Tematyka wojenna nie jest łatwa. To ciężki temat - emocjonalnie, bo przecież to historia oparta na faktach, ale też trudny jest sposób w jaki można tę historię przedstawić. Z szacunkiem, ale bez zbędnego patosu. Katarzyna Droga świetnie poradziła sobie z pokazaniem realiów wojennej Warszawy. Młodych ludzi pełnych nadziei i marzeń, beztroskich studentów w przeddzień Powstania Warszawskiego. Dziś zastanawiamy się czy to powstanie miało sens, a nie wiemy czym jest walka o wolność. Myślę, że ta książka może trochę odsłonić, pokazać panujące realia. Autorka tą książką wywołała u mnie dużo emocji. Smutek przeplatał się chwilami radości, wraz z bohaterką przeżywałam ciężkie chwile i te bardziej beztroskie. Styl w jakim jest napisana ta powieść, sprawia że łatwo nam się utożsamić z postaciami, sprawia, że stają się namacalni i przejmująco realni. Ta książka sprawia ból, wywołuje nostalgię, ale jak bardzo te uczucia są nam potrzebne by zrozumieć i nigdy niezapomnieć.
Dziedzictwo przeszłości, które buduje teraźniejszość Każda rodzina ma swoją przeszłość, historie, którymi się szczyci, lecz również...
Po latach oczekiwań w życiu Janki i Leszka pojawia się wymarzona córka, Kasia. Dorosła Katarzyna po latach spisze koleje rodzin Borengów...