Witold Gombrowicz

Witold Gombrowicz - biografia, życie i twórczość

Witold Gombrowicz urodził się 4 sierpnia 1904 roku we wsi Małoszyce.

Witold Gombrowicz - biografia, życie

W 1922 roku ukończył Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Warszawie, a pięć lat później otrzymał tytuł magistra praw Uniwersytetu Warszawskiego. Rozpoczął nawet aplikację sędziowską, jednak porzucił ją i rozpoczął karierę literacką. W 1933 roku wydał zbiór opowiadań Pamiętnik z okresu dojrzewania. Od tego momentu w „Kurierze Porannym” ukazywały się jego felietony i recenzje. Jednak największy rozgłos w kręgach literackich przyniosła mu opublikowana w 1937 roku Ferdydurke, która dzisiaj jest również lekturą szkolną. Autor porusza tam temat formy, czyli tego, co jednocześnie kształtuje oraz deformuje człowieka. Jest to wręcz środek zniewolenia zarówno jednostki, jak i społeczeństwa jako całości. To właśnie tutaj Gombrowicz ukuł kultowe już określenia, jak „upupienie” czyli ośmieszanie i traktowanie kogoś z wyższością w celu pokazania jego niedojrzałości, a także „gęba” – rola, która jest nam narzucana, a którą przyjmujemy.

Witold Gombrowicz w Ameryce

Czasy wojny spędził na emigracji w Ameryce Południowej, gdzie próbował zdobyć pozycję w argentyńskich kręgach literackich. Początkowo żył na granicy ubóstwa, a rozgłos udało mu się zdobyć dopiero w latach 60. Zaczęto tłumaczyć jego książki na inne języki oraz wystawiano jego sztuki w teatrach – szczególnie we Francji, Niemczech oraz Szwecji. Otrzymawszy stypendium Fundacji Forda na pobyt w Berlinie Zachodnim. Do Europy powrócił w 1963 roku. W 1964 roku przez pewien czas mieszkał w opactwie Royaumont pod Paryżem, a ostatecznie osiedlił się wraz z żoną, Ritą Gombrowicz, w Vence na południu Francji. Zmarł 24 lipca 1969 roku. 

Witold Gombrowicz – twórczość

Twórczość Gombrowicza charakteryzuje się przede wszystkim głęboką analizą psychologiczną człowieka, poczucie absurdu, groteska oraz obrazoburstwo dotykające przyjmowanych przez społeczeństwo wartości. Był również krytykiem romantyzmu. W swoich utworach porusza problem niedojrzałości oraz młodości oraz ról klasowych, a nawet homoseksualizmu. To właśnie te tematy przewijają się w jego najważniejszych utworach: Ferdydurke (1937), Trans-Atlantyk (1953), Pornografia (1960) oraz Kosmos (1965). Był również autorem dramatów. Do najbardziej znanych należy: Iwona, księżniczka Burgunda (1938) oraz Ślub (1953).

Ważną częścią twórczości był Dziennik, który prowadził w latach 1953-1969. W sposób ironiczny, często wręcz cyniczny opowiadał własne losy, a nawet komentował bieżące wydarzenia polityczne.

Witold Gombrowicz – sukcesy

W maju 1967 otrzymał Międzynarodową Nagrodę Wydawców Prix Formentor. Był kilkukrotnie nominowany do Literackiej Nagrody Nobla, której otrzymanie zakłócić miała ostatecznie śmierć pisarza. W setną rocznicę urodzin Sejm RP ogłosił 2014 Rokiem Witolda Gombrowicza w Polsce.