Recenzja książki: Wodnik ze Starego Lasu

Recenzuje: DB

„Wodnik ze Starego Lasu”, książeczka wydana przez Oficynę Wydawniczą Impuls, to kolejna baśniowa opowieść napisana i zilustrowana przez Anetę Noworytę. Już po raz kolejny autorka zaprasza nas do świata, w którym rzeczywistość przeplata się z ludowymi wierzeniami i po raz kolejny pisze ona o przyjaźni pomiędzy różnymi istotami. Jednak jak tu nie wracać do tak ważnej sprawy, jak przyjaźnie, które nawiązujemy na różnych etapach naszego życia? Pewnego razu Maks wybiera się nad jezioro ukryte w Starym Lesie. Podczas wędkowania zostaje wciągnięty do wody przez ogromnego suma, co prawie przypłaca życiem. Z opresji ratuje go dziwna istota o zielonych włosach i stopach pokrytych rybią łuską. Między Maksem a wodnikiem, który ma na imię Zawiłek, rodzi się przyjaźń. Musi ona jednak przejść kilka prób. Bo któż przyjaźni się z wodnikami? Przecież to podstępne kreatury, którym nie można zaufać! Przez kolejne dni nasi bohaterowie cieszą się sobą i odkrywają nawzajem. Pocieszają się wzajemnie w smutku i dzielą radości, a gdy tego wymaga sytuacja – pokazują prawdziwe bohaterstwo.

Autorka i tym razem zaprosiła najmłodszych czytelników i ich rodziców do pięknego, baśniowego świata, w którym mamy okazję poznać niezwykłe czarodziejskie postaci i piękne, magiczne opisy natury. Nie brakuje w tej książeczce humoru, ładnych, wyszukanych fraz i gry słownej. Aneta Noworyta potrafi wprowadzić czytelnika na niezwykłe tory wyobraźni. Umie znakomicie budować napięcie, pisać o magii, budzić trwogę, radość i optymizm.

W „Wodniku ze Starego Lasu”, podobnie zresztą jak w książeczce „O Zosi i księciu Elfów”, znajdziemy ładne, rymowane wierszyki i pieśni, które przenoszą nas w tę fantastyczną, wypełnioną folklorem, znaną z tradycyjnych przekazów krainę. Wspaniałe ilustracje wykonane poprzez samą autorkę nadają życia i niezwykłości tej opowieści. Obrazki zawierają sporo detali, a bogata paleta naturalnych barw na pewno pozytywnie wpływa na jej odbiór. Klimat baśniowej krainy budowany jest również poprzez opisy zabaw istot zamieszkujących czarodziejski świat.

Książeczka świetnie pobudza wyobraźnię i zaznajamia młodego czytelnika ze słowiańskimi wierzeniami, legendami, które odchodzą w niepamięć. Przybliża mu sielankowe życie z dala od zgiełku i cywilizacji. Nasze pociechy mają okazję spojrzeć na świat z pozycji brzydkiego, nielubianego, po prostu – innego stworzenia, które jednak przecież także posiada uczucia i niesamowicie pragnie przynależności do jakiejś grupy, przyjaźni, bliskości, szacunku i miłości.

Wspaniale napisana książeczka wyzwala w dzieciach dużą dawkę empatii, wpaja im zasady właściwego zachowania i pokazuje, że nie liczy się to, co na zewnątrz, ale piękno wnętrza. Dzięki czemu dzieci mogą stać się w przyszłości lepsze i wrażliwsze na otaczający je świat. Aneta Noworyta w swojej książeczce udowadnia, że odmienni, niepozorni, odrzuceni lub niezauważani mieszkańcy naszego świata również mogą stać się bohaterami i zyskać akceptację oraz szacunek.