesująca mieszanka historyczno-obyczajowa, zgrabnie, wdzięcznie i z lekkością usnuta, dająca możliwość pełnego zaangażowania się w towarzyszenie bohaterom w ich nietuzinkowych ścieżkach życia, odbioru najdrobniejszych detali powieści i odczuwania dużej satysfakcji czytelniczej. Przenosimy się pod koniec dziewiętnastego wieku, do malowniczego podwarszawskiego dworku, gdzie na świat przychodzi dwoje dzieci hrabiego Jana Księgopolskiego, pana na Kodorowie. Chłopiec Gustaw i dziewczynka Alicja rodzą się z piętnem wypełniającym ich przeznaczenie. Czy można oszukać los, skorzystać na jego przewrotności, przeciwstawić się siłom fatum? Jaką mamy moc zmieniania biegu zdarzeń i stawiania czoła konsekwencjom podejmowanych decyzji? Czyż wszystko to, co dajemy światu od siebie, nie wraca później do nas ze zdwojoną siłą? Bardzo podobało mi się wykorzystanie w powieści nuty guseł, zabobonów, czarów, uroków i zaklęć, kontrastu wiary i nauki, wiejskiego i miejskiego klimatu. Ciekawie ukazane przywary, słabości i podwójna moralność wybranych postaci, również rozterki, niepewność, niezrozumienie, nienawiść, oddanie, miłość i ufność. Znajdziemy wiele odwołań do poszukiwania własnej tożsamości, miejsca w świecie, dążenia do samookreślenia, zbudowania silnego poczucia własnej wartości, ale także walki z uprzedzeniami, fałszywymi obietnicami, upokorzeniem, odrzuceniem i samotnością. Powieść podbiła moje serce, pozostawiła w mocno niecierpliwym wyczekiwaniu na drugi tom i możliwość śledzenia dalszych interesujących losów niezwykłej Alicji. bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z twórczością Pani Ałbeny Grabowskiej spotykam się po raz pierwszy. Wcześniej niestety nie miałam przyjemności czytania jej książek, czego już teraz żałuję. Dzisiaj mam dla Was słów kilka o ,,Alicji w krainie czasów", która jest I tomem sagi ,,Czas zaklęty". Akcja utworu dzieje się pod koniec XIX wieku. Hrabia Jan Księgopolski wdaje się w romans ze służącą Natalią. Owocem schadzek jest ciąża dziewczyny. W tym samym czasie na świat ma przyjść prawowity dziedzic. Natalia zaczyna zastanawiać się, co zrobić, żeby Jan wybrał ją z dzieckiem. Postanawia udać się do wiejskiej znachorki. Niestety konsekwencje jej działań doprowadzą do śmierci. I to nie jednej. Zabrzmiało troszkę strasznie. Z jednej strony historia wydaje się banalna. Bo ile to już naczytaliśmy się o niespełnionej miłości, o trójkącie, niechcianej ciąży, jednak tutaj sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana i nieszablonowa. Najpierw trzeba zastanowić się dlaczego dochodzi do zdrady skoro żona Jana, Elżbieta, jest tak piękna i wspaniała? Może z zewnątrz... Niestety tak naprawdę to pusta kukła, która zajmuje się strojami, zimna, oschła, nieczuła (od razu nasunęło mi się skojarzenie Izabeli Łęckiej). Przez jej nieciekawy charakter mąż szuka zaspokojenia u innych kobiet. Tutaj także Pani Ałbena ukazuje naszą rodzimą arystokrację w pełnej krasie - zainteresowaną własnym wyglądem, rozrywkami, uciechami, balami, zatajaniem skandali, romansami, zdradami czy organizowaniem seansów spirytystycznych. Bardzo podobają mi się realia, w jakich pani Ałbena osadziła tę powieść. XIX-wieczna odremontowana Warszawa, z brukowanymi ulicami, dorożkami, gazowymi latarniami i ,,wynalazkiem pana Bella". Autorka włożyła mnóstwo pracy w napisanie tej powieści, aby oddać klimat, realizm czasów, nakreślić tło historyczne i ukazać losy nieszablonowych bohaterów. Książka napisana została przepiękną polszczyzną, dialogi bardzo przyjemnie się czyta. Plusem jest także prolog, który wprowadza czytelnika w fabułę i wzbudza ciekawość. Przez to nie można oderwać się od powieści. Jestem urzeczona także okładką, na której widzimy autorkę, która jest przepiękną kobietą. ,,Alicja w krainie czasów" to opowieść miłości, braku akceptacji i samotności. Ale też o walce, jaką musi stoczyć kobieta, która chce być szczęśliwa. I do czego jest zdolna, aby osiągnąć postawiony cel. A wszystko to przeplata się z magią i czarami. Historia szalenie mi się podoba i z pewnością sięgnę po inne książki autorki. Serdecznie polecam! http://reading-mylove.blogspot.com/2016/06/egzemplarz-recenzencki-abena-grabowska.