Rachel wiedziałaby, jak sobie poradzić z takim gorącym ogierem jak ten tutaj. (...) A ja? Trzy minuty i już mam mokro w majtkach.
Nie widzimy oczami, nie czujemy duszami, nie odczuwamy sercami... Jesteśmy zagubieni w świecie cudów. Szukamy ich, a nie widzimy, gdy nas otaczają.
Bo domem nie są ściany, ale osoba, z którą w nich zamieszkasz.
Książka: Władcy czasu