Opinia o książce - Odważ się kochać

Opinia napisana przez: Monika Chmielewska

Bohaterowie pierwszej części powracają. Zuzanna z Adamem oraz ich synem zamieszkują w willi Jolancin i stanowią pełną, szczęśliwą rodzinę. U Kazi nie najlepiej się dzieje, jej księgarni grozi bankructwo, a osoba która rzekomo miała być wsparciem, okazała się być jedną wielką pomyłką. Wiola zdecydowała się na terapię dla dorosłych dzieci alkoholików, a w jej życiu pojawiło się dwóch mężczyzn. Musi wybrać jednego, tego dla którego bije jej serce. Babcia Zuzanny pozostała sobą, nadal jest uroczą i pomocną, starszą kobietą. Moniczce bliźniaczki dają w kość, lecz pojawia się ktoś kto jej z chęcią przy nich zaczął pomagać i wielkim zaskoczeniem jest fakt, kto jest tą osobą. W Starej Leśnej, w cukierni Stanisława Grzybka odnaleziono ciało znanego biznesmena i trwa dochodzenie. Podejrzenia padają różne, lecz najbardziej na swojej skórze odczuje to jeden człowiek. Czy słusznie został oskarżony?

Dość sporo czasu upłynęło po przeczytaniu pierwszej części "Ogrodu Zuzanny", zanim sięgnęłam po kontynuację. Niestety w tej powieści jest tylu bohaterów, że długo nie mogłam się połapać co, kto i z kim. Oczywiście tych główniejszych bohaterów pamiętałam i z nimi nie miałam problemu, ale cała reszta mi się mieszała. Gdy już ich przyswoiłam i umiałam łączyć dane fakty i osoby, czytało się dużo lepiej i przyjemniej. Muszę przyznać, że nawet się przywiązałam do bohaterów i byłam ciekawa co u każdego z nich słychać, jak im się układa i jak im się wiedzie. Zatem summa summarum sporą ilość postaci książkowych da się ogarnąć, pomimo tego iż z początku bardzo na to narzekałam.

Jeżeli chodzi o samą fabułę książki, to tym razem głowy naszych bohaterów zakrząta sprawa morderstwa biznesmena. Oskarżenia i podejrzenia padają różne. W tej małej miejscowości, gdzie każdy się zna, jest to afera na wysoką skalę, jak i powód do rozmów i plotek. Sama sprawa i śledztwo nie jest prowadzone w sposób jak w prawdziwym, poważniejszym kryminale. Tu sami swoi próbują ją rozwiązać, a ich dochodzenie bywa czasem zabawne.

W Starej Leśnej wątków miłosnych nie brakuje. Tym razem Wiola, przyjaciółka Zuzanny zmaga się z sercowymi wyborami. Jednak nie tylko z nimi. Kobieta jest dorosłym dzieckiem alkoholika i w jej życiu nadszedł czas, aby zapisać się na terapię. Być może dzięki niej w końcu Wioli uda się ułożyć życie, w którym będzie miała ukochanego mężczyznę u boku.

Książka jest napisana przez dwie autorki, ale szczerze przyznam, że choć chciałam wychwycić różnice pomiędzy rozdziałami, nie udało mi się. Mam wrażenie, że jest to tak zgrany duet, iż ciężko - a dla mnie jak się okazało, niemożliwe -  jest odróżnić, przez którą pisarkę napisany jest dany rozdział. Całość czyta się płynnie, dokładnie tak jakby powieść wyszła spod jednego pióra.

Ciężko jest napisać o czym i o kim konkretnie jest ta powieść. Nie da się tego zawrzeć w jednym, krótkim zdaniu. Są tu mieszkańcy Starej Leśnej, ich życie, radości i troski. Poznajemy tych mieszkańców dość dobrze, gdyż autorki każdemu z nich poświęciły trochę uwagi. Mam wrażenie, że gdybym znalazła się wśród nich, gdybym szła ulicą tej miejscowości, mogłabym opowiedzieć towarzyszowi, który by ze mną szedł, wszystko o jej mieszkańcach. Czułabym się jakbym ich znała. Postacie książkowe, to zwyczajni ludzie, którzy mają swoje problemy jak i te szczęśliwe chwile, to tacy ludzie którzy mają przyjaciół i wrogów, którzy potrzebują miłości i którzy mogą ją ofiarować.

Podsumowując mogę śmiało napisać, że jest to ciepła i przyjemna lektura, niejednej osobie się spodoba i ją zauroczy. Mojego serca jednak nie skradła i nie pozostanie moją ulubioną, niemniej jednak będę ją z sympatią wspominać i kojarzyć z małą lecz przyjacielską społecznością.

biblioteczkamoni.blogspot.co.uk