Zamiana - cytaty

Jeśli będę zaprzątać sobie głowę
wspomnieniami o tobie, zabraknie w niej miejsca na prawdziwe
demony.

Francis natychmiast podchwytuje temat i rozpoczyna
zawikłany monolog o mediach społecznościowych oraz ich
wpływie na to, jak otwarcie dzielimy się z nieznajomymi swoim
życiem, choć jednocześnie zachowujemy bezpieczny dystans.

Potrzebowałam cię, musiałam cierpieć z tęsknoty za
tobą, by odciąć się od innych myśli.

Ludzie są dziwni.

Próbuję na nowo obudzić w sobie
pożądanie, które czułam jeszcze tak niedawno. Nie do końca mi
się to udaje, ale wiem z doświadczenia, że wróci, jeśli mu na to
pozwolę, więc ruszam na górę.

Gorąca para z wanny unosi się w powietrze, przysłania
lustro i okno lekką mgiełką.

Kiwam głową. Staję przy łóżku i zaczynam ściągać ubranie,
rozglądając się jednocześnie po sypialni. Mam dziwne wrażenie,
że jakiś element otoczenia zniknął, a może został przełożony na
inne miejsce. Przyglądam się wszystkiemu uważnie, próbując
namierzyć źródło swojego niepokoju, ale nie zauważam nic
konkretnego. Mimo to nie potrafię pozbyć się mglistego uczucia,
że coś jest nie tak.

Jej słowa były rzadkie i oszczędne, podszyte
ulotnymi komunikatami, które wbijała w gęstą ciszę.

Zdarza się, że przez wiele godzin szukamy w pamięci
zapomnianego nazwiska, a potem budzimy się i od razu
przychodzi nam ono na myśl

Jeśli nie odetchnę świeżym
powietrzem, to zaraz zemdleję.

Przez okno wpada złoty prostokąt porannego słońca,
oświetlając blat niczym starannie wyregulowany reflektor.

Powinnam być na to przygotowana, ale
teraz, kiedy znajduję się tak blisko, uświadamiam sobie, że żaden
wysiłek nie powstrzymałby łez napływających mi do oczu
z nadmiaru uczuć, których nawet nie potrafię nazwać.

Nagle, bez ostrzeżenia, umysł zalewają mi obrazy
i wspomnienia. Przeskakują tak prędko, że kręci mi się w głowie.

Moje ciało wykonuje po kolei wszystkie czynności, ale mnie
nie ma w środku

Złote promienie sączą
się przez cienkie czerwone zasłony i ogrzewają moje nagie ciało
leżące w kałuży światła.