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przenosimy się do roku 1880. Natalia jest służącą w domu rodziny Księgopolskich. W wyniku romansu z hrabią zachodzi w ciążę, jednak nie ona jedna spodziewa się dziecka. Elżbieta, żona hrabiego Jana, również jest w ciąży i ma urodzić mu dziedzica. Natka w końcu dostrzega, że Jan nigdy nie odejdzie od żony, a ona sama nie będzie wiodła szczęśliwego i zamożnego życia obok ukochanego. Dziewczyna postanawia poprosić o pomoc szeptuchę, aby zrealizować swoje marzenia. Przynosi to straszne w skutkach konsekwencje, przez co tej samej nocy na świat przychodzi dwójka dzieci, ale tylko jedno z nich ma szansę przeżyć. Ałbena Grabowska jest autorką, z której twórczością miałam dopiero okazję się zapoznać. Kilkukrotnie słyszałam o jej książkach, ale nigdy nie miałam szansy po nie sięgnąć. Czas zaklęty to pierwsza część trylogii ,,Alicja w krainie czasów". Książkę rozpoczyna prolog, którego wydarzenia zaburzają nieco chronologię całej powieści. Ale to plus, ponieważ po zapoznaniu się ze wstępem czytelnik z niecierpliwością chce przeczytać, co się stanie dalej. Początkowo poznajemy bohaterów, autorka delikatnie i subtelnie zarysowuje całą historię, a my powoli wchodzimy w tamtejszy świat. Jest to świat twardych zasad, których złamanie grozi konsekwencjami. Historia małej Alicji i pozostałych bohaterów tak na mnie wpłynęła, że nie miałam ochoty odkładać książki na bok. Często targały mną sprzeczne uczucia, razem z bohaterką szukałam odpowiedzi na nurtujące pytania, chciałam z nią poznawać świat. Myślę, że Alicja jest bardzo mądrą i uroczą dziewczynką i zdecydowanie różni się od większości dzieci. Zamiast uczenia się dobrych manier i wybierania sukni na kolejne przyjęcia woli czytanie, spędzanie czasu w domowej bibliotece oraz odkrywanie nowych miejsc. Czułam, że bohaterka jest mi naprawdę bliska, rozumiałam ją i targające nią wątpliwości. Współczułam, gdy przez pozostałych była traktowała w podły sposób. Autorka stworzyła pełnowymiarowych bohaterów z krwi i kości. Oprócz Alicji mamy okazję poznać Jana, jego żonę Elżbietę, a także cały szereg służących i nauczycieli dziewczynki. Jednak niektórych postaci po prostu nie da się polubić. Nie jest to oczywiście wadą, ponieważ bohaterowie mają za zadanie wzbudzać w nas różnego rodzaju emocje, możemy pałać do nich sympatią, polubić, albo wręcz przeciwnie -- znienawidzić. Jeżeli mam być szczera, to Elżbieta była postacią, której nie byłam w stanie w żaden sposób polubić. Początkowo jej współczułam -- zamknięta w sobie, cicha, wychowana przez ojca, który nie wpoił jej żadnych ważnych wartości, potem jednak zmieniłam o niej zdanie. Znienawidziłam w niej wszystko, co było możliwe. Elżbieta niejednokrotnie w powieści pokazała swoje prawdziwe oblicze. Ałbena Grabowska w swojej książce pokazała szereg wad polskiej arystokracji. Wspomniała nie tylko o ich konsumpcyjnym trybie życie, ale również o wybredności oraz o dbaniu tylko i wyłącznie o własne potrzeby. Nie interesowały ich nawet własne dzieci, które według niektórych, potrafiły przynieść tylko wstyd. Opisała również zamiłowanie arystokracji do seansów spirytystycznych. Dodatkowym atutem powieści było wplecenie w nią wątku magicznego, który nie jest może obszerny, ale odgrywa znaczącą rolę w całej historii. W szczególności postać baby może zbudzić zainteresowanie czytelnika. ,,Alicja w krainie czasów" to w gruncie rzeczy opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości oraz o radzeniu sobie z odrzuceniem ze strony innych ludzi. Mała Alicja musiała odnaleźć się w otaczającej ją rzeczywistości, ale nie miała w nikim oparcia. To doskonała powieść obyczajowa, której walka o własne ja wysuwa się na pierwszy plan. Jestem pełna podziwu dla pracy, jaką autorka musiała włożyć, aby oddać klimat dziewiętnastowiecznej Polski i poszczególnych wydarzeń rozgrywających się na kartach powieści. To nie lada wyczyn, gdyż zarówno język, jak i kreacja postaci są tu na wysokim poziomie. Zadbała o każdy, nawet najmniejszy, szczegół. Dzięki zastosowaniu stylizacji językowej od książki bije autentyzm i realizm. Natomiast dzięki indywidualizacji językowej wiemy, z jaką postacią mamy do czynienia. Jak już wspominałam, to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Ałbeny Grabowskiej, ale jakże udane. W zasadzie nigdy nie czytałam tak ciekawej powieści umieszczonej w XIX-wiecznej Polsce, zazwyczaj coś mi w nich zgrzytało, w tej natomiast idealnie się odnalazłam, po prostu czułam klimat tej powieści. Zarówno podobała mi się kompozycja, interesująca fabuła, jak i sposób, w jaki zostali wykreowani bohaterowie. Nie będę polecała ,,Alicji w krainie czasów" nikomu konkretnemu, powinniście sami po nią sięgnąć i przekonać się, czy Ałbena Grabowska i Was będzie w stanie zaczarować swoją opowieścią.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna wspaniała książka znakomitej Autorki. Czytałam i zaczytywałam się w tej fenomenalnej, znakomitej, magicznej powieści. doskonały styl, piękny język, wciągająca historia. Niepowtarzalny klimat minionych czasów, czary, magia. Ta fascynująca saga zdecydowanie zaostrzyła mój apetyt na kolejne jej tomy jak i inne nowe pozycje tej doskonałej autorki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To jak podróż w przeszłość, do starych dworków, kapryśnych hrabianek i znudzonych możnych panów, uganiających się za prostymi dziewczynami z gminu.
Bezbłędnie odtworzony klimat, przekonujące tło powieści i nader wyraziste postacie, które sprawiły, że już od pierwszych stron budzą się uczucia do nich. Natki mi było szkoda, bo zakochało się dziewczę i marzyło o szczęściu. Jana próbowałam zrozumieć, dopóki nie okazał się słaby i nieodpowiedzialny. Hrabianka Elżbietka - no cóż...
Tytułowa Alicja pojawia się w powieści dość późno jako nieślubne dziecko szlachcica Jana, przygarnięte przez niego i jego małżonkę na skutek właściwie splotu nieszczęśliwych wydarzeń. Od pierwszych chwil dziecko budzi sympatię i współczucie. Kiedy dorasta na oczach czytelnika, tylko zyskuje przez swój charakter i łagodne usposobienie.
Ciekawym zabiegiem było umieszczenie na kartach książki samego Henryka Sienkiewicza!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na początku bardzo przypomniał mi się klimat Sagi o ludziach lodu (możliwe, że autorka się trochę inspirowała). Generalnie wciągają, lekka książka. Do poczytania w jesienny wieczór pod kocykiem w sam raz. Znalazło się parę błędów stylistycznych, ale to chyba powinien wychwycić redaktor.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Skuszona nazwiskiem autorki zaczęłam czytać. Do połowy byłam znużona i znudzona: nic w tym odkrywczego, że hrabia, pan na włościach ma romans ze służącą, z którego to rodzi się córka. Opisy schadzek i marzeń zakochanej służącej. Dopiero po połowie coś zaczyna się dziać, Alicja w sposób nieco przerysowany dowiaduje się kim jest. Podejmuje decyzję, która ma zaważyć na dalszym jej życiu. I tu autorka obudziła moją ciekawość. Poszukam kolejnej części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W 1880 roku w podwarszawskim dworku ma przyjść na świat Alicja, owoc płomiennego romansu hrabiego Jana Księgopolskiego ze służącą Natalią.  Tymczasem hrabia oczekuje narodzin prawowitego dziedzica. Zdesperowana służąca postanawia zrobić wszystko, żeby arystokrata uznał ich wspólne dziecko, a ją samą pokochał. By to osiągnąć, ucieka się do czarów. Nie wszystko jednak przebiega po myśli Natalii. Syn z prawego łoża umiera, a hrabia zabiera do dworu tylko malutką Alicję, która będzie wychowywała się w dostatku, ale bez miłości ojca i przybranej matki.  

Odprawione niegdyś czary pozwolą Alicji żyć tak, jak nie żył dotąd żaden człowiek... 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapowiada się kolejna, fantastyczna saga. Hrabia Jan Księgopolski ulega wdziękom służącej Natalii. Z tego burzliwego związku pojawia się na świecie Alicja, obdarzona dzięki czarom, niezwykłymi przymiotami. W tym samym czasie żona hrabiego powija syna, jedynego dziedzica, który niestety umiera. Hrabia zabiera nieślubną córkę na wychowanie, a jej matkę tym samym doprowadza do samobójstwa. Poznajemy Alicję w okresie dziecięcym i młodzieńczym i śledzimy jej życie do momentu, w którym dowiaduje sie kim jest naprawdę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)