Zdumiewa mnie, jak mało płaczą współczesne kobiety, a jeśli już płaczą, to wstydliwie i jakby przepraszająco. Ubolewania godne, że wstyd lub moda odbierają nam tę naturalną funkcję. Potrzebujemy wilgoci, by stać się kwitnących drzewem, inaczej poniesiemy klęskę. Płacz jest rzeczą dobrą, zbawienną, słuszną. Nie rozwiązuje dylematów, ale dzięki niemu trwamy, nie upadamy.
Kiej brzuch błądzi, koszula nie rządzi.
Ludzie mogą się trzymać dłużej lub krócej, ale głupotą jest zakładać, że pozostaną niezłomni. Kiedy ktoś ci bliski wpada w ręce wroga, natychmiast przyjmij, że powie wszystko, co wie. Tak jest bezpieczniej